بررسی بازی Mafia II: Definitive Edition

در سال‌های اخیر عادت کرده‌ایم که بازی‌های ویدئویی سال‌ها قبل از آماده شدن معرفی شده و چندین بار عرضۀ آن‌ها با تأخیر مواجه شود به گونه‌ای که نهایتاً با هیجان کمتری آن‌ها را تجربه کنیم اما در رابطه با بازسازی، ریمستر و عرضۀ مجدد سری Mafia، استودیوی Hangar 13 و ناشر آن‌ها 2K Games، تصمیم گرفته‌اند تا مسیر متفاوتی را طی کنند و تنها چند روز قبل از عرضۀ ریمستر نسخۀ دوم و پکیج کامل نسخۀ سوم، از سه گانۀ «مافیا» پرده برداری شد و برای بازسازی نسخۀ اول هم تاریخ عرضه‌ای اعلام شد که انتظار کوتاه 3 ماهه‌ای را از علاقه‌مندان طلب می‌کند. امروز و در این مطلب به بررسی Mafia II: Definitive Edition خواهیم.

از آثار ریمیک و ریمستر به طور معمول انتظار نداریم که در بخش داستان تفاوت‌های بزرگی را نسبت به عرضۀ اولیه شاهد باشیم (مگر اینکه تتسویا نومورا از نزدیکی کار عبور کرده باشد) و نسخۀ ریمستر Mafia II هم در چارچوب همین انتظارات قرار می‌گیرد. برای افرادی که اولین بار است که به سراغ این عنوان می‌روند، داستان حول محور مهاجر جوان ایتالیایی به نام Vito Scaletta می‌گردد که نسبت به کار شرافتمندانه آلرژی دارد و مثل تمامی ایتالیایی-آمریکایی‌هایی که در ژانر جنایی و داستان‌های مربوط به دهه‌های 20 تا 70 میلادی سراغ داریم به سمت و سوی گروه‌های جرایم سازمان‌یافته کشیده می‌شود و در این راه تمامی کلیشه‌های مربوط به چنین آثاری را تجربه می‌کند.

Mafia II همان 10 سال پیش هم برای مخاطب بزرگسال که حداقل‌هایی از آشنایی با این قبیل داستان‌ها داشت، ایده و پرداختی انقلابی به حساب نمی‌آمد و گذشت زمان هم کمکی به آن نکرده و حتی باعث شده که لحن نژادپرستانه و جنسیت‌زدۀ آن بیش از گذشته به چشم آمده و شدیداً تو ذوق بزند که وقتی این مسائل را در کنار حمایت نویسندۀ اصلی آن از GamerGate بگذاریم قضیه واضح‌تر و البته بدتر هم خواهد شد. البته در آثار مشابه هم شاهد چنین مسائلی بوده‌ایم و خرده فرهنگ ایتالیایی-آمریکایی‌ها ذاتی نژادپرستانه و ضد زن دارد اما در آثار دیگر با افزودن شخصیت‌هایی از گروه‌های مورد هجوم، معمولاً تلاش شده تا حداقل‌هایی از تعادل رعایت شود اما در Mafia II خبری از چنین ظرافت‌هایی نیست. احتمالاً از آن سوی بوم افتادن قسمت سوم و تبدیل شدن به ساخته‌ای ضد مافیایی واکنش اعضای باقی‌ماندۀ تیم سازنده به این مسائل بوده است.

حتی اگر از این مسائل عبور کنیم در قالب این اثر، داستانی تکراری را تجربه می‌کنیم که اکثر شخصیت‌های آن هم چنگی به دل نمی‌زنند، خط سیر آن‌ها جذابیت قابل توجهی ندارد و ناهمخوانی روایی واضحی هم در کار دیده می‌شود. مثلاً در یکی از همان مراحل ابتدایی، به واسطۀ اجبار به کشتن تعدادی از افراد، دستمزد نهایی توسط شخص مأموریت دهنده کاهش می‌یابد و در ابتدای مرحلۀ بعد که توسط همان شخص قبلی به بازیکن محول می‌شود، در رابطه با اخلاقیاتِ پشت کشتن یک انسان با «ویتو» بحثی مطرح می‌شود. این سکانس با توجه به حوادث قبل از آن، کاملاً بی معنی و نخ‌نماست و از این بدتر به سرسری‌ترین شکل ممکن به پایان می‌رسد و متأسفانه Mafia II پر است از چنین لحظاتی.

سطح دیالوگ‌‌های بازی هم اصلاً تعریف ندارد و جوری به نظر می‌رسد که انگار نویسندگان تازه با الفاظ رکیک آشنا شده‌اند و استفاده از الفاظ رکیک در ذهن آن‌ها مساوی با بدتر بودن افراد است. البته به لطف همین مسئله توانسته‌اند تعدادی رکورد را در زمینه استفاده از کلمات نامناسب به نام خود ثبت کنند. عجیب‌ترین بخش ماجرا اینجاست که تقریباً همین تیم، نسخۀ اول این مجموعه را نوشته‌اند و در آن عنوان به جز موقعیت‌های روایی کلیشه‌ای و شخصیت‌پردازی نه چندان پیچیده، شاهد هیچ کدام از مشکلات ذکر شده نبودیم. در نسخۀ جدید، 3 محتوای قابل دانلود داستانیِ نسخۀ اولیه هم موجود هستند که دو مورد از آن‌ها داستانی جدا از داستان اصلی در رابطه با یک آدمکش حرفه‌ای روایت می‌کنند که از خود داستان اصلی هم کلیشه‌ای تر است و سومین مورد هم ماجراهای Joe Barbaro، دوست صمیمی ویتو را در دورۀ غیبت ویتو روایت می‌کند که این بخش اگر موارد گیم‌پلی اضافه‌تری نسبت به داستان اصلی نداشت، بهتر بود که در این ریسمتر به روایت اصلی الصاق می‌شد.

بزرگترین ایرادات Mafia II در بخش گیم‌پلی مشاهده می‌شود و برخلاف چیزی که در زمان عرضۀ اولیه به آن اشاره می‌شد، معتقدم که ایراد اصلی در طراحی جهان بازی نیست چرا که شهر Empire Bay وظیفه خود را به درستی انجام می‌دهد و این دیگر بخش‌های کار هستند که با دقت کافی طراحی نشده‌اند. شهر به عنوان یک پس‌زمینه برای حوادث، محیطی کاملاً پویا و ملموس است اما برای چنین ساختاری باید شهری کوچکتر طراحی می‌شد تا لحظات رانندگی بی‌دلیل طولانی و حوصله سربر نشوند و یا اینکه باید صحبت‌های بین شخصیت‌ها در طول مسیر جذابتر نوشته می‌شد یا اینکه ایستگاه‌های رادیویی پر و پیمون‌تر در نظر گرفته می‌شد. از طرف دیگر شهری به این بزرگی باید تعاملی‌تر ساخته می‌شد تا این همه فضای خالی در آن وجود نداشته باشد اما کل فعالیت‌های حاشیه در خرید سلاح، لباس، غذا و دستکاری خودرو خلاصه می‌شود.  

در ظاهر حضور در Empire Bay را در 2 دورۀ زمانی مختلف با فاصله 6 سال تجربه می‌کنیم اما واقعیت اینجاست که سازندگان در یک سوم ابتدایی کل شهر را با برف سپیدپوش کرده‌اند تا زحمت طراحی دوباره را به خودشان ندهند. همین برف به علت لیزی بیش از اندازه‌ای که در هنگام رانندگی ایجاد می‌کند یکی از عوامل کاهش لذت برای بازیکن در ابتدای کار به شمار می‌آید، با این وجود تیراندازی، رانندگی و کنترل بهترین بخش‌های گیم‌پلی به حساب می‌آیند و تقریباً هیچ ایرادی به کیفیت آن‌ها وارد نیست هر چند هندلینگ خودروها با مقطع زمانی Mafia II سنخیتی ندارد یا مثلاً تیراندازی فاقد آن سنگینی لازم است اما هیچ کدام به دست و پای بازیکن نمی‌پیچند و در مجموع لذت‌بخش هستند. شاید تنها مشکل بخش کنترل، به لرزش بیخود و بیش از اندازه دوربین در هنگام دویدن مربوط باشد که احتمالاً تحت تأثیر استفاده بیش از اندازه از تکنیک Shaky Cam در آن سال‌ها در سینما بوده است.

عملکرد نیروهای پلیس ثبات کافی ندارد و مثلاً به دشمنان شما که در حال تیراندازی هستند کاری ندارند اما به شما بابت 5 مایل سرعت غیرمجاز حمله‌ور می‌شوند، آن هم در دوره‌ای که خبری از ابزار کنترل سرعت وجود نداشته است! هوش مصنوعی دشمنان در سطحی عادی قرار دارد و مراحل مختلف به شکل یک کاور شوتر استاندارد پیش می‌روند اما هوش مصنوعی رانندگان کاملاً فاجعه است و بدون هیچ دلیل موجهی تصادف‌های غیرعقلانی بسیار را تجربه می‌کنیم. در محتواهای فرعی، گیم‌پلی فضایی آرکیدی پیدا می‌کند و گستردگی نواع مراحل هم بیشتر است و تبحر بازیکن در انجام برخی امور شامل سیستمی امتیاز می‌شود که حالت آرکیدی این بخش‌ها رو دو چندان کرده است.

از منظر بصری با ریمستری سبک طرف هستیم به طوری که به جز طراحی بهتر چهرۀ تعداد محدودی از شخصیت‌ها و نورپردازی امروزی‌تر، تغییری اساسی رخ نداده و همان نسخۀ 10 سال پیش، رو به روی ما قرار داده شده است. صداپیشگی Mafia II با توجه به سطح دیالوگ‌هایی که در اختیار بازیگران قرار داده شده جای تقدیر دارد و موسیقی متن هم هر چند به ماندگاری شمارۀ اول نیست اما از کیفیت خوبی برخوردار است.

در پایان اگر Mafia II را در زمان عرضه دوست داشتید و سال‌هاست که به سراغ آن نرفته‌اید، پکیج فعلی شما را ناامید نمی‌کند اما اگر در زمان عرضه به نظرتان آش دهن‌سوزی نیامد، تغییرات قابل توجهی انجام نگرفته تا شما را مجاب به دوست داشتن آن کند.

نسخۀ نقد و بررسی بازی Mafia II: Definitive Edition توسط ناشر در اختیار بازی‌مگ قرار گرفته است.