آیا بازی Lego 2K Drive موفق شده تا محتوایی به ما ارائه دهد تا قیمت ۷۰ دلاری خود را توجیه کند؟ بگذارید از همان اول بگویم، نه این بازی اصلا و ابدا در حد یک عنوان «AAA» ۷۰ دلاری ظاهر نمی‌شود که بتواند این قیمت‌گذاری عجیب و غریب را توجیه کند، اما اگر از قیمت آن فاکتور بگیریم عنوانی نسبتا سرگرم کننده به خصوص برای طرفداران لگو به شمار می‌آید. بازی Lego 2k Drive اخیرا توسط شرکت 2K و استودیو Visual Concepts معرفی و مدتی قبل هم عرضه شد. عنوانی که در لا به لای ترافیک عرضه بازی‌های بزرگی مثل زلدا و استاروارز عرضه شده و بیشتر مخاطبان کم و سن و سال را هدف قرارداده است. حال با عرضه بازی به بررسی آن خواهیم پرداخت و به شما می‌گوییم چرا این بازی اسیر سیاست‌های نسبتا کثیف 2K شده و نمی‌تواند آن طور که باید و شاید خودش را نشان دهد.
Lego 2k Drive عملا یک بازی کارتینگ لگویی است که سعی کرده تا با استفاده از محیط اپن ورلد و شخصیت‌های لگویی خود تجربه‌ای سرگرم کننده را به مخاطبش ارائه دهد. بازی را در نقش یک راننده آماتور برای قهرمانی در دنیای لگو آغاز خواهیم کرد. در طول بخش داستانی در مسابقات مختلف شرکت می‌کنیم، ماموریت‌های فرعی را انجام خواهیم داد و ماشین‌ها و جوایز مختلفی را به دست خواهیم آورد. اولین نکته‌ای که توجه مخاطب را به خودش جذب می‌کند، طراحی فوق‌العاده جهان بازی اعم از اتومبیلها، راننده‌ها و اجزای سازنده محیط هستند. این عنوان همانند یک بهشت لگویی عمل می‌کند. محیطی که تک‌تک اجزای آن از لگو ساخته شده و اکثر بخش‌هایش قابل تخریب هستند. به عنوان مثال اگر با درختان لگویی و یا دیگر ماشین‌ها برخورد کنید، شاهد جدا شدن قطعات لگویی تشکیل دهنده آن‌ها از یک‌دیگر خواهید بود. در کنار این مورد، ساکنان شهر هم شخصیت‌هایی لگویی هستند که هر کدام کار و حرفه مختص به خود را دارند. از دانشمند و کشاورز لگویی گرفته تا رانندگان حرفه‌ای اتومبیل افرادی خواهند بود که در طول ماجراجویی لگویی خود با آن‌ها به رقابت خواهیم پرداخت. این موارد از نکات مثبت بازی به شمار می‌آیند.
در بخش گیم‌پلی بازی سعی کرده تا از دیگر آثار ریسینگ الگو برداری کند. مسابقات بازی عملا از عنوان ماریو کارت الگو گرفته‌اند و به همین صورت با یک عنوان کارتینگ از این بعد طرف هستیم. همانند استاندارد این مسابقات، کنترل آرکید و قابل دسترس، انجام دریفت برای بوست گرفتن و تعدادی آیتم ویژه در طول هر مسابقه در دسترس شرکت کنندگان قرار می‌گیرد. آیتم‌هایی مثل بوست، موشک و... از جمله آن‌ها هستند که به وسیله آن می‌توانید رقبا را از مسیر مسابقه خارج کنید یا شاهد حمله آن‌ها به اتومبیل خودمان باشیم. همچنین پیست‌های بازی هم از تنوع خوبی در هر پیست برخوردارند. بخشی از پیست در آسفالت دنبال می‌شود، قسمتی از آن در آب و در نهایت بخش‌های آفرود تشکیل دهنده اقلب پیست‌ها هستند. مسابقاتی که معمولا با هشت شرکت کننده شروع می‌شود و باید گفت تا آخرین لحظات هم در اوج خود به سر می‌برند و شاهد رقابت و واکنش خوبی از طرف هوش مصنوعی هستیم، اما همان طور که گفتم تا آخرین لحظات. مشکل مسابقات در سی ثانیه پایانی خود را به شدت نشان می‌دهد. در جایی که هوش مصنوعی تمام رقبای شما دست در دست هم می‌دهند تا شما برنده مسابقه شوید. با توجه به آن که بازی انتخابی برای درجه سختی هم در دسترس مخاطبش قرار نمی‌دهد، در عمل می‌توان گفت شکست در مسابقات تا حدودی غیر ممکن به نظر می‌رسد. گویا تمام رقبا در ثانیه‌های پایانی تصمیم می‌گیرند تا پای خود را بر روی پدال ترمز گذاشته تا قهرمانی در مسابقات را به گیمر واگذر کنند. بازی از همان مسابقه اول تکلیفش را برای ما مشخص می‌کند و به ما می‌گوید که برای قشر کم سن و سال ساخته شده و مخاطبان دیگر شانس کمتری برای لذت بردن از آن خواهند داشت.
