نگاهی کلی به سری Assassin's Creed | قسمت اول

 از فلورانس تا مصر | نگاهی به سری Assassin's Creed | قسمت اول

در میان صنعت بازی های رایانه ای، عناوینی به چشم می خورند که توانسته‌اند خود را در دل خیلی از گیمر ها و بازی‌دوستان جای دهند و از محبوبیت بسیار بالایی برخوردار باشند. عناوینی که روز به روز به تعداد هوادارانشان افزوده می شود و سالانه، سود زیادی را روانه‌ی جیب سازندگان خود می‌کنند. اما در بعضی از موارد سیاست های غلط سازندگان دلیلی بر کاسته شدن از تعداد هواداران می‌شود. یکی از این عناوین پرحاشیه و معروف، فرنچایز بسیار محبوب Assassin's Creed است. عنوانی که در نسخه اول متولد شد، در نسخه دوم اوج گرفت و در نسخه های بعدی قانون تکرار مکررات را در پیش گرفت. همین قانون باعث شد آنطور که باید، به سرنوشت روشنش نرسد و درست هنگامی که باید به تکامل می‌رسید و خوش می‌درخشید، از دوران اوجش فاصله گرفت و همه را ناامید کرد. البته سری بازی Assassin's Creed  عنوانی است که با چند غلط ساده در نسخه های مختلفش از مسیر روشنش منحرف نمی‌شود و همچنان تجربه‌ی آن برای خیلی از گیمرها دلنشین و سرگرم کننده است. حال می خواهیم مسیری را که این فرنچایز توسط سازنده‌ی خلاقش یعنی Ubisoft  در پیش گرفته، بررسی کنیم و دلیل این را که در کمال تکراری بودن بازهم شیرین و دلچسب هست را بفهمیم. به طوری موضوع اصلی تمامی نسخه های این فرنچایز را جنگ‌ های میان اساسین ها و تمپلار ها تشکیل می‌دهد و بعضا با اضافه کردن کمی ادویه‌ی احساسی و انقلابی به ماجراهای داستان، به نوعی نسخه ها را از هم جدا می‌سازد. حال می‌خواهیم تمام و کمال از سرگذشت قاتلین این سری و ویژگی هایی که نسخه به نسخه به بازی افزوده می‌شوند صحبت کنیم. در ادامه‌ی مطلب با ما در بازی‌مگ همراه باشید.

کاور اصلی بازی Assassin's Creed

در ابتدا از اسطوره‌ی بزرگ و پرابهت قاتلین این سری و اولین قاتلی که دل طرفداران امروزی‌اش را به چنگ گرفت، شروع می کنیم. یعنی الطائر، شخصیت اصلی اولین نسخه از سری بازی Assassin's Creed. او الطائر بن لا احد نام دارد و همانطور که از نامش پیداست خود را فرزند هیچ کس معرفی می‌کند. یعنی والدینی ندارد و در زندگی‌اش تنهایی سر می‌کند و کسی کنارش نیست. البته نمی توان بی پروایی‌اش را یک نقطعه ضعف برای او به حساب آورد، بلکه همین بی پروایی و کله شقی هایش است که باعث شده نسبت به دیگر قاتلین موجود در نسخه های دیگر سری بازی Assassin's Creed کمی متمایز تر جلوه کند. هنگامی که بازی Assassin's Creed منتشر شد عده‌ی زیادی به سمت آن روی آوردند و نسبت به آن بازخورد های مثبتی نشان دادند. از جمله دلایل مهمی که باعث این اتفاق شد، ویژگی های نوآورانه‌ی بازی بودند که گیم پلی آن را تشکیل می‌دادند و حسابی سرگرم کننده بودند. مثلا یکی از این ویژگی ها را می توان وجود حرکت های پارکور و بالا رفتن از ساختمان ها دانست. انجام حرکات پارکور و صعود از برج ها و ساختمان های مختلف، به یکی از ارکان اصلی سری بازی Assassin's Creed تبدیل شد که رفته رفته طی بازی های بعدی سری، پیشرفت کرد و به تکامل رسید. بالا رفتن از یک ساختمان برای سقوط بر روی دشمن و ناکار کردنش با چاقوی مخفی، لذتی وصف نشدنی را برای طرفداران بازی به همراه داشت که می‌توان گفت زمان انتشار اولین نسخه، واقعا بی‌نظر بود. البته سلاح های درون بازی به همان چاقوی مخفی ختم نمی‌شد و بلکه مدل های مختلف شمشیر هم در بازی وجود داشت و در نسخه های بعد سلاح های بیشتری نیز به بازی اضافه شدند که از تکراری شدن روند پیشروی در گیم پلی بازی جلوگیری می‌کرد. باید بگویم که چاقوی مخفی یا همان Hidden Blade نقطه‌ی مشترک تمامی اساسین ها در میان سلاح ها است. به طوری که تمامی قاتلین (اساسین ها) از دو چاقوی مخفی برخوردار بودند که مبارزه با آنها از جمله لذت بخش ترین فعالیت های طرفداران در بازی شناخته می‌شود.

