بررسی بازی Death and Taxes

همه چیز در این دنیا قابل گریز است به جز مرگ و مالیات! از روزی که انسان‌ها پا به زمین گذاشتند و راه‌هایی برای ثبت افکار و ایده‌های خود پیدا کردند، همیشه نوعی درگیری فکری نسبت به مسئله مرگ برای آن‌ها وجود داشته و اینکه پس از مرگ دقیقاً چه اتفاقی خواهد افتاد. بازی‌های ویدئویی هم به عنوان یکی از راه‌های ابراز هنری از این قاعده مستثنی نبوده و عناوین مختلفی را با محوریت مرگ، زندگی پس از مرگ، شانس مجدد و ... در سال‌های گذشته شاهد بوده‌ایم. بازی Death and Taxes اثر جدیدیست که ایده‌های خاص سازندگانش در رابطه با این مسائل را با رویکرد نسبتاً طنز‌آمیز و در عین حال تفکر برانگیز به تصویر می‌کشد.  

Death and Taxes بازیکن را در نقش مأمور مرگ تازه‌کاری که مستقیماً برای ارباب سرنوشت مشغول به کار می‌شود، قرار می‌دهد. شغل این فرد یک کار به ظاهر روتین و روزمرۀ اداری است اما در واقع انتخاب افرادی که باید در هر روز کشته شوند یا زنده بمانند، بر عهده او گذاشته شده است! همیشه دستوراتی از جانب رئیس صادر می‌شود مبنی بر اینکه در هر روز چه تعداد از افراد و با چه ویژگی‌هایی باید در لیست کشته شدگان قرار گیرند اما انتخاب نهایی با خود بازیکن است و هزینه انتخاب مستقلانه، بی حقوق ماندن در روزیست که از دستورات سرپیچی شده است. این مسئله که بازیکن ترجیح می‌دهد وسایل تزئینی بیشتری برای میز کار خود بخرد یا از کشتن انسان‌هایی که فکر می‌کند لیاقت زنده ماندن دارند، صرف نظر کند به نظر انتخاب چندان پیچیده‌ای نمی‌آید اما گاهی کشتن یا نکشتن افراد خاص می‌تواند سرنوشت کل بشریت را تغییر دهد و این جاست که مسیر چند شاخه داستان، چهره خودش را نشان بازیکن می‌دهد.

در کنار کار روزمره، سر  و کله زدن با سه (و به عبارتی چهار!) شخصیتی که با فرد تحت کنترل ما تعامل دارند هم بخشی از روایت کار را تشکیل داده‌اند. نفر اول ارباب سرنوشت به عنوان خالق و رئیسِ ماست که با رفتار دوسوگرایانه خود حسی از نفرت، بی‌اعتمادی و حتی پارانویا را در بازیکن برمی‌انگیزد. اینکه شخصیت رئیس اهداف شومی دارد یا فقط یک مدیر میان‌رده بی‌حوصله است، یکی از سؤالات کلیدیست که پاسخ متفاوت هر بازیکن به آن می‌تواند شکل دهنده تصمیمات او باشد. نفر بعدی گربه رئیس است که در غیاب رئیس به اداره امور و بررسی عملکرد شغلی بازیکن می‌پردازد! بله، Death and Taxes از این مدل بازی‌هاست.

نفر بعدی اسکلتی به جا مانده از یک دزد دریایی به نام «مورتیمر» است که در بخش زیرین اداره زندگی می‌کند و با قیمت‌هایی بعضاً گزاف، اشیایی برای تزئین میز کار، لباس‌ها و طراحی‌های چهره جدیدتر و برخی ابزار کاربردی را در اختیار بازیکن می‌گذارد که البته جذابترین بخش حضور مورتیمر، نه این آیتم‌های خریدنی بلکه خاطراتیست که از به دست آوردن آن‌ها تعریف می‌کند. از اشاره به شخصیت چهارم به دلیل لو رفتن داستان پرهیز می‌کنم چون ممکن است برخی از بازیکنان با توجه به انتخاب‌های خود، تا پایان کار حتی یک بار هم با این شخصیت رو به رو نشوند. در مجموع داستان و شخصیت‌ها کاملاً نمره قبولی می‌گیرند و به جز کوتاهی نسبی، ایراد چندانی به آن وارد نیست که البته همین ایراد هم با توجه به چند شاخه بودن داستان و تکرارپذیری آن، تا حدی قابل چشم‌پوشی است.

مشکلات اساسی Death and Taxes در بخش گیم‌پلی خود را نشان می‌دهند. گیم‌پلی ریتم بسیار یکنواختی دارد و به خواندن پرونده‌ها، پیروی یا سرپیچی از دستورات و مطالعه تأثیر تصمیمات روز گذشته بر دنیای انسان‌ها خلاصه می‌شود. ساختار کلی با وجود شباهت‌هایی که به بازی Paper, Please دارد اما به دلیل اینکه اینجا از المان‌های بقا و همینطور فضاسازی خاص آن عنوان خبری نیست، جذابیت چندانی ندارد و همین مسئله باعث می‌شود که ارزش تکرارپذیری کار پایین بیاید و این مورد برای اثری که تکرار چندین و چند باره را به عنوان یکی از فاکتورهای اصلی خود مطرح کرده، یک شکست بزرگ تلقی می‌شود.

طراحی بصری Death and Taxes، نقاشی‌های سیاه و سفید نیمه مینی‌مالیستی هستند که در برخی المان‌های خود مثل پاپیون رئیس یا نور اتاق استراحت و ... از رنگ‌های مختلف استفاده می‌کند و غار مورتیمر هم رنگارنگ‌ترین قسمت بازی رو به خود اختصاص داده و از فضای تیره و تار بقیه دنیا کاملاً سواست. در بخش صداگذاری شخصیت‌های فرعی هم انتخاب‌ها کاملاً درست و به جا بوده که باعث شده با اجراهای بسیار خوبی رو به رو باشیم. به نظر می‌رسد که موسیقی متن کار شامل تنها یک قطعه باشد که همین قطعه هم چندان به یادماندنی نیست به طوری که شخصاً در اولین فرصت اقدام به خرید رادیو کردم تا امکان قطع کردن صدای این قطعه را داشته باشم!

نهایتاً Death and Taxes در بخش داستانی عملکرد نسبتاً خوبی از خود نشان داده و در کنار انتخاب‌های اثرگذار، شخصیت‌های جذاب و متفاوتی که با صداپیشگی کاملاً متناسبی همراه شده‌اند را هم پیش روی بازیکن قرار می‌دهد. دیگر نکته مثبت قابل ذکر بازی، طراحی بصری خاص و با کیفیت آن است اما در بخش گیم‌پلی و به خصوص در بخش موسیقی با کاری ضعیف طرف هستیم.