از بررسی مسابقات که عبور کنیم. بازی شامل چندین مد مختلف می‌شود. بخش داستانی، کاپ، مسابقات تمرینی و آنلاین از جمله این بخش‌ها هستند. همان طور که بالاتر اشاره کردم، بخش داستانی همان بخش اپن ورلد بازی است. در عمل چهار محیط مختلف و نسبتا کوچک در این بخش در اختیار ما قرار می‌گیرند که هر کدام دارای خصوصیات مختص به خود هستند. به عنوان مثال یکی از بخش‌ها حالتی کویری دارد و دیگری محیط شهری را شامل می‌شود که می‌توان در بین این محیط ها فست ترول کرد. هر کدام از این محیط ها هم پر شده از ماموریت و بخش‌های فرعی که می‌توان برای به دست آوردن XP، پول بیشتر و آزادسازی مسابقات جدید به تجربه آن‌ها پرداخت که از دو عنوان فورتزا هورایزون و Crew الگو گرفته‌اند. این بخش‌ها از تنوع خوبی برخودارند و هر کدام شامل فعالیت‌های مختلفی می‌شوند. به عنوان مثال در یک ماموریت باید به یک مزرعه‌دار برای جمع‌آوری خوک‌هایش که از دست او فرا کرده‌اند کمک کنید و یا در دیگری باید زامبی‌ها را از بین برده و شهروندان را نجات دهید. بخش‌های سرگرم کننده‌ای که به لطف قابلیت اسپلیت-اسکرین لحظات به شدت فان و بامزه‌ای را برای مخاطب رقم می‌زنند. با جا به جایی در بین سطوح مختلف، اتومبیل ما هم با توجه به سه سطحی که در آن در حال رانندگی هستیم تغییر می‌کند. اگر بر روی آسفالت باشید، یک اتومبیل پر قدرت با لاستیک‌های مختص به آسفالت در اختیار شما قرار می‌گیرد. اگر وارد سطح خارج از جاده شوید، اتومبیل شما تبدیل به یک اتومبیل آف رود با لاسیتک‌ها و قدرت مختص به این سطوح می‌شود. اگر وارد آب شوید، اتومبیل به قایق تبدیل می‌شود. درست همانند عنوان Crew.
اما قطعا می‌توان گفت نقطه قوت و یا به اصطلاح گل سر سبد Lego 2k Drive مربوط به شخص ساخت اتومبیل لگویی می‌شود. بخشی که در آن با کمترین میزان محدودیت می‌توان بریک‌های لگویی را بر روی یک دیگر سوار کرد و با خلاقیت خود یک اتومبیل ساخت و در نهایت آن را به اشتراک گذاشت و یا با آن به انجام مسابقات پرداخت. در این بخش هر طوری که دلتان بخواهد می‌توانید به ساخت اتومبیل‌های عجیب و بامزه بپردازید. همچنین اتومبیل‌هایی که در طول بازی در دسترس ما قرار می‌گیرند هم از تنوع و خلاقیت بسیار خوبی برخودار هستند و کاملا با توجه به قوانین ساخت لگو ساخته شده‌اند و حتی می‌توان تک‌تک آن‌ها را در دنیای واقعی هم با استفاده از قطعات لگو ساخت.