صعود از برج های مختلف، از جمله لذت بخش ترین کار هایی بود که می‌شد که در این بازی انجام داد

داستان AC1 حول ماجراهای الطائر و به نوعی استادش یعنی المعلم جریان دارد. در ابتدای بازی المعلم به الطائر دستور انجام یک ماموریت را که به قتل یکی از سرمداران تمپلار ها مربوط می‌شد می‌دهد اما الطائر طی ماجراهایی که برایش رقم می‌خورد، نمی‌تواند این ماموریت را آنطور که استادش انتظار داشت به پایان برساند.  طی این اتفاق‌، الطائر که در انجمن بزرگ اساسین ها به یک استاد بزرگ تبدیل شده و به مقام Master Assassin دست پیدا کرده، با موفق نشدن در این ماموریت به دست المعلم یعنی استاد خود به درجه‌ی تازه کار باز گردانده می‌شود، اما در اینجا المعلم دستور اجرای یک ماموریت جدید را می‌دهد. زیرا که خبر دارد الطائر برای موفق شدن در این ماموریت و باز گرداندن درجه‌ی استادی خود هرکاری را انجام می‌دهد، یکی از چالش برانگیز ترین ماموریت ها در طول عمرش را به آن واگذار می‌کند. وظیفه‌ی او کشتن 9 عدد از سران تمپلار ها است که بعد از کشتن فرد مورد نظر می‌بایست یک پر عقاب را به خون آن آغشته کند تا در مقابل المعلم مدرکی برای اثبات اینکه ماموریت را با موفقیت به پایان رسانده، داشته باشد. از اینجا ماجرا های الطائر و فراز و نشیب هایش در بازی Assassin's Creed آغاز می‌شوند و داستان اولین اساسینی که با آن خاطره داریم را روایت می‌کنند.

کاور اصلی بازی Assassin's Creed 2

بعد از مدتی نسخه‌ی دوم این سری تحت عنوان بازی Assassin’s Creed 2 معرفی شد. از نظر خیلی ها این نسخه بهترین بازی در این سری بود که هیچوقت به مانند آن دیگر ساخته نشد. در این نسخه شما بیشتر رنگ و بوی انتقام را احساس می‌کنید. شخصیت اصلی بازی اتزیو نام دارد که به مانند همیشه به دلایل خاصی، با تمپلار ها مشکل دارد و همین موضوع دلیلی بر آشنا شدنش با انجمن اساسین‌ ها و تبدیل شدنش به یک اساسین حرفه‌ای و بااستعداد می‌شود. اما این مشکل از چه قرار است؟ پدر و دو برادر اتزیو بدست تمپلار ها همگی با هم در وسط یک میدان به دار آویخته شدند و یکی پس از دیگری جان دادند. درحالی که اتزیو در نزدیکی آنها حضور داشت و تمام حادثه را با جزئیاتش تماشا می‌کرد اما هیچ کاری از دستش بر نمی‌آمد. اتزیو تنها راه انتقام را ورود به دنیای اساسین ها و مبارزه با تمپلار ها دانست. بنابراین تصمیم درست را گرفت و وارد دنیای اساسین ها و جنگ بی پایان آنها با تمپلار ها شد. اگر بخواهم از اتزیو برای شما توضیح بدهم باید به شما بگویم که بسیار سرکش‌تر و کله شق تر از الطائر بود. حس انتقام حسابی در وجودش رخنه کرده بود و تصمیم داشت به هر قیمتی که شده انتقام خانواده‌اش را از تمپلار ها بگیرد.

