بررسی بازی Call of Duty: Black Ops 6

پس از استقبال متوسط از بازسازی‌های Modern Warfare 2 و 3، طرفداران این سری قدیمی به این فکر افتادند که آیا فرنچایز Call of Duty به پایان خط رسیده است. اما Call of Duty: Black Ops 6  این نگرانی‌ها را تا حدودی برطرف کرده‌است. سازندگان این بازی، یعنی Raven Software (برای کمپین) و Treyarch (برای بخش چندنفره و حالت Zombies)، یک فرمول قدیمی و در عین حال دلپسند از Call of Duty ارائه داده‌اند که با یک کمپین جذاب، بخش چندنفره‌ی سرگرم‌کننده و پرهیجان و حالت Zombies  طرفداران را تحت تأثیر قرار می‌دهد. با این حال، Black Ops 6 به دلایل مختلفی از قبیل طراحی ناقص شخصیت اصلی، کمبود تنوع در نقشه‌های چندنفره و برخی باگ‌های عجیب در این بخش با چالش‌هایی مواجه است.

کمپین Black Ops 6 را می‌توان ترکیبی از فیلم‌های اکشن قدیمی و جلوه‌های ویژه مایکل بی توصیف کرد. این نسخه یکی از سریع‌ترین و هیجان‌انگیزترین کمپین‌های تاریخ Call of Duty را ارائه می‌دهد. داستان در سال 1991 جریان دارد و شخصیت اصلی یعنی William "Case" Calderon را دنبال می‌کند که در حال کشف نقش گروه شبه‌نظامی مخفی Pantheon در CIA است.  شما و تیم‌تان باید برای کشف حقیقت به صورت غیرقانونی وارد مناطق مختلف شوید. داستان Black Ops 6 دنباله‌ای بر وقایع Cold War و Black Ops 2 است، اما بازی تلاش می‌کند اطلاعات کافی برای تازه‌واردان درباره خطوط داستانی قبلی ارائه دهد. این داستان شش تا هشت ساعت طول می‌کشد و پر از تنش‌های داستانی است که از بهترین فیلم‌های اکشن الهام گرفته شده است. در برخی موارد، داستان با ریسک‌هایی مانند مراحل مخفی‌کاری، یک مرحله نسبتا اپن ورد و پلات توئیست‌ها تلاش کرده که از فرمول تکراری این سری تا حدودی فاصله بگیرد و البته تا حدودی هم از این حیث موفق ظاهر شده‌است. 

در برخی از مأموریت‌های کمپین، بازیکنان می‌توانند رویکردی مخفیانه‌تر را به لطف طراحی متنوع مراحل انتخاب کنند. این مکانیک جدید بسیار مورد استقبال قرار گرفته زیرا به تنوع گیم‌پلی کمک می‌کند. Black Ops 6 همچنین یک Safe House یا هاب بین مأموریت‌ها ارائه می‌دهد که بازیکنان می‌توانند در آن استراحت کنند، به دنبال اسرار مخفی در آن بگردند و با گروهی از شخصیت‌های متفاوت تعامل داشته باشند. این ویژگی فرصتی برای ارتباط با گروه، آشنایی با انگیزه‌هایشان و راهی جذاب‌تر برای درگیر کردن بازیکن در داستان، در مقایسه با روش‌های خطی‌تر بازی‌های قبلی سری Call of Duty ارائه می‌دهد. خط داستانی نیز شامل تنش‌های هیجان آور و تا حدی قابل پیش‌بینی است که پس از ترکیب با اکشن سریع بازی به روایت داستان اجازه می‌دهد با سرعت مناسبی پیش برود. با این وجود، داستان با چندین سؤال بی‌پاسخ پایان می‌یابد که احتمالاً به منظور زمینه‌سازی برای نسخه بعدی در این سری است.

