نهمین قسمت اصلی از سری Dynasty Warriors دست به تغییراتی اساسی در فرمول همیشگی این فرنچایز زد که حداقل روی کاغذ قدم گذاشتن در مسیری صحیح بود چرا که وفاداری بیش از بیست و چند ساله به ساختار قدیمی باعث شده تا این مجموعه اسیر چرخه‌ای کاملاً یکنواخت شده باشد که منجر به کاهش روز افزون فروش نسخه‌های جدید، حتی با گسترش پلتفرم‌هایی که این عناوین روی آن‌ها منتشر می‌شوند، شده است. مشکل اساسی Dynasty Warriors 9 اینجا بود که ساختار جهان باز به شکلی بی برنامه مورد استفاده قرار گرفته بود و به نظر می‌رسید که صرفاً برای جا نماندن از روندهای روز صنعت بازی‌های ویدئویی این تصمیم اتخاذ شده و از سوی دیگر دستکاری در سیستم مبارزات در مسیری اشتباه انجام گرفته بود که باعث کاهش هیجان معمول مبارزات چند هزار نفری که امضای این فرنچایز به حساب می‌آیند، شده بود. به رسم تمامی عناوین این مجموعه از قسمت چهارم به این سو، باز هم شاهد نسخه فرعی Empires هستیم که یک ساختار استراتژی را به نسخه اصلی اضافه می‌کند.
مثل قسمت‌های قبلی این بار هم با روایت مجدد بخشی از تاریخ کشور چین طرف هستیم که به دورۀ Three Kingdoms شهرت دارد. کمپین‌های مختلف Dynasty Warriors 9: Empires مقطع هشتاد سالهای را پوشش می‌دهند که با شورش دستار زردها در سال 184 میلادی آغاز شده و تا مرگ ژوگه لیانگ در 263 میلادی ادامه می‌یابد. بر اساس اینکه کدام کمپین را انتخاب می‌کنید، امکان دسترسی به شخصیت‌های تاریخ متفاوتی را خواهید داشت و نبردهایی که در مسیر قبضۀ قدرت تجربه می‌کنید هم کاملاً متفاوت خواهد بود. تفاوت اساسی نسخۀ Empires با بازی اصلی در اینجاست که هیچ گونه تمرکزی روی قصه‌گویی وجود ندارد و به جز اینکه باید در چند اتفاق مهم تاریخی مشارکت داشته باشید، اکثر نبردهای جانبی، وابسته به طرح و استراتژِی‌هایی است که برای به دست گرفتن کنترل بخش‌های مختلف نقشه به کار می‌برید.
گیم‌پلی به دو بخش اصلی استراتژی و مبارزات تقسیم می‌شود. در بخش استراتژی مخاطب ابتدا به عنوان یکی از افسران قلمروهای موجود وارد ماجرا می‌شود که بسته به کمپین انتخاب شده می‌تواند شامل دهها قلمرو کوچک مختلف یا فقط چهار قلمرو بزرگ باشد. حاکم هر قلمرو اهدافی را برای مدت زمانی مشخص تعیین می‌کند که شما به عنوان افسر موظف هستید تا برای به نتیجه رسیدن آن‌ها تلاش کنید و هر چه موفقیت بیشتری کسب کنید، امکان ترفیع درجۀ شخصیت انتخابی شما هم بیشتر می‌شود. اهداف تعیین شده از موارد ساده‌ای مثل جمع‌آوری آذوقه و استخدام افسران جدید شروع شده و تا مواردی مثل تخریب استحکامات دفاعی قلمروهای دیگر و رشوه دادن به افسران و ژنرال‌های رقیب ادامه می‌یابد و بخش نهایی مجموعه اهداف تعیین شده معمولاً به حمله به یک قلمرو و فتح آن اختصاص دارد.
طراحی ظاهر منوهای بخش استراتژی نسبت به نسخۀ Empires قبلی به طور کامل تغییر کرده اما کارکردها به طور کلی مثل گذشته است ولی امکان قدم زدن در محیط شهرها و صحبت کردن رو در رو با دیگر افسران امکان تازه‌ای است که روی سیستم جهان باز نسخۀ اصلی سوار شده ولی خبری از امکانات جهان باز مثل ماهی‌گیری و جمع‌آوری آیتم‌ها وجود ندارد و صرفاً برای افزایش رابطۀ دوستی قهرمان تحت کنترل خود با دیگر افسران و ژنرال‌ها قابل استفاده است که نهایتاً به بستن پیمان برادری با این افسران منجر می‌شود که اگر قصد انجام کودتا بر علیه حاکم بالادستی خود یا تبدیل شدن به ارتشی دوره‌گرد داشته باشید، این روابط نزدیک کاربردی هستند.
