Mortal Kombat 11

وقتی یه بازی مثل اینجاستیس 2 رو منتشر می‌کنید، حداقل انتظاری که طرفدارا ازتون دارن اینکه بازی بعدیتون هم به خوبی همون باشه. متاسفانه اینطور نشد و به لطف وارنر، ندررلم نتونست چندان طرفداران کامبت رو راضی نگه داره. واقعا جای تاسف داره وقتی میبینیم فرنچایزهای خوب بخاطر گندکاری‌های یک ناشر نابود میشن. اینکه آنلاک کردن Gear اینقدر زمانبر و خسته کننده هستش یا Towers of Time آدمو روانی میکنه همش بخاطر اینکه مردم مجبور بشن پول واقعی بدن و همه چیز رو باز کنن. البته اگر این مشکلات رو در نظر نگیریم، MK 11 یک بازی فایتینگ فوق العاده هستش و ثابت میکنه که ندررلم هنوز هم تو ساخت بازی‌های فایتینگ حرف اول رو میزنه. واقعا دلم برای یک عنوان مبارزه‌ای سریع و درست و حسابی مثل اینجاستیس یا کمبات تنگ شده بود که MK 11 به دادم رسید. با وجود ایرادهای کوچیک بازی، گندکاری‌های وارنر و تنبلی ندررلم، MK 11 یک فایتینگ عالی هستش که ارزش وقت شما رو داره؛ اما انتظاراتتون رو خیلی بالا نبرید چون ممکنه ناامید میشید.

مورتال کمبات به تمام معنای کلمه پیشرفت کرده. گرافیک بازی بی نقص و مثال زدنیه و بخش داستانی برای یک بازی سبک مبارزه بسیار خوبه اما بجز مواردی که دوست خوبم در نقد بازی هم به اونها اشاره کردن یک مشکل خاص داره که شاید اصلا مشکل بحساب نمیاد و فقط برای من یا کسانی که Tekken بازی می کنن به این شکله. اینکه چطور در رابطه با این مشکل صحبت کنم تا منظورم رو برسونم، به نوبه ی خودش کار دشواریه پس تلاشم رو می کنم و قبل از اون هم ازتون بابت اینکه ممکنه نتونم جان کلام رو برسونم پوزش می طلبم . با وجودی که مورتال کمبات پیشینه ی بسیار قدرتمندی داره و گیم پلی بازی هم بعد از عرضه ی چند شماره ی نه چندان خوب به طور کامل اصلاح و بهینه شده اما هنوز هم از یک مشکل مهم رنج میبره و اون مصنوعی و خشک بودن ضربات کاراکترها هست! مشکل اینجاست که کاراکتر ها با وجود گرافیک مثال زدنی و مجموعه ی قابل توجهی از فنون و ضربات، هنوز هم خشک و نه چندان انعطاف پذیر بنظر میرسن. فریم ریت ضربات، بخصوص ضرباتی که با پرش به هوا زده میشن به طرز اغراق آمیزی زیاد هست بنحوی که دیدن انیمیشن حرکت کاراکترها در زمان زدن ضربه تقریبا غیر ممکنه. اما مشکل اصلی برای من این هست که کاراکترها در زمان زدن ضربه، هیچ حرکتی به سمت حریف از خودشون نشون نمیدن ! (یعنی چی ؟!!) ببینید وقتی 2 مبارز رو در بازی مورتال کمبات در فاصله ای از هم قرار بدید که مثلا ضرباتشون به اندازه ی یک کف دست از هم فاصله داشته باشه و به حریف برخورد نکنه، اگر تا قیام قیامت دکمه بزنید، هرگز ضربات این دو کاراکتر به هم اصابت نمی کنه! اما در بازی Tekken، کاراکترها به مقدار بسیار کمی نسبت به هم متمایل میشن و در اصطلاح خودشون رو برای زدن ضربه به حریف می رسونن. از طرف دیگه نحوه ی یورش بردن به سمت حریف در مورتال کمبات که همون دویدن هست، به سختی اتفاق میفته که همین باعث میشه تفاوت محسوسی بین گیم پلی این بازی و باقی بازی های سبک فایتینگ دیده بشه. همونطور که گفتم، این موارد شاید ضعف بحساب نمیان اما بودنشون باعث میشه من بعنوان کسی که فقط مورتال کمبات رو روی سگا جنسیس بازی کردم، به همون تجربه ی قدیمی بسنده کنم و یا رَخت بازنشستگی از این بازی به تنم کنم و یا فقط اون رو در حد چند دست مبارزه ی ساده و بدون هدف و مبتدی تجربه کنم.