شخصیت‌های داستان عموماً همان چیزی هستند که انتظار دارید. تیمی سرسخت و متنوع از مأموران Black Ops که به دنبال کشف حقیقت‌های پنهان شده هستند. شخصیت‌های محبوبی مانند Adler و Woods در این نسخه بازگشته‌اند و چند عضو جدید نیز به گروه ضافه شده‌اند. اعضای جدید به اندازه کافی به عنوان شخصیت‌های فرعی جذاب هستند و گذشته آن‌ها در نحوه ارتباط با تیم اصلی جالب است. مشکل در واقع با Case شخصیت اصلی خاموش  داستان است. اغلب به نظر می‌رسد یک قطع ارتباط خاص بین Case و بقیه تیم و داستان وجود دارد. دلیل این موضوع این است که Case در صحنه‌های سینمایی حضور ندارد، چهره او را نمی‌بینیم و متوجه نمی‌شویم چه چیزی او را به حرکت وادار می‌کند. گرچه بازی تا حدودی به شخصیت پردازی این کاراکتر اهمیت داده است، در اغلب موارد شما به این فکر فرو خواهید رفت که واقعاً Case چه واکنشی نسبت به وقایع داستان نشان خواهد داد؟ اگر شخصیت‌ها بیشتر با Case تعامل داشتند، سؤالاتی از او می‌پرسیدند یا حتی گزینه‌های شاخه‌ای برای دیالوگ‌ها اضافه می‌شد، امکان برقراری ارتباط با این شخصیت بسیار بیشتر می‌شد. 

در این نسخه Treyarch بهترین و یکپارچه‌ترین تجربه گیم‌پلی چندنفره Call of Duty را تاکنون ارائه داده است. سیستم حرکتی جدید بازی به بازیکنان اجازه می‌دهد به راحتی در همه جهات حرکت کنند، سر بخورند و شیرجه بزنند. سیستم هدف‌گیری نیز به همان اندازه پاسخگو است. با اضافه شدن یک ویژگی هدف‌گیری خودکار در فواصل نزدیک که به بازیکنان کنسول کمک می‌کند تا در هنگام تغییر از نبردهای میان‌برد به نزدیک‌برد، با ثبات بیشتری هدف بگیرند. Treyarch همچنین به بازخورد بازیکنان توجه کرده و در تعادل سلاح‌ها از حیث کار کرد و قدرت سنگ تمام گذاشته است. از این جهت دیگر لازم نیست نگران برتری بیش از حد برخی از اسلحه‌ها باشید و با خیال راحت از شخصی سازی Loadout خود لذت ببرید. 

از حیث لول آپ، Treyarch زمان لازم برای ارتقای سلاح‌ها و رتبه‌بندی بازیکنان را کاهش داده است. این به این معناست که بازیکنان می‌توانند سلاح‌های خود را سریع‌تر ارتقا دهند و آیتم‌های الحاقی اسلحه‌ها را در مقایسه با نسخه‌های قبلی زودتر باز کنند. در بخش مولتی پلیر Black Ops 6 سیستم Classic Prestige بازمی‌گشته است. بازیکنان می‌توانند تا سطح حداکثر ۵۵ پیش بروند و سپس ماموریت خود را برای کسب جوایز Prestige سطح بالا آغاز کنند. این سیستم پیشرفت تا اینجا رضایت‌بخش ظاهر شده است و با سرعت مناسبی پیش می‌رود.

حرکات یکپارچه و گیم‌پلی روان بازی همراه با فهرست نقشه‌های فعلی، نبردهای سرگرم‌کننده و پرهیجانی را در این بخش رقم زده است. نقشه‌های مولتی پلیر بازی نسبت به عناوین قبلی Call of Duty کوچک‌تر هستند. این به معنای افزایش تعداد رویارویی‌ها و سرعت بیشتر گیم‌پلی از حیث حرکت در محیط و تیراندازی است. کسانی که به دنبال یک رویکرد تاکتیکی‌تر برای چندنفره هستند، متاسفانه از نقشه‌ای کوچک این نسخه بهره زیادی نخواهند برد.

البته بخش چندنفره هنوز با چالش‌هایی مواجه است که باید به آن‌ها رسیدگی شود. امیدوارم در آینده شاهد اضافه شدن نقشه‌های متنوع‌تر و بزرگ‌تر باشیم که گزینه‌های بیشتری به بازیکنان بدهند. در حال حاضر، اکثر نقشه‌های بازی از ساختار بسته و خطی پیروی می‌کنند تا نبردهای سریع را تشویق کنند. سرورهای بازی از نظر پایداری و کانکشن سریع در وضعیت مناسبی هستند. با این حال، هنوز هم امکان قطع و وصل شدن‌های ناگهانی وجود دارد. این مشکل به خصوص زمانی آشکار می‌شود که آیتم‌های مربوط به کاراکترها به درستی بارگذاری نمی‌شوند. به طور کلی تجربه بخش چندنفره بازی همانند گذشته به شدت جذاب است، حتی اگر کمبود تنوع نقشه‌ها و مشکلات فنی تا حدی تجربه را تحت تأثیر قرار دهند.

