بررسی بازی Skate City

انجام حرکت نمایشی با اسکیت و اسکیت‌بورد در زمین‌های ویژه یا کوچه و خیابان‌ها در زمرۀ کارهای جذابی است که همیشه جایگاه ویژه‌ای در میان ویدئوهای وایرال شده داشته و جوانان و نوجوانان علاقه‌مند به این ورزش، خرده فرهنگ خاصی به وجود آورده‌اند که رد پای آن از عالم مُد تا سینما و بازی‌های ویدئویی مشاهده می‌شود. بازی Skate City که حدود دو سال پیش تحت ساز و کار Apple Arcade به بازار عرضه شد، از امروز امکان تجربۀ آن برای علاقه‌مندان کنسول‌های خانگی و رایانه‌های شخصی هم فراهم شده که در ادامه به بررسی کوتاه آن خواهیم پرداخت.

با توجه به اینکه با یک بازی مربوط به پلتفرم‌های تلفن همراه طرف هستیم، می‌دانیم که به طور معمول خبری از روایت و داستانگویی در این عناوین دیده نمی‌شود و Skate City هم از این قاعده مستثنی نیست. هدف اصلی سازندگان، طراحی نوعی از گیم‌پلی بوده که هم حس و حال اسکیت سواری را به خوبی منتقل کند و هم اینکه هویت خاص خود را داشته باشد. استفاده از زاویۀ دوربین Side-Scroller برخلاف دیگر عناوین ورزشی متمرکز بر اسکیت سواری، بخش زیادی از مسیر داشتن هویت متفاوت را برای ساخته‌ای روی کنسول‌های خانگی طی کرده اما شباهت قابل توجهی به صدها عنوان مشهور موبایلی دارد که از فیزیک و مسابقه به عنوان هستۀ گیم‌پلی خود استفاده می‌کنند.

سازگار کردن سیستم کنترلی که برای پلتفرمی با صفحۀ لمسی طراحی شده بوده با کنترلر و به خصوص موس و کیبورد به شکلی عالی انجام گرفته و هر چند بهترین گزینه برای تجربۀ بازی کنترلر است اما بازی کردن با موس و کیبورد هم به خوبی نتیجۀ مورد انتظار را برایتان رقم می‌زند. مراحل در سه شهر لس آنجلس، اُسلو و بارسلونا اتفاق می‌افتند و دو حالت اصلی دارند: حالت بی پایان و چالش‌ها. در حالت بی‌پایان برای هر شهر 30 حرکت نمایشی خاص در نظر گرفته شده که با انجام تمامی آن‌ها امتیاز کامل این حالت را به دست می‌آورید که هر چه در لیست این حرکات جلوتر می‌روید، محکوم به انجام حرکاتی سخت‌تر و غیرممکن‌تر می‌شوید.

در حالت چالش، 21  مرحلۀ مختلف برای هر شهر در نظر گرفته شده که هر کدام اهداف متفاوتی را دنبال می‌کنند، مثلاً در یکی از مراحل باید با اسکیت‌باز دیگری مسابقه دهید و در کنار اول شدن در این مسابقه، حرکت نمایشی اجرا کنید تا براساس امتیاز کلی به دست آمده، سکۀ بیشتری دریافت کنید یا در مراحلی دیگر باید حرکت نمایشی خاصی را در نقاط مشخصی از مراحل انجام دهید تا آن مرحله به موفقیت طی شود. تفاوت بین اهداف مختلف مراحل و تفاوت در طراحی نقشه‌های هر شهر کمک کرده تا در مجموع با کلیتی سرگرم‌کننده در 63 مرحلۀ بخش چالش رو به رو باشیم. از سکه‌های بدست آمده می‌توانید برای شخصی‌سازی ظاهر و وسایل اسکیت‌سوار تحت کنترلتان استفاده کنید که فراوانی قابل توجهی را در این بخش شاهد هستیم. در کل به جز اینکه فقدان یک بخش Co-Op تا حدودی در گیم‌پلی احساس می‌شود اما به طور کلی یک طراحی کژوال و روان در انتظار مخاطبان است که تعداد قابل توجه حرکت نمایشی، می‌تواند رضایت اسکیت‌باز درون شما را جلب کند.  

طراحی بصری خاکی و به نوعی آفتاب سوخته یکی از مهمترین عوامل جذابیت Skate City است که در عین محدودیت طیف رنگی مورد استفاده، با طراحی خاصی که برای جزئیات هر شهر در نظر گرفته شده تا پایان تجربۀ کامل بازی، تکراری نمی‌شود و به خصوص وقتی که محیط یک مرحله در تاریکی شب فرو می‌رود، با نوع دیگری از زیبایی طراحی رو به رو می‌شویم. انیمیشن‌های در نظر گرفته شده برای هر حرکت، مختص خود آن حرکت هستند که با توجه به گسترۀ بزرگ این حرکات، می‌توان از این امر به عنوان دستاورد مهمی در طراحی کار یاد کرد. موسیقی متن بیش از اندازه ساده است و آنطور که باید، احساسات خاصی را در مخاطب برنمی‌انگیزد، کمی استفاده از موسیقی‌های خیابانی و قطعاتی که بخشی از این خرده‌ فرهنگ خاص هستند می‌توانست بار هیجانی و احساسی مراحل را دو چندان کند که متأسفانه این نکته مورد توجه ویژۀ تیم سازنده نبوده است.

به عنوان کسی که نه دل خوشی از بازی‌های پلتفرم موبایل دارد و نه علاقۀ ویژه‌ای به فرهنگ خیابانی اسکیت‌بازی، ظاهر و طراحی سادۀ Skate City بدون هیچ کار اضافه‌ای عامل کنجاوی من برای تجربۀ این اثر بود. اینجا با اثر شبیه‌سازی که قرار است یاد و خاطرۀ سری مشهور Tony Hawk را برای مخاطبان زنده کند طرف نیستیم اما استفاده از چند ایدۀ ساده به همراه انیمیشن‌های جذاب سبب شده تا اثر ارائه شده هم برای علاقه‌مندان به اسکیت‌ سواری و هم برای مخاطبان عادی بازی‌های ویدئویی، تجربه‌ای کوتاه و شیرین را به ارمغان بیاورد.