عده‌ای از افراد معتقدند که همۀ بازی‌های ویدئویی مستقل، نسخه‌هایی از یک ساختار تکراری مشترک هستند و طراحی‌های بصری مشابه (معمولاً پیکسل آرت) یا استفادۀ درصد قابل توجهی از این عناوین از ژانرهایی مثل Roguelike یا Metroidvania یا ترکیبی از آن‌ها سبب شده تا آن اعتقاد برای افرادی که به طور جدی پیگیر فضای بازیسازی مستقل نیستند، وزن قابل توجهی داشته باشد. با این تفاسیر، بازی West of Dead که ساختاری روگ‌لایک با محوریت ساخته‌های Twin Stick Shooter دارد، کار بسیار سختی برای متفاوت نشان دادن خود در میان آثاری با ویژگی‌های مشابه خواهد داشت. بعد از چند نوبت بتای عمومی، بالاخره زمان عرضۀ نهایی این عنوان فرا رسیده و در این مطلب به بررسی آن خواهیم پرداخت.
داستان کاملاً بدون مقدمه آغاز می‌شود و مخاطب به عنوان هفت‌تیرکشی با سر اسکلتی و شعله‌ور در برزخ (که ظاهراً بخشی از ایالت وایومینگ آمریکاست!) به کشتن ارواح خبیث و هیولاهای جهنمی مشغول می‌شود. قهرمان داستان چیز زیادی از خاطرات زندگی قبل از مرگش به یاد نمی‌آورد اما با پیشروی در داستان، یواش یواش برای او و مخاطب روشن می‌شود که علت حضور او در برزخ و نامیرا شدنش چیست و برای انتقام باید در سطوح تاریک و نمور برزخ، به دنبال چه کسی بگردد.
روایت West of Dead به شکلی کاملاً مینیمال انجام می‌گیرد و خبری از دیالوگ‌های طولانی و میان‌پرده‌های سینمایی نیست. بعد از گذر از هر فصل داستان، قهرمان داستان بخشی از ماجرایی که باعث رسیدن او به این نقطه شده را به یاد می‌آورد و گهگاه در طول مراحل به آیتم‌هایی دست پیدا می‌کند که بخش‌های بیشتری از گذشته‌اش را برای مخاطب بازگو می‌کند. این خاطرات روایت چندان پیچیده‌ای را رقم نمی‌زنند اما به گونه‌ای به عنوان قطعات یک پازل بزرگ‌تر کنار یکدیگر قرار می‌گیرند که مخاطب تا لحظۀ آخر، علاقه‌مند به کشف جنبه‌های بیشتر داستان باقی بماند.
همانطور که ذکر شدن با یک Twin Stick Shooter طرف هستیم که ساختار روگ‌لایک دارد و از نظر گیم‌پلی سازندگان West of Dead هم دست به نوآوری قابل توجهی نزده‌اند و هدف اصلی ارائۀ تجربه‌ای استاندارد با این ویژگی‌ها بوده است. دو سلاح از میان هفت‌تیرها، شاتگان‌ها و رایفل‌ها گیمر را در این سفر برزخی همراهی می‌کنند که هر کدام تعداد تیر، سرعت ریلود و اثر آسیب‌زای خاص خود را دارند و با توجه به فضای برزخی بازی و قرار داشتن آن در ژانر Weird West، جنبه‌هایی جادویی به برخی از سلاح‌ها اضافه شده که بسته به سبک و سیاق خودتان می‌توانید هر سلاحی که در طول مسیر پیدا می‌کنید را به راحتی با سلاح‌های در دست خود معاوضه کنید. در کنار سلاح‌های گرم، تعدادی قدرت ویژه هم وجود دارند که همانند سلاح‌ها در هر زمان می‌توانید فقط دو قدرت قابل فعال کردن را همراه خود داشته باشید که کارکرد این قدرت‌ها اموری مثل سرعت بیشتر برای ریلود کردن سلاح‌ها، سپر محافظ و مواردی از این دست هستند.
دشمنان شامل افرادی که از سلاح گرم استفاده می‌کنند، افراد دینامیت انداز، موجودات غول پیکر و ... هر کابوس جهنمی دیگری که تصور کنید می‌شوند. سرعت و الگوی حملۀ هر کدام از این دشمنان کاملاً متفاوت بوده و قبل از ورود به هر اتاق باید شانس بیاورید که بیشترین قسمت آن اتاق قابل دیدن باشد، در غیر اینصورت با ورود به هر اتاق جدید، به طور کامل حضور در برزخ را با گوشت و خون خود احساس خواهید کرد. مراحل با هر بار شروع مجدد، به شکل تصادفی بازطراحی می‌شوند که کار را برای برنامه‌ریزی به شکل که بهترین دستی که تجربه کرده بودید، غیرممکن می‌کند چرا ممکن است هیچ‌کدام از آن سلاح‌ها و قدرت‌ها در دست جدید پیش روی شما قرار نگیرند.
