بررسی بازی Assassin's Creed Rogue Remastered

نقد و بررسی بازی Assassin's Creed Rogue Remastered

نقد و بررسی Assassin's Creed Rogue Remastered بر اساس نسخه ارسالی ناشر برای وب‌سایت بازی‌ مگ انجام شده است. (Copy provided by publisher)

اساسین کرید، نامی است که شاید بیشتر از هر عنوان دیگر در مورد آن شنیده‌اید و قطعا نسخه‌های مختلف آن را بازی کرده‌اید. عنوانی که با استفاده از وقایع تاریخی بزرگ جهان و تلفیق ویژه‌اش با سیر داستانی فرقه‌ی مریدان حسن صباح، تعریف متفاوتی از جنگ میان خیر و شر و به‌دست گرفتن کنترل دنیا را روایت می‌کند.

در جدیدترین عنوان عرضه شده از این سری برای کنسول‌های نسل هشتم، شرکت یوبی‌سافت به سراغ Assassin’s Creed:Rogue رفته که پیش‌تر برای کنسول‌های PS3 و Xbox360 عرضه شده بود. عنوانی که در بحبوحه‌ی انتشار Unity به بازار آمد و در این میان به دست فراموشی سپرده شد.

با توجه به علاقه‌ی گیمرها به تجربه‌ی این عنوان، یوبی‌سافت با اعمال تغییرات گرافیکی همانند افزایش رزولوشن و افزودن افکت‌های نورپردازی و بهره‌گیری از بافت‌های 4K و ... این نسخه‌ را برای نسل حاضر نیز عرضه کرد تا پرونده‌ داستانی فرقه‌ی اساسین‌ها برای مدتی بسته شود.

اما آنچه که Assassin’s Creed:Rogue را جذاب و گیمر‌ها را ترغیب به تجربه‌ی آن می‌کند، نوع داستان و پرداختن به فرقه‌ی برادری است.

وقایع بازی چند سال پس از نسخه‌ی Blackflag اتفاق می‌افتد و شما در خاطرات ژنتیکی Shay Patrick Cormac دنیای اساسین‌ها را تجربه خواهید کرد؛ زمانی که جنگ میان فرانسوی‌ها و سرخپوستان در حال اوج گیری است.

شای  یک ایرلندی متولد  1731است که به نیویورک مهاجرت کرده و خانواده‌ خود را در جوانی از دست داده است. ارتباط او با دنیای اساسین‌ها به‌وسیله‌ی دوست صمیمی‌اش Liam و در زمانی که او بدون هیچ پول و اندوخته‌ای در میخانه‌های نیویورک دعوا راه می‌انداخت، شکل گرفت. وی بخشی از تمریناتش را زیر نظر Achilles که در نسخه‌ی سوم استاد و مربی شخصیت کانر است فرا می‌گیرد و پس از اثبات خود به عنوان اساسین، سکان دار یکی از کشتی‌های فرقه‌ی ‌برادران به نام Morrigan شده و در آغاز راهی لیسبون پرتغال به منظور یافتن قطعه‌ای از Apple of Eden می‌شود.

در این ماموریت شای حوادث ناگواری را تجربه می‌کند که سرانجام او را متقاعد می‌سازد باید جبهه‌ی نبرد خود را تغییر داده و به جای نابودی دشمنان دیرینه‌ در مقام مدافع تمپلار‌ها برآید.

اگر شما سری بازی‌های اساسین‌ را تجربه کرده‌اید حتما با تردیدهایی که در اهداف و عملکرد فرقه‌ی اساسین وجود دارد برخود داشته‌اید.

 موضوع متمایز در این بازی هم تمرکز بر همین ویژگی است. تغییرات که شخصیت شای در طول زندگی خود داشته از دیدگاه اساسین‌ها یک اشکال فنی و باگ(گلیچ) تعبیر می‌شود.

با اینکه روایت این نسخه‌ خود موضوعی متفاوت است اما بخش‌های گیم‌پلی بازی مانند گشت و گذار در جزایر مختلف و نبردهای دریایی و یافتن آیتم‌هایی همچون سلاح‌های تمپلارها و صندوقچه‌های پول همانند نسخه‌های 3 و Blackflag است. البته باید یادآور شویم ریزه ‌کاری‌های نبردهای دریایی به مراتب آسان‌تر از نسخه ی چهارم بازی بوده و وقت بازیکن را بیش از اندازه به خود اختصاص نمی‌دهد.

موضوع جذاب دیگر در بازی  که شبیه‌اش را در Blackflag نیز شاهد بودیم، هنگامی است که بعد از خارج شدن از دنیای Animus می‌توانید با سرک کشیدن در کامپیوترهای کمپانی Abstergo  اطلاعاتی در خصوص سایر اساسین‌ها، سرگذشت و ارتباطات آن‌ها با یکدیگر را پیدا کنید.

همانطور که گفتیم با وجود اینکه نبردهای دریایی ساده‌تر شده‌اند، اما حرکت و کنترل شخصیت اصلی بازی چندان نرم و روان نیست؛ به خصوص اگر شما نسخه‌های نسل جدید اساسین را بازی کرده‌ باشید، این موضوع بیشتر به چشم می‌آید. جالب است که در منوی کنترل بازی نیز خبری از تغییرات دکمه‌ها هم نیست!

سیستم مخفی کاری آنچنان جذابیت و کارایی در این ورژن از بازی ندارد و به دلیل نبودن مکانیزم درست بازیکن را مجبور به استفاده از نبرد تن به تن می‌کند.

با اینکه داستان داری فراز و نشیب‌های خاصی است و همین امر موجب جذابیتش شده، اما شروع بازی و فهمیدن ارتباط‌ میان افراد به شکل درستی بیان نمی‌شود و عملا سیر داستانی شما را در میانه‌ی این تعاملات قرار می‌دهد.

در مجموع علاوه بر کلیت داستان، موسیقی بازی نیز از جمله نکات مثبت به شمار می‌رود و ریتم آن شما را به یاد نسخه‌ی دوم و شاهکار موزیسین مشهور Jesper Kyd می‌اندازد.

ریمستر شدن Assassin’s Creed:Rogue نتوانسته این بازی را از لحاظ هنری و بصری در ردیف بازی‌های نسل حاضر قرار دهد و با اینکه نسخه‌ی PS4Pro و Xbox One X کیفیت به مراتب بهتری از بازی را ارائه می‌کنند، اما فریم ریت بازی 30FPS بوده و نباید انتظار یک بازی گرافیکی خوش رنگ و لعاب را از آن داشته باشید.

دنیای Assassin’s Creed:Rogue از سه نقشه‌ی محدود (البته با ویژگی‌های مخصوص به خود) ساخته شده و به شکل یکپارچه و Open World مانند عناوین دیگر این مجموع نیست.

نکته‌ی دیگری که باید به آن اشاره کنیم، نبود قسمت مولتی‌پلیر و کوآپ در بازی است. اگرچه با وجود پایان خط داستانی بازی می‌توان همچنان به گذشت و گذار و ماجراجویی پرداخت اما از نظر ارزش تکرار و حتی خریدن ممکن است چندان به مذاق برخی از گیمرها خوش نیاید.

با توجه به اینکه Assassin’s Creed:Rogue پس از عرضه‌ی موفق  Assassin’s Creed:Origins راهی بازار شده و مسلما توان برابری با این عنوان را ندارد، اما برای دوستداران این سری که خط داستانی بازی را  با دقت تعقیب می‌کنند، همچنان عنوان ارزشمندی است که می‌تواند ساعت‌ها شما را به ماجراجویی در دنیای اساسین‌ها ترغیب کند.