به عنوان سومین ستون اصلی تجربه Black Ops 6، حالت Zombies نیزتجربه ای دلچسب از حیث سرگرم کنندگی ارائه می‌دهد و به طور کلی خوب پیاده‌سازی شده است. در این حالت، باید از دست انبوهی از زامبی‌ها جان سالم به در ببرید و از طریق دو نقشه اولیه به نام‌های Liberty Falls و Terminus پیش روی کنید. نقشه اول یک محیط باز است که شامل مغازه‌ها، یک کلیسا و دیگر ساختمان‌هایی است که یادآور یک شهر قدیمی غربی آمریکایی هستند. نقشه دوم یک زندان است که بسته‌تر، تاریک‌تر و ترسناک‌تر است. این نقشه‌ها را می‌توان به صورت تک‌نفره یا به صورت چندنفره با سه بازیکن دیگر بازی کرد. از حیث گیم پلی این نسخه تا حدی زیادی مشابه عناوین قبلی این سری است. با این حال شاهد تغییرات جالبی در این بخش هستیم. برای مثال، GobbleGums که از Black Ops 3 بازگشته‌اند، به بازیکنان مزایا و توانایی‌های خاصی مانند تلپورت و مهمات ویژه ارائه می‌دهند. پیشرفت بازیکنان در این بخش به کشتن زامبی‌ها و موجودات برای جمع‌آوری Essence Points بستگی دارد، که اساساً واحد پولی این حالت است. از این نقاط برای باز کردن مناطق جدید، خرید اسلحه‌ها و ارتقای سطح استفاده می‌شوند.

Black Ops 6 طیف گسترده‌ای از زامبی‌ها و هیولاها را برای مبارزه در مقابل بازیکنان قرار می‌دهد، از جمله زامبی‌های سریع، کند و قوی، در کنار موجوداتی شبیه عنکبوت و پرنده. این تنها شروع کار است، زیرا احتمالاً موجودات و نقشه‌های بیشتری در آینده اضافه خواهند شد. این بخش به همانند گذشته بسیاز جذاب و هیجان آور است. از حیث فریم ریت و نبود باگ این بخش بسیار قوی ظاهر شده و در مججموع تجربه‌ای یکپارچه و پایدار ارائه می‌دهد. 

با این حال، هرچند گیم‌پلی این بخش عالی به نظر می‌رسد، داستان حالت Zombies متأسفانه به عنوان یک موضوع جانبی تلقی شده است. داستان Zombies در Black Ops 6 پنج سال پس از پایان وقایع Call of Duty: Cold War ادامه پیدا می‌کند. با این حال، بازی هیچ خلاصه‌ای از این وقایع ارائه نمی‌دهد. بازیکنان جدید از شروع سریع داستان و اینکه چگونه به اینجا رسیده‌اند، گیج خواهند شد. شخصیت‌های Black Ops 6 از حیث کاراکترپردازی چندان قوی ظاهر نشده اند وبسیار کلیشه‌ای به نظر می‌رسند.  عدم وجود یک داستان جذاب در حالت Zombies باعث می‌شود به این نتیجه برسیم که Treyarch روایت را در این حالت در اولویت دوم پس از گیم‌پلی قرار داده است. 

درمجموع، Call of Duty: Black Ops 6 با ارائه محتوای قوی در بخش تک نفره، مولتی پلیر و زامبی‌ها به همانند گذشته سرگرم کننده است. با اینکه این عنوان المانی جدید و جسورانه به این سری اضافه نمی‌کند باید اعتراف کرد که توانسته تا حد زیادی طعم ناخوشایند بازسازی‌های ضعیف‌ Modern Warfare 2 و 3 را از بین ببرد و آینده ای امیدوارانه برای این سری محبوب ترسیم کند.