در برخی مراحل فرصت رو به رو شدن با مینی باس‌ها وجود دارد که قبل از شروع مبارزه با آن‌ها کاملاً قابل گریز هستند اما زمانی که وارد اتاقشان شوید فقط مرگ یا پیروزی راه نجات شما خواهد بود. این مینی باس‌ها فرمول خاص خود را دارند و برای موفقیت، روحیۀ تهاجمی‌تری را از بازیکن طلب می‌کنند. دو واحد مختلف مالی برای خرید سلاح‌ها و قدرت‌ها یا آپگرید کردن برخی ویژگی‌ها و آزاد کردن سلاح‌های بیشتر در بازی وجود دارد که همه با کشتن دشمنان به دست می‌آیند. برای دسترسی به آپگریدها باید حتما مراحل را به پایان برسانید و خوشبختانه این آپگریدها که بسیار هم پر هزینه هستند، بعد از مردن کماکان قابل دسترسی هستند. خریداری سلاح‌ها و قدرت‌ها در طول مراحل با پیدا کردن اتاق فروشنده میسر می‌شود و مثل خیلی دیگر از بخش‌های طراحی «غرب مرگ»، یادآور بازی Dead Cells است.
در میانۀ مراحل هم عبادتگاه‌هایی با استایل Voodoo وجود دارند که برای آپگرید کردن میزان سلامتی، قدرت آسیب‌زایی سلاح‌ها و میزان قدرت و سرعت cool down قدرت‌ها کاربرد دارند که این آپگریدها بعد از مردن به دورهای بعدی انتقال پیدا نمی‌کنند. تعدادی روح سرگردان در برخی مراحل پیش روی شما قرار می‌گیرند و با کمک به آن‌ها می‌توانید به آیتم‌های قوی و اسرار بیشتر از زندگی شخصیت تحت کنترل دست پیدا کنید. متأسفانه تجربۀ West of Dead با موس و کیبورد آن طور که باید و شاید خوب از کار در نیامده و توصیه می‌کنم که در صورتی که قصد تجربۀ آن را روی PC دارید حتماً از یک کنترلر استفاده کنید. سیستم شوتینگ به عنوان یک توئین استیک شوتر کاملاً هیجان انگیز و متعادل از آب در آمده و بین کلاس‌های مختلف سلاح‌ها، تفاوت‌های مشخصی وجود دارد که برای موفقیت حتماً باید آن‌ها را مورد توجه قرار دهید وگرنه به شکل بدی شکست خواهید خورد.
طراحی بصری West of Dead از طراحی‌های Mike Mignola الهام گرفته و استفاده از صدای Ron Perlman به عنوان دوبلور نقش اصلی باعث جذابیت بیشتر کار شده چرا که «مینیولا» خالق کامیک‌های Hellboy است و «پرلمن» در اولین اقتباس‌های سینمایی این مجموعه، نقش این شخصیت را بازی می‌کرد و البته فضای بازی هم به دور از فضای خاص مجموعۀ هلبوی نیست. استفاده مناسب از نورپردازی که تبدیل به یکی از مکانیزم‌های گیم‌پلی هم می‌شود و طراحی متفاوت و گستردۀ دشمنان از دیگر نکات مثبت کار به حساب می‌آید اما طراحی محیط‌ها چندان چنگی به دل نمی‌زند و با وجود برخی تفاوت‌های مشخص مثل استفاده از برف در یکی و استفاده از علفزار در دیگری، به طور کلی مراحل بیش از آن چه که باید، مشابه یکدیگر به نظر می‌رسند. موسیقی متن هم دیگر بخش ناامیدکنندۀ کار است که با وجود اینکه حس ترس و ژانر وسترن در خود دارد اما به نظر می‌رسد که در کل مدت زمان بازی فقط یک قطعه شنیده می‌شود!
بازی West of Dead ترکیب خوبی از ویژگی‌های ژانرهای مختلف است و اسراری که هستۀ اصلی روایی آن را تشکیل می‌دهند می‌تواند گیمر را به خوبی پای خود نگه دارد اما برای افراد کم حوصله که آشنایی چندانی با عناوین Roguelike ندارند می‌تواند تجربۀ رنج‌آوری باشد.
نسخۀ نقد و بررسی بازی West of Dead توسط ناشر در اختیار بازی‌مگ قرار گرفته است.
نظرات