استودیو Visual Concepts معمولا عناوین ورزشی چشم نوازی را به صورت سالیانه وارد بازار می‌کند. در خصوص Lego 2K Drive اما می‌توان گفت این عنوان به هیچ وجه در حد دیگر عناوین این استودیو نیست و بیشتر شبیه به یک عنوان AA است که با موتور آنریل ۴ ساخته شده و در عین خوش رنگ و لعاب بودن، نکته خاصی دیگری با خود به همراه ندارد. بخش‌های تخریب پذیری و ساخت و ساز لگو ها و طراحی کلی محیط چشم‌نواز هستند، اما در خصوص استفاده از تکنیک‌های نورپردازی و سایه‌زنی با حداقل استاندار های روز صنعت ویدیو گیم طرف هستیم. در بعد فنی اما کار قابل قبولی ارائه شده و ۶۰ فریم ثابت چیزی است که در اختیار ما قرار می‌گیرد.
بخش آنلاین بازی در زمان نوشتن این نقد به دلیل نبود پلیر در دسترس نبود و نتوانستم به تجربه آن بپردازم. این بخش دارای کراس پلی کنسولی است و به نظر می‌رسد پتانسیل مسابقات کارتینگ در این بخش‌ها به خوبی خود را نشان دهند.
اما تمام این موارد زمانی زیر سوال می‌رود که به بخش خرید های درون بازی می‌رسیم. بگذارید بگویم با توجه به گسترش خرید های درون بازی‌ها معمولا نمی‌توان به این بخش‌ها انتقادی وارد کرد و حضور آن‌ها معمولا برای اکثر گیمران عادی شده‌است. اما در خصوص این اثر اوضاع تا حدودی متفاوت است. عنوان 2K Lego Drive با قیمت ۷۰ دلاری خود و تمرکز بر روی مخاطبان کم سن و سالش وارد بازار شده و قرار دادن چنین قابلیتی آن هم برای یک عنوان لگویی به شدت سوال برانگیز است. تعداد زیادی از اتومبیلها و شخصیت‌های لگویی بازی در انحصار همین خرید های درون بازی هستند و تنها با پرداخت اسکانس‌های سبز می‌توان به آن‌ها دسترسی پیدا کرد. البته تعدادی از آن‌ها را هم می‌توان با پول داخل بازی خرید، اما تا آن جایی که من بازی کردم به نظر می‌رسد اگر ۱۰۰ ساعت دیگر هم به تجربه بازی بپردازم قادر نخواهم بود اتومبیل خاصی را خریداری کنم.
نتیجه‌گیری:
عنوان 2K Lego Drive می‌تواند به عنوانی به سرگرم کننده و تجربه‌ای مفرح برای تمام افراد خانواده به خصوص افراد کم سن و سال تبدیل شود. هر چند هوش مصنوعی بازی تا حد زیادی چالش مسابقات را از بین برده، اما با این اوصاف مسابقات و محیط لگویی به قدری جذاب هستند که بتوان همچنان از آن لذت برد، اما مشکل اصلی به قیمت ۷۰ دلاری و خرید های درون بازی بازمی‌گردد که اصلا توجیه خاصی ندارند. این عنوان در نهایت یا باید به صورت مجانی و همراه با خرید های درون بازی عرضه می‌شد یا با قیمت نهایتا ۴۰ دلار و بدون خرید های درون بازی. اما 2K تصمیم گرفته تا برچسب یک عنوان AAA ۷۰ دلاری را به آن بزند و با راه اندازی یک فروشگاه پول بیشتری را به جیب بزند. بدین صورت اگر علاقمند به تجربه این عنوان هستید، بهتر است تا پایان سال و زمانی که تخفیف بخورد دست نگه دارید.
نظرات