با موفقیت در جنگ‌ها و کسب رضایت حاکم، به درجات بالاتری می‌رسید که در ابتدا امکان تغییر استراتژی‌های تعیین شده توسط حاکم را به شما می‌دهد و در ادامه و با پیشرفت بیشتر می‌توانید تعیین کنید که حمله به رقبا یا دفاع از مناطق خودی چه زمانی و توسط چه فرماندهانی و با استفاده از چه استراتژی‌های مخفی نظامی انجام گیرد و نهایتاً می‌توانید حاکم قلمروی خود را کنار زده و برای فتح چین باستان با دیگران به رقابت مستقیم بپردازید. بزرگترین مشکل برای لذت بردن کافی از این عنوان وجود آثاری مثل سری Romance of Three Kingdoms یا بازی Total War: Three Kingdoms است که همین مقطع تاریخی را با عمق استراتژیکی بسیار بهتری پیاده‌سازی کرده‌اند و Dynasty Warriors 9: Empires حتی نزدیک به این دو نمی‌شود.
برگ برندۀ DS9: Empires می‌توانست بخش مبارزات آن باشد اما به دو دلیل تبدیل به پاشنۀ آشیل کار شده است. مسئلۀ اول استفاده از همان سیستم مبارزات ناامیدکنندۀ بازی اصلی است که با واکنش منفی طرفداران قدیمی رو به رو شده بود و به طور کلی به دلیل ساده‌سازی و کاهش کنترل بر دیگر فرماندهان، آنقدر لذت‌بخش نیست که ملال چرخیدن در منوهای بخش استراتژی را کاهش دهد. ایراد بزرگ دیگر مبارزات، یکسان بودن ساختاری تمام آن‌هاست به این شکل که چه برای دفاع از شهرهای خود و چه برای فتح شهرهای دشمنان، باید تعدادی نقاط مشخص را به سبک Capture the Flag تحت تصرف خود درآورید تا زمان انجام مبارزۀ تعیین کننده فرا برسد و سپس با شکست فرماندۀ اصلی سپاه دشمن، مأموریت خود را به پایان برسانید. این مبارزات به واسطۀ سیستم عجیب درجه سختی بازی، تبدیل به تجاربی کلافه‌کننده هم می‌شوند چون در صورتی که تعداد افراد سپاه شما در مقایسه با دشمن کمتر باشند، بازی بدون توجه به سطح شخصیت تحت کنترل شما یا حتی تبحر بازیکن در مبارزات، قدرت فرماندهان رقیب را به حدی افزایش می‌دهد که با تعداد ضربات محدودی مخاطب را شکست می‌دهند و خودشان هم تبدیل به موجوداتی فناناپذیر می‌شوند!
در بخش سمعی و بصری هم شاهد همان میزان از تنبلی هستیم که در طراحی گیم‌پلی مشاهده می‌شود با این تفاوت که ظاهر بازی عملاً شبیه عناوین سالهای پایانی نسل ششم است که البته در نسخۀ اصلی و به طور کلی اکثر ساخته‌های استودیوی Omega Force این مشکل دیده می‌شود اما با توجه به اینکه فاصلۀ زمانی نسبتاً زیادی بین نسخۀ جدید امپایرز با بازی اصلی آن در مقایسه با دیگر نسخه‌های فرعی این چنینی وجود داشته و البته این نکته که این بار این نسخه با قیمت 60 دلاری به فروش می‌رسد، انتظارات بیشتری وجود داشت اما حتی افت فریم و مشکلات فنی دیگر هم مثل بازی اصلی به قوت خود در این نسخه هم وجود دارند و در مورد دوبله و موسیقی متن هم هیچ حرف خاصی نمی‌توان زد چون عملاً با محصولی بازیافتی در این زمینه طرف هستیم.
بعد از مشکلاتی که در DS9 وجود داشت، تصور می‌شد که تنها مسیر ممکن برای این فرنچایز رو به بالا باشد اما در Dynasty Warriors 9: Empires عملاً با بدترین نسخه از فرنچایزی رو به رو هستیم که به طور سنتی در سطح بالای کیفی قرار ندارد و با وجود تمام کم‌کارهای صورت گرفته در طراحی، سازندگان در سطحی از وقاحت قرار دارند که باعث شده تا این عنوان را با قیمت یک محصول جدید و درجه یک به فروش برسانند.
نظرات