به دنبال محبوبیت دوباره عناوین با محوریت اسکیت‌برد در یکی دو سال اخیر، سازندگان مستقل هم با ایده‌های جدید سراغ این تخته‌های چهارپا جذاب آمده‌اند؛ از Skate City گرفته تا Skatebird که ماه بعد منتشر می‌شود و The Ramp که رویکردش نسبت به برخی عناوین بزرگ این سبک متفاوت است، اول از این جهت که تمرکزش برخلاف اسکیت‌بردینگ خیابانی یا داخل پارک بر روی اسکیت‌بردینگ عمودی است (استفاده از رمپ برای انجام حرکات نمایشی) و دوم اینکه مکانیک‌های بازی به ساده‌ترین شکل ممکن درآمده‌اند که قرار نباشد به فکر گرفتن ستاره سوم باشید و بتوانید راحت با جریان بازی همراه شوید. یک عنوان ساده و به قول سازنده بازی "Digital Toy" تماما آرامش‌بخش برای خاموش کردن ذهن‌تان برای مدت کوتاه، مناسب برای همراهی با چایی، چگونه وقت خود را هنگام گرم کردن غذا بگذرانیم یا هر استفاده مشابه دیگری که به ذهن‌تان می‌رسد.
سازنده این عنوان Paul Schnepf است که پیش از این روی عناوین Superflight و Islanders (هر دو از بهترین گزینه‌ها برای موقعیت‌ها ذکر شده بالا!) کار کرده بود و همان فلسفه بازی کوچک و چیل و انجام آن‌ها در تایم‌های کوتاه به The Ramp نیز منتقل شده است. از همین جهت، برای این عنوان مثل سایر بررسی‌ها نمره‌ای در نظر نمی‌گیریم چون با همان متر و معیار نمی‌توان برای این عنوان ارزش‌گذاری کرد و جدا از این، نمره دادن به بازی‌ای با محوریت اسکیت‌برد کار خدایان است و شاید تنها کسی بتواند ارزش واقعی آن را مشخص کند، تونی هاک باشد.
با شروع بازی، یک بخش آموزش کوتاه شما را با کنترل‌های ساده‌شده این عنوان آشنا می‌کند. با ضربدر سرعت‌تان را تنظیم می‌کنید و هدایت کردن اسکیت‌برد با آنالوگ استیک چپ و انجام حرکات نمایشی به استیک راست سپرده شده که از همان ابتدا ساده به نظر می‌رسد و دنگ و فنگی ندارد. اگرچه کلیت بازی سریع دست‌تان می‌آید، ولی اگر دنبال چالش بیشتر هستید همچنان در بازی جا برای حرفه‌ای شدن و انجام حرکات دشوارتر و فرود بهتر وجود دارد. به طور کلی کنترل بازی حسابی لذت‌بخش است و دل‌تان می‌خواهد در کوچه پشتی یک رمپ با یک اسکیت‌برد وجود داشت. برای The Ramp پیشنهاد بازی استفاده از کنترلر است، ولی کیبورد نیز قابل استفاده است و عجیب که، کنترل کردن با کیبورد هم برخلاف انتظارم خیلی راحت بود. درست است که به راحتی کنترلر نیست اما بالاخره چندان منطقی نیست که دارک‌سولز را کسی با موز به پایان برساند (سوپرایز یک نفر انجام داده).
برای بازی چهار زمین مختلف در نظر گرفته شده که شاید زیاد نباشد، ولی طراحی خوبی و فکر شده‌‌ای دارند. برای مثال زمین دوم که در واقع یک استخر خالی شده است، لبه‌ها استخر بسیار برای گرایند کردن مناسب هستند و تنها مانع شما نردبان استخر است، یا زمین آخر یک رمپ بسیار بزرگ است که می‌توانید پرش بلندی با حرکات نمایشی طولانی‌تر انجام دهید. زمین سوم چندان باب میل من نبود، با این حال کمی از بقیه زمین‌ها دشوارتر است. با هر بار که به زمین می‌خورید، سریع می‌توانید ریستارت کنید و دوباره دست به کار شوید. همان‌طور که گفته شد هیچ چیز استرس‌آوری در The Ramp وجود ندارد، نه قرار است چیزی آنلاک کنید، نه ماموریتی انجام ندهید و نه امتیاز به کیفیت کارتان داده می‌شود. البته بازی بعد از حرکات نمایشی‌تان، برای گرایند کردن میزان آن با متر و برای حرکات چرخشی درجه آن‌ها را نشان‌تان می‌دهد تا بفهمید چگونه کار کردید و هم وقتی رو صفحه نوشته می‌شود 900 درجه روی هوا چرخیدید، حس Doom Guy بودن در Doom به شما انتقال مییابد.
از نظر بصری The Ramp آرت بانمکی دارد، و انتخاب‌هایی مثل استفاده از رنگ‌های مناسب و نبود پس‌زمینه به ظاهر کلی بازی کمک زیادی کرده که زیبا و ساده باشد. مورد بعدی که دوست داشتم موسیقی‌های لو-فای این عنوان است که به چیل بودن فضای بازی کمک زیادی کرده و ریزه‌کاری‌هایی در صداگذاری مثل پخش‌شدن صدایی برای فهماندن اینکه تا چه زمانی حرکت نمایشی ادامه پیدا کرده است.
فرقی نمی‌کند که از اسکیت‌برد خوش‌تان می‌آید یا نه، The Ramp تجربه آرامش‌بخشی از اسکیت‌بردینگ است که مکانیک‌های ساده، کنترلی که یادگیری آن آسان است و ظاهری زیبا، این عنوان را به اثری خیلی خوب برای تایم‌های کوتاهی که دوست دارید به ذهن خود استراحت دهید، تبدیل کرده است.
نظرات