طراحی های محیط این بازی و معماری بسیار زیبای شهر فلورانس، به نوبه‌ی خود از بهترین های آن زمان بود

گیم پلی در این نسخه دست خوش تغییرات زیادی شده بود. سلاح های جدید و متنوعی به بازی افزوده شده بودند. تبرها و شمشیر های مختلفی در بازی وجود داشتند که در کنار سلاح همیشگی اساسین ها یعنی چاقوی مخفی، باعث می‌شد طعمی تکرار نشدی از مبارزه هابی دلچسب را بچشید. گرافیک در این نسخه جهش چشم گیری نسبت به نسخه‌ی قبلی داشت و نمایی هرچه زیباتر از شهر فلورانس (شهری که ماجراهای بازی در آن اتفاق میافدتد) را به نمایش می‌گذاشت. همچنین المان های جدیدی به بازی برای هرچه قوی تر شدن قسمت مخفی کاری گیم پلی افزوده شده بودند که از آنها می توان اضافه شدن گروه رقصنده ها و قابلیت پنهان شدن در میان آنها را نام برد. انیمیشن های جدیدی نیز به حرکات پارکور اتزیو اضافه شده بودند که باعث می‌شد جابجایی های اتزیو بر فراز بام های شهر فلورانس بسیار نرم و روان تر به نظر برسند. همچنین در این نسخه شخصیت اصلی بازی وارد روابط عاشقانه و احساسی می‌شد و در کنار بار سنگین انتقام باید با عاشقانه های زندگی‌اش هم کنار می‌آمد. همه چیز به اندازه‌ی کافی و در بعضی از قسمت ها به طوری بیش از حد در کنار هم گرد هم آمدند تا باعث شوند که بازیباز با خود بگوید: این بازی یک شاهکار به تمام عیار است. البته یکی از نکات مهم درباره‌ی داستان بازی هم این است که در تمامی نسخه های این سری وجود داشت. آنهم وجود دو بازه‌ی زمانی در یک بازی است. شما در هر لحظه می توانید از زمان قدیم و کوچه پس کوچه های فلورانس بوسیله دستگاه آنیموس به شرکت آنیموس بازگردید. شخصی به نام دزموند مایلز که از نوادگان اتزیو و همچنین الطائر محسوب می‌شود با استفاده از دستگاه آنیموس و قابلیت های DNA دزموند، به صدها سال قبل باز می‌گردد و از رخداد هایی که برای اجدادش پیش آمده با خبر می‌شود. در تمامی نسخه های این سری چه در زمان حال و چه در زمان گذشته، همه‌ی شخصیت های داخل بازی به دنبال پیدا کردن یک جسم فرا زمینی به نام سیب عدن هستند. از قابلیت های این جسم شگفت انگیز که شکلی کروی و گوی مانند دارد می توان به کنترل تفکر افراد و تحت کنترل گرفتن جسم آنها اشاره کرد که با آن در نسخه های بعدی نظیر AC 3 و AC Brotherhood بیشتر آشنا می‌شوید. همچنین در بازی به لطف حضور شخصیت تاریخی و معروف لئوناردو داوینچی و ایده ها و خلاقیت هایش شما صاحب وسایل و سلاح های ویژه ای می‌شوید. یکی از این وسایل را می توان ماشین پرنده‌ای دانست که می‌توانید به کمک آن از ارتفاعات بلند بر فراز فلورانس پرواز کنید و از چشم انداز های ویژه‌ی این شهر لذت ببرید.

خیلی ها بر این عقیده‌اند که تا به امروز که Ubisoft موفق نشده نسخه‌ای به زیبایی بازی Assassin's Creed 2 را خلق کند اما شاید در آینده بتواند موفق به انجام این کار شود زیرا که تجربه‌ی AC 2 به خودیِ خود به یکی از بهترین تجربه های این سری تبدیل شد.

