بررسی بازی Wave Break

گوگل و سیستم ابری آن با نام استیدیا این روز ها وضعیت خوبی ندارد. از یک طرف تاخیر در عرضه عناوین مختلف بر روی این پلتفرم و از طرف دیگر نبود عناوین انحصاری دلایلی هستند که این پلتفرم ابری را در وضعیت نه چندان خوبی قرار داده‌است. به نظر می‌رسد تنها راه موجود برای گوگل ثبت قرار داد با استودیو ها و ناشران مستقلی است که عناوین خود را به صورت انحصاری زمانی برای این پلتفرم عرضه کنند. استراتژی که به نظر می‌رسد با انتخاب‌هایی که گوگل تا به امروز انجام داده، نه تنها کمکی به بهبود وضعیت این سرویس نکرده‌، بلکه وضعیت را نسبت به گذشته بدتر هم می‌کند. یکی از عناوینی که گوگل برای عرضه بر روی استیدیا با سازندگان آن به توافق رسیده، بازی Wave Break نام دارد که به راحتی از همان شروعش می‌توان فهمید که عنوانی ناقص و فاقد هر گونه مکانیزم جذاب برای سرگرمی است.

در ویو بریک تنها دو بخش برای انجام بازی در دسترس هستند. یک بخش کمپین که در آن وظایفی به شما موکول می‌شود که با انجام آن‌ها بتوانید چهار مرحله بعدی را آزاد کنید و بخش دیگر مربوط به بخش چند نفره می‌شود که در ادامه به نقد و بررسی آن‌ها می‌پردازم. هر کدام از مراحل بخش کمپین تشکیل شده از وظایفی مثل جمع‌آوری حداکثری امتیازات، پیدا کردن آیتم‌های مخفی و انجام ماموریت‌‌های داستانی. داستان بازی هم عملا در راستای تلاش سازندگان برای خنده‌دار بودن آن ساخته شده و شما به عنوان مثال وظیفه جا به جا کردن مواد مخدر و درگیری با دیگر موجودات را پیدا می‌کنید. البته نهایتا هر کدام از این ماموریت‌ها کمتر از یک دقیقه به طول می‌انجامند و در نهایت مورد خاصی نیستند که بتوان به آن‌ها توجه کرد. دیگر وظایفی هم که به شما موکول می‌شوند دست‌کمی از ماموریت‌های داستانی ندارند و تنها بعد از چند ساعت تکراری و خسته کننده می‌شوند. با این حال بخشی که ویو بریک سعی می‌کند در آن خوش بدرخشد و به نظر پتانسیل لازم را هم دارد، بخش چند نفره آن است  که به صورت اسپلیت اسکرین و آنلاین قابل بازی است. برای بخش آنلاین در حال حاظر دو مد مختلف دد مچ و جمع آوری امتیازات در دسترس است که به صورت تصادفی برای شما انتخاب می‌شوند. اما مگر می‌شود این بخش را بدون وجود دیگر بازیکنان تجربه کرد و از آن لذت برد؟ در طول چند روز گذشته بار ها سعی به تجربه این بخش کردم، اما در نهایت نتیجه هر کدام از تلاش‌‌ها تنها امکان انجام بازی به همراه تعدادی هوش مصنوعی بود. البته چند باری هم موفق شدم با چند بازیکن واقعی به انجام بازی بپردازم، اما بقیه اعضای تیم همچنان از هوش مصنوعی تشکیل شده‌ بودند. البته این موارد آخر را می‌توان به عنوان نقطه ضعف استیدیا و تلاش برای عرضه این عنوان به صورت انحصاری نام برد.

شاید تنها مواردی که ویو بریک موفق شده تا به صورت کامل در آن‌ها موفق عمل کند، بخش بصری و موزیک‌های ساخته شده برای آن است. البته در بخش بصری قرار نیست با یک عنوان چشم‌نواز و یا هنری طرف باشیم، بلکه با گرافیک رنگارنگ و ساده‌ای طرف هستیم که آری از هر گونه پیچیدگی و یا نکات خاصی بوده و در راستای پیاده سازی مکانیزم‌های گیم‌پلی و کلیت بازی به درستی برای آن در نظر گرفته شده‌است. در طرف دیگر موسیقی‌های که برای بازی ساخته شده واقعا کیفیت خوبی دارند و در عمل عجیب است که شاهد ساخت چنین قطعات جالب و با کیفیتی برای بازی باشیم. شاید حتی بتوان گفت یکی از دلایلی که باعث آن شده که انجام بازی برای مدت کوتاهی مسیر شود، همین قطعات در سبک الکترونیک هستند.

نتیجه‌گیری:

بازی ویو بریک از آن دست عناوینی است که باید فعلا برای تجربه آن دست نگه داریم و منتظر عرضه بازی برای دیگر پلتفرم ها باشیم. یکی از بخش‌های اصلی بازی، بخش چند نفره آن است که تا به امروز به دلیل کمبود پلیر ها نتوانسته پتانسیل موجود در گیم‌پلی این عنوان را به نمایش بگذارد. بخش کمپین هم به دلیل محتوا و مراحل کم فاقد ارزش و تکرار هستند. مواردی مثل گیم‌پلی و موزیک‌های جالب تنها موارد مثبت این عنوان محسوب می‌شوند که باز هم دلیل محکمی برای پرداخت ۳۰ دلار برای تجربه آن‌ها نیستند.