بررسی بازی Hell Let Loose

هفته گذشته، بازی Hell Let Loose بعد از سپری کردن حدود دو سال در وضعیت Early Access بالاخره به صورت نسخۀ نهایی عرضه شد و به جمع دهها و شاید حتی صدها بازی نظامی چندنفرۀ موجود در بازار اضافه شده تا برای جلب توجه مخاطبان این قبیل عناوین با دیگر آثار مشابه رقابت کند اما همانطور که می‌دانیم، مخاطب هدف این ژانر معمولاً با یک یا حداکثر دو ساختۀ این چنینی همراه می‌شوند و سالیان سال به انتخاب خود وفادار می‌مانند. در این مطلب، ویژگی‌های مهم این بازی را مورد بررسی قرار می‌دهیم تا اگر در بین مخاطبان ما کسی به دنبال محصولی به چنین خصوصیاتی می‌گردد، انتخاب ساده‌تری داشته باشد.

اولین چیزی که به چشم می‌خورد، عدم وجود هر گونه بخش آموزشی برای آشنایی حداقلی با ویژگی‌های Hell Let Loose است و تنها راه یادگیریِ سیستم‌های نسبتاً زیاد بازی، بخشی است که اