داستان شکل‌گیری فرنچایز Rocky برای آن‌هایی که کمی جدی‌تر عالم سینما را دنبال می‌کنند، یکی از دلگرم‌کننده‌ترین ماجراهای واقعی از موفقیت فردی است که دیگر چیزی برای از دست دادن نداشته، «سیلوستر استالون» که حتی کارش به زندگی کردن در خیابان هم کشیده بود و می‌توانست با فروش فیلمنامه‌ای که برای یک اثر درام متمرکز بر ورزش بوکس نوشته بود به زندگی خود سر و سامان دهد، تصمیم گرفت با مقاومت بسیار و دریافت حقوقی به مراتب کمتر نقش اصلی آن فیلم را هم بر عهده بگیرد. رویکرد ساده‌دلانۀ استالون در ایفای شخصیت راکی و ماجرای حال خوب کن این فیلم قلب مخاطبان را در سراسر جهان تسخیر کرد و باعث شکل‌گیری یکی از موفق‌ترین و با قدمت‌ترین فرنچایزهای تاریخ سینما شد که در سال 2015 میراث آن توسط سری جدید Creed به نسل‌های بعد هم منتقل شد. در این نزدیک به نیم قرنی که از تولد این مجموعه می‌گذرد، شاهد عرضۀ سه عنوان در دهۀ 1980 میلادی، 3 عنوان در دوران نسل ششم کنسول‌ها و 2 عنوان هم در دوران پس از موفقیت سری «کرید» بودیم که عرضۀ Big Rumble Boxing: Creed Champions تعداد آثار عرضه شده در دوران تازه را هم به تعداد دو دورۀ قبلی می‌رساند اما با توجه به خروجی معمول عناوین لایسنس شده، باید ببینیم که کیفیت این محصول جدید در چه سطحی قرار دارد.
از نظر داستانی و برخلاف رسم عناوین مبارزه‌ای در 10-15 سال اخیر، خبری از یک کمپین دراماتیک نیست بلکه برای هر کدام از 20 مباری که امکان انتخاب آن‌ها فراهم شده، یک داستان کوتاه یک ساعته در نظر گرفته شده که مثلاً برای راکی ماجراهایی که در 3-4 فیلم ابتدایی از سر گذراند را شامل می‌شود و این داستان‌های کوتاه به طور کلی بهانه‌ای هستند که با شخصیت‌های محبوب این مجموعه بتوانید با رقبای مشهور آن‌ها مبارزه‌هایی نفس‌گیر داشته باشید و با اتمام این ماجراجویی‌های کوتاه، به لباس‌های جدید و شخصیت‌های تازه دسترسی پیدا کنید. داستان بعضی شخصیت‌ها، به طور خاص قهرمانان اصلی فرنچایز، جالب‌تر از شخصیت‌های فرعی از آب درآمده و با توجه به اینکه خبری از میان‌پرده یا صداپیشگی نیست، ممکن است تعدادی از مخاطبان از متونی که این داستان‌ها را روایت می‌کنند به صورت سرسری عبور کنند تا سریعتر به بخش‌های مبارزه‌ای برسند.
با توجه به اینکه کمپین داستانی پیچیده‌ای وجود ندارد، تمام بار جذابیت کار روی دوش گیم‌پلی است و بسته به روحیۀ شخصی شما، می‌تواند هم یک موفقیت قابل قبول باشد و هم یک شکست تمام عیار! از نظر ساختاری Big Rumble Boxing: Creed Champions به هیچ وجه با محصولاتی که خود را به عنوان شبیه‌ساز مبارزه معرفی می‌کنند قابل مقایسه نیست و قرار دادن آن در کنار عناوین فایتینگ مشهور هم با توجه به بودجۀ به مراتب کمتر سازندگان و قیمت سی دلاری بازی، چندان عادلانه به نظر نمی‌رسد. با این وجود همین سیستم آرکیدی مبارزات با وجود سادگی جوری طراحی شده که به هیچ وجه خسته‌کننده نمی‌شود.
با دکمۀ مربع حملات سریع و ضعیفتر را انجام می‌دهید و با استفاده از مثلث حملات سنگین‌تر که با نگه داشتن چند ثانیه‌ای این دکمه می‌توانید ضربات خود را سهمگین‌تر هم کنید. برای موفقیت در به هدف رساندن ضربات خود باید از ترکیب مناسبی از این دو نوع حمله استفاده کنید که با کمک جهت‌ها در لحظۀ شروع ضربه، می‌توانید از جهات مختلف حملات خود را ترتیب داده و رقبا را غافلگیر کنید. با استفاده از دکمۀ دایره امکان گیر انداختن و اجرای یک ضربۀ صد در صدی فراهم می‌شود و ضربدر هم در همراهی با جهت‌های حرکت برای جا خالی دادن استفاده می‌شود.
دکمۀ R1 برای دفاع کردن کاربرد دارد که اگر آن را در زمان دقیقی در حین اجرای حمله توسط رقیب فشار دهید، امکان کانتر زدن را فراهم می‌کند و در غیر اینصورت فقط حکم یک دفاع در برابر حملات سبک است که این دفاع هم ابدی نیست و بعد از مدتی که نوار مختص به امکان دفاع کردن زیر حملات پیاپی تخلیه شود، مبارزی تحت فشار بوده دچار سردرگمی می‌شود که امکان فرود آوردن بدون دردسر حملات قدرتمند فراهم می‌شود و اگر حریف را در گوشه و کناره‌های رینگ گیر انداخته باشید، می‌توان این حالت گیجی را برای چندین حملۀ پیاپی حفظ کرد. در اثر انجام ضربات موفقیت‌آمیز نوار حملات ویژه پر می‌شود که در ساختاری مشابه با X-Ray در سری Mortal Kombat، با تکمیل شدن آن می‌توان یک ضربۀ خانمان برانداز به رقبا وارد آورد که البته می‌توان با یک جای خالی به موقع از آن جان سالم به در برد یا با دفاع کردن از شدت آسیب وارده کاست.
مبارزان در سه دستۀ Slugger، Swarmer و General تقسیم‌بندی شده‌اند که گروه اول ضربات محکمتر اما با سرعت کمتری می‌زنند، گروه دوم سرعت بالاتری در حملات دارند ولی ضربات آن‌ها مقدار کمتری از سلامتی حریف را می‌کاهد و خصوصیات گروه سوم چیزی ما بین این دو گروه اول است و از نظر سرعت و قدرت ضربات در سطح میانه قرار دارند. مشکل اصلی گیم‌پلی فقدان محتواست همانطور که بالاتر اشاره شد خبری از یک کمپین مستقل و مواردی مثل طراحی شخصیت و پیشرفت دادن او در مبارزات وجود ندارد و برای تجربۀ Big Rumble Boxing: Creed Champions فقط دو بخش اصلی Arcade و Versus وجود دارند که اولی همان داستان‌های یک ساعتۀ مختص هر شخصیت و دومی حالت تک مبارزه با هوش مصنوعی یا دوستان شماست.
برای پیروزی در هر مبارزه باید 4 بار رقیب را ناک‌داون کنید یا در پایان مسابقه، فردی باشید که بیشترین ناک‌داون را برای حریف خود رقم زده که این فرآیند پیروزی با توجه به درجۀ سختی انتخابی می‌تواند ساده یا در حد تقریباً غیرممکن باشد. در کنار همۀ سیستم‌های گیم‌پلی یک بخش مونتاژ تمرینی هم در قسمت داستانی هر شخصیت وجود دارد که این مونتاژها نوعی امضای فرنچایز راکی است و با لحظات مشت زدن به گوشت‌های یخ‌زده و دویدن روی تردمیل، خاطرات این مجموعه را در یاد مخاطبان زنده می‌کند و به گونه‌ای هم طراحی شده که میزان تبحر شما در QTE اثری در پیشرفت در داستان نداشته باشد.
از نظر گرافیکی با اثری با شمایل بین نسلی طرف هستیم اما بین نسل PS3 و PS4! طراحی اکشن فیگور مانند و شبه پلاستیکی مبارزان بامزگی خاص خود را دارد و جلوه‌های ویژه‌ای که در هنگام ضربات محکم و ویژه با حملات همراه می‌شود به خوبی حس و حال آرکیدی کار را منتقل می‌کند اما کاملاً قابل پیش‌بینی است که این کیفیتِ طراحی، موردپسند بخش قابل توجهی از مخاطبان نباشد. تصاویری که با دیالوگ‌های شخصیت‌ها در هنگام روایت همراه می‌شوند اما کاملاً زشت و بی‌ریخت از آب درآمده‌اند و معتقدم که باید مسئول این نقاشی‌های ایستا را اخراج کنند چون ساده‌ترین کار ممکن در کل پروژه را داشته و حتی می‌توانسته از عکس بازیگران این مجموعه به عنوان الگوی خود استفاده کند اما عملکرد او ضعیفترین بخش کار است.
موسیقی متن از قطعات مشهور این سری مثل Gonna Fly Now و Eye of the Tiger استفاده کرده که در لحظات مونتاژهای تمرینی حس و حال جذابی به کار می‌بخشد. شخصیت‌ها هیچ کدام صداپیشگی ندارند اما تعدادی جملات مشهور این شخصیت‌ها از دل فیلم‌ها بیرون کشیده شده که در لحظات خاصی مثل ناک‌داون شدن یا پیروزی ادا می‌شوند که برای طرفداران این مجموعه جذابیت خاص خود را خواهد داشت.
به عنوان کسی که خودش را طرفدار فرنچایز راکی می‌داند، از تمامی لحظاتی که با Big Rumble Boxing: Creed Champions گذراندم لذت بردم هر چند تمامی مشکلات آن مثل طراحی بصری کهنه یا محدودیت محتوا کاملاً برایم واضح و مشخص است اما سیستم مبارزات آرکیدی کار در عین سادگی کاملاً سرگرم‌کننده است و با قرار دادن مواردی مثل مونتاژهای تمرینی و قعطات موسیقی خاطره‌انگیز، تجربۀ جذابی برای طرفداران تولید شده است.
نظرات