تا به حال به این فکر کرده‌اید که غذا خوردن در یک رستوران سه ستاره میشلین چه حسی دارد؟ این تجربه که نصیب هر کسی نمی‌شود می‌تواند به اندازه درآمد چند ماه یک شخص آب بخورد. داستان The Menu درباره رستورانی این چنینی است که هر شب فقط 12 نفر را به عنوان مشتری می‌پذیرد. این افراد که غالبا از قشر ثروتمند جامعه هستند باید مدت‌ها در انتظار باشند تا بتوانند با پرداخت مبلغ 1250 دلار بابت هر نفر، شبی را در این رستوران خاص سپری کنند. این رستوران در جزیره‌ای نسبتا دورافتاده واقع شده و تمام مواد اولیه خود را از حیوانات و گیاهان موجود در جزیره تامین می‌کند. داستان فیلم بازگوکننده اتفاقاتی است که در یکی از شب‌های ضیافت در این رستوران رخ می‌دهند. Julian Slowik، سرآشپز این رستوران برای آخرین مهمان‌های رستوران خود برنامه‌ای شگفت‌انگیز تدارک دیده است. این 12 نفر شامل یک زوج کهنسال ثروتمند، یک بازیگر نسبتا مشهور و دستیارش، گروهی از جوانان اهل فناوری، یک منتقد غذا و ادیتورش و زوجی جوان می‌شوند. Slowik این افراد را در کنار هم قرار داده تا به نحوی با آن‌ها یک تسویه حساب شخصی داشته باشد.
منوی رستوران‌های سطح بالا معمولا از تعداد زیادی آیتم سبک تشکیل شده که با ترتیب مشخص برای مشتری‌ها سرو می‌شوند. منوی اختصاصی Slowik نیز از این قضیه مستثنی نیست. در ابتدا شاهد سرو غذاهایی هستیم که شاید از نظر اکثر افراد مقداری عجیب و حتی بی‌معنی به نظر برسند، اما شاهد این هستیم که برخی از کاراکترها از این وعده‌ها به عنوان آثار هنری یاد می‌کنند. هرچه که جلوتر می‌رویم آیتم‌های منو عجیب و عجیب‌تر می‌شوند. در میانه داستان، سرآشپز مرموز اعتراف می‌کند که در انتهای این ضیافت تمامی افراد حاضر در رستوران خواهند مرد و این‌جاست که تم ترس و وحشت به یکباره به سناریوی فیلم نفوذ می‌کند و ساختار آن را به کلی تغییر می‌دهد. به عنوان شخصی که بدون هیچ اطلاعات قبلی شروع به دیدن فیلم کردم، این تغییر عجیب من را به شدت شوکه کرد. ناگهان یک اثر درام تبدیل به یک کمدی تاریک شده بود. در نگاه اول این ساختارشکنی بسیار هوشمندانه است اما داستان فیلم نمی‌تواند توجیه مناسبی برای چنین امر غیر واقع‌گرایانه‌ای ارائه کند. تعداد زیادی آشپز و کارگر در رستوران مشغول هستند که ظاهرا با مقوله مرگ هیچ مشکلی ندارند و در راه سرسپردگی سرآشپز Slowik حاضرند جان خود را تقدیم کنند. رفتار آن‌ها در تضاد آشکار با مهمان‌های وحشت زده‌ای است که به هر ریسمانی آویزان می‌شوند تا راهی برای فرار از رستوران پیدا کنند. با وجود اینکه رفتار کارکنان رستوران چندان واقع‌پذیر نیست، باید گفت که Ralph Fiennes با بازی درخشان خود در نقش سرآشپز ممکن است بتواند شما را قانع کند که با کاریزما و جذبه کافی بتوان هر کسی را مطیع امر خود نمود.
تنها فاکتوری که سرآشپز Slowik در نقشه خود در نظر نگرفته‌است، وجود مهمانی ناشناس به نام Margot Mills است. او که در نقش دوست‌دختر Tyler (فردی علاقه‌مند به فرهنگ غذا خوردن) ظاهر شده هرگز قرار نبوده که جزئی از این ضیافت وحشتناک باشد. حضور او در داستان منجر به رقم خودن اتفاقات مهمی می‌شود. سرآشپز Slowik عقیده دارد که مهمان‌های این مراسم خاص هرکدام به نحوی لذت غذا درست کردن را از او ربوده‌اند. از این جهت او قصد دارد که با نابودی آن‌ها آخرین اثر هنری خود را تکمیل کند. این طرز فکر Slowik و نحوه روایت آن در داستان، به نحوی انتقادی بزرگ به فرهنگ غذا خوردن در رستوران‌های گران‌قیمت و سطح بالاست. در واقع فیلم برای اینکه بتواند روی بیننده‌هایش تاثیر بگذارد دست به دامن یک کلیشه قدیمی و منسوخ شده می‌شود که شاید برای اکثریت مخاطبان فیلم رضایت‌بخش باشد. با این حال، به نظر من دست گذاشتن روی چنین کلیشه‌ای صرفا برای جلب نظر اکثریت از ارزش هنری فیلم تا حدی می‌کاهد و بعضا تناقضاتی در شاکله اصلی داستان ایجاد می‌کند. با تمام این وجود، The Menu در سرگرم کردن مخاطبان بسیار موفق ظاهر شده‌است و می‌تواند شما را در طول مدت پخش میخکوب صفحه نمایش کند.
نظرات