کاور اصلی بازی Assassin's Creed: Brotherhood

با اینکه نسخه‌ی دوم این سری به خوبی خوش درخشید، موفقیت های زیادی را در کارنامه‌ی خود ثبت کرد و هنرنمایی های زیادی را از اتزیو در بازی Assassin's Creed 2 مشاهده کردیم؛ نمی توان آن را پایان کار اتزیو دانست چرا که در نسخه‌ی بعدی این سری یعنی Assassin’s Creed: Brotherhood باز هم اتزیو باز می‌گردد، اما اتزیوی این نسخه همان اتزیوی سابق نیست و اینبار بسیار جدی‌تر و مصمم‌تر وارد عمل می‌شود. بازی Assassin's Creed: Brotherhood در بسیاری از جهات شباهت های زیاد و فاحشی با نسخه‌ی قبلی خود یعنی بازی Assassin's Creed 2 دارد، اما باز هم در خیلی از موارد یک سر و گردن از آن بالاتر است. حرف اول را در این نسخه داستان آن می‌زند. آنقدر داستان در این نسخه زیبا و روان بازگو می‌شود که هرچه بیشتر بازیکن را به ادامه‌ی بازی ترغیب می‌کند و آن را تا پایان بازی با خود همراهی می‌کند. داستان این نسخه درست بعد از نسخه‌ی دوم شروع می‌شود. ماجراهای بازی Assassin's Creed: Brotherhood در شهر رم اتفاق می‌افتند. زمانی که خانواده‌ی زورگو و کثیف بورجیا شهر را زیر سلطه‌ی خود گرفته اند فرماندهی آنرا پاپ آن زمان یعنی پرودریگو بورجیا برعهده دارد. پرودریگو با اینکه ادعای پایبندی به شرعیات مسیح را دارد و از آن به عنوان یک مرد کاملا مذهبی و خداشناس یاد می‌شود، به صورت مخفیانه و به دور از دید مردم کار های کثیفی را انجام می‌دهد، فرزندش یعنی سزار بورجیا، هرگز شبیه به پدر خود نیست. البته نه به این منظور که کارهای کثیف انجام نمی‌دهد. بلکه کار های کثیف و جرم و جنایت ها را به صورت آشکارا انجام می دهد و آدمی بزدل و دو رو نیست.

Ezio Auditore da Firenze

سزار را می توان آنتاگونیست اصلی بازی به حساب آورد. زیرا که قصد دارد سیب عدن را از دست اتزیو پس بگیرد و تمام جهان را زیر سلطه‌ی خود نگه دارد. اما اتزیو در این میان بیکار ننشسته و برای مقابله با آن اقدام می‌کند. هرچند تنهایی هم کاری از پسش بر نمی آید. پس باید به فکر تشکیل یک گروه از قاتلین ماهر باشد تا قدرتمندتر از قبل به مقابله با دشمنانش بپردازد. او با کمک دوستانش گروه بزرگی از قاتلین رم را دور هم جمع می‌کند و در مقابل خانواده‌ی بورجیا شورش می‌کند. در این میان هم ارتش فرانسه کمک های زیادی را به اتزیو و گروهش می‌کند و حامی او در مبارزه‌اش با خانواده‌ی بورجیا می‌شود. در داستان بازی Assassin's Creed: Brotherhood طعم اصلی برادری را حس می‌کنید و متوجه یک عهد و پیمان واقعی تا سرحد مرگ می‌شوید. همانطور که گفته شد گیم پلی در این نسخه تفاوت های زیادی با نسخه ی قبلی نکرده. تنها نوع جدیدی از سربازان چالش برانگیز در مقابلتان به جمع دشمنان افزوده شده که شامل سواره هایی می‌شود که با اسب خود در مبارزه ها به سراغ اتزیو می‌آیند. همچنین سربازان ویژه و قدرتمندی نیز وجود دارند که مبارزه با آنان بسیار سخت‌تر شده. در اینجا چیز دیگری که باعث سخت‌تر شدن مبارزات می‌شود، وجود تغییری جزئی در سیستم دفاع و ضربه زدن است که کمی پویا تر و سخت تر از قبل شده. همانطور که گفته شد یکی از ارکان اصلی در این نسخه ایجاد یک پیمان برادری میان اتزیو و یارانش هست. در طول گیم پلی بازی می توانید تعداد دیگری از قاتلینی را که به دست ارتش بورجیا زندانی شده‌اند را آزاد و به جمع یاران خود اضافه‌شان کنید. همچنین گرافیک بازی Assassin's Creed: Brotherhood پیشرفت چشمگیری نسبت به نسخه‌ی قبلی داشته و بسیار زیبا تر به نظر می‌رسد. هرچند باز هم یک سری نواقص جدی در قسمت نورپردازی محیط‌ ها به چشم می‌خورند که می توان در کنار طراحی بسیار زیبای شهر رم در بازی، آنها را نادیده گرفت. یکی از نکات دیگری که در این نسخه یک نوآوری کامل و جدید برای سری به حساب می‌آید، وجود بخش چند نفره‌ی بازی به صورت آنلاین بود. البته این بخش در بازی Assassin's Creed: Brotherhood به دلیل اینکه برای اولین بار راه اندازی شده بود از ضعف ها و نواقص زیادی رنج می‌برد که در نسخه های بعدی به ندرت رفع شدند و بخش های جدیدی هم نیز به آنها اضافه شد. تمامی این موارد در کنار یکدیگر جمع آوری شده‌اند تا باری دیگر شاید باعث شوند که موفقیت بزرگ نسخه‌ی دوم تکرار شود. از نظر خیلی ها اینگونه اتفاق افتاد و حتی از نسخه‌ی دوم هم بهتر بود. اما عده‌ای دیگر بر این باورند که نسخه‌ی دوم این سری باز هم در این سری از دیگر نسخه ها سر تر است. پس تا به اینجای کار باری دیگر بازیAssassin's Creed 2  توانسته بهترین نسخه‌ی این سری به حساب بیاید.

کاور اصلی بازی Assassin's Creed: Revelation

نوبتی هم که باشد بعد از بازی Assassin's Creed: Brotherhood نوبت به Assassin’s Creed: Revelation  می‌رسد. به نظر من این نسخه زیباترین نسخه در میان بازی هایی که اتزیو شخصیت اصلی‌شان بود به حساب می‌آید. البته توجه داشته باشید که زیباترین، به معنای بهترین نیست. این نسخه از هر لحاظ زیبا به نظر می‌رسد. از ویژگی های بصری و طراحی زیبای شهر قصطنتنیه (لبنان امروزی) گرفته تا داستان سرایی پیچیده و بی نظیرش. ابتدا می‌خواهم از راه داستان آن وارد بحث درمورد این عنوان شوم. داستان این نسخه بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که طرفداران انتظارش را داشتند. زمانی که امپراطوری قصطنتنیه سقوط می‌کند، دو فرزند پادشاه سابق بر سر ادامه دادن راه پدرشان وارد جنگ با یکدیگر می‌شوند تا با پیروزی در این جنگ، تاج و تخت امپراطوری را از آن خود کنند. این دو برادر یکی احمد و دیگری سلیم نام دارند و یکی از آنها به انجمن تمپلار ها روی می‌آورد و دیگری به انجمن اساسین ها. دلیل انتخاب اساسین ها بوسیله برادر دوم نیز تنها اتزیو می‌باشد. زیرا از مدیریت و فرماندهی اتزیو خرسند است و می‌خواهد که در این راه اتزیو او را همراهی کند. اتزیو که در فلورانس و رم به طوری فرمانده و یا سردسته‌ی گروه اساسین ها به حساب می‌آید، در ترکیه و قصطنتنیه با Yusuf Tazim آشنا می‌شود. یوسف همانند اتزیو یکی از فرماندهان اساسین ها در ترکیه است. با اینکه اتزیو با تمامی فنون رزمی اساسین ها آشنایی کامل دارد، اما باز هم در این سن از یوسف آموزش های زیادی را فرا می‌گیرد.  درکل متوجه شدید که چگونه آن برادری و اتحاد در نسخه‌ی قبلی یعنی بازی Assassin's Creed: Brotherhood در بازی Assassin's Creed: Revelation به برادر کشی تبدیل شد. در کنار حوادث اصلی داستان بازی، اتزیو وظیفه دارد تا تمامی کلید های کتابخانه‌ی جدّش یعنی الطائر را جمع‌آوری کند. بعد از پیدا کردن هر کلید برای مدت کوتاهی کنترل الطائر را در دست می‌گیرید تا از برخی ازحوادثی که برای او پیش آمده باخبر شوید و در پایان مشاهده می‌کنید که الطائر چگونه لحظات پایانی عمر خود را با آنهمه توانمندی در جوانی، سپری می‌کند. گیم پلی در بازی Assassin's Creed: Revelation شاهد تغییرات عمده‌ای بود. از جمله این تغییرات می‌توان اضافه شدن Hook Blade را به جای یکی از چاقو های مخفی اتزیو دانست. در ابتدای بازی طی حوادثی در مبارزات تیغه‌ی یکی از چاقوهای مخفی اتزیو شکسته می‌شود که برای تعمیر دوباره‌ی آن به جای تیغه از یک قلاب استفاده می‌کند و اینگونه Hook Blade بوجود می‌آید. این وسیله‌ی جالب در قسمت های مختلفی نظیر بالا رفتن از ساختمان ها، دیوار های بلند و عبور از سربازان استفاده می‌شود. همچنین می توان از آن برای جابجایی سریع در بالای ساختمان ها بوسیله‌ی Zipline  های کشیده شده بین بام ها استفاده کرد که سرعت جابه جایی شما بر روی بام ها را چندین برابر می‌کند.

وقتی از زیباترین بازی با محوریت کاراکتر اصلی اتزیو می‌گویم، دقیقا از چه چیزی حرف می‌زنم؟!

همچنین در بازی Assassin's Creed: Revelation سلاح های جدیدی نظیر بمب ها به دارایی های اتزیو اضافه شده‌اند. در بازی نزدیک به 300 نوع بمب مختلف وجود دارد که به سه دسته مختلف تقسیم می‌شوند و با ترکیب مواد اولیه‌ی مختلف می‌توانید آنها را به دست بیاورید. اتزیو نیز توانایی حمل 9 بمب یعنی از هرنوع 3 بمب را دارد. از بعضی از بمب ها می‌توان برای ایجاد دود در یک محوطه و پنهان ماندن از دید دشمنان استفاده کنید یا اینکه از آنان مانند یک مین بهره ببرید و در یک آن چند سرباز را به کامل مرگ بکشانید. اگر نسخه های قبلی را تجربه کرده باشید حتما به خاطر دارید که سیستمی به نام Eagle Vision  در بازی وجود داشت که با استفاده از آن می‌توانستیم نگاهی دقیق‌تر به محیط اطراف داشته باشیم و مکان های مهم، وسایل مختلف و همچنین سربازان دشمن و یار را به خوبی از فواصل دور تشخیص بدهیم. در بازی Assassin's Creed: Revelation این سیستم به نوعی ارتقاء یافته و نام Eagle Sense  را به خود گرفته. این سیتم با Eagle Vision سابق تقاوت های زیادی دارد و از جمله تفاوت های آن می‌توان اشاره‌ای داشت به شناسایی ویژه‌ی دشمنان و همچنین مشخص شدن مسیر برای رسیدن به اهداف در برخی از مراحل. داستان در این نسخه در کمال پیچیدگی باری احساسی را نیز با خود حمل می‌کند. از صحنه‌ی مرگ نزدیک ترین دوستتان گرفته تا ماجراهای نجات دادن کسی که به او دل بسته‌اید. موسیقی متن های بازی Assassin's Creed: Revelation هم بسیار خوب و گوشنواز نواخته شده‌اند و از جمله نقاط قوت این بازی به حساب می‌آیند. نسخه‌ی Revelation از سری بازی Assassin’s Creed پایان راه ماجراجویی های جذاب و به یاد ماندنیEzio Auditore da Firenze ، یعنی قهرمان تکرار نشدنی این سری بود که بسیار زیبا و جذاب روایت شد و به پایان رسید.

تا بدین جای کار ماجراهای اتزیو و الطائر به صورت کامل در نسخه های اولین Assassin's Creed تا Revelation به نمایش در آمدند و خیلی ها هم بر این باورند که بعد از این بازی ها دیگر هیچوقت یوبیسافت نتوانست به ریشه های این سری بازگردد و طعم خوش روز های اوج سری بازی Assassin's Creed را دوباره برایمان به ارمغان بیاورد. اما دلیل این حرف چیست؟ در دنباله‌ی این مطلب در روز های آینده، نگاهی خواهیم داشت به نسخه های بعدی سری بازی Assassin's Creed و بررسی دلیل اینکه چرا این سری پس از نسخه های ابتدایی‌اش و بازی های مربوط به اتزیو، دیگر نتوانست به روز های اوجش برگردد و دل طرفداران بسیار زیادش را دوباره به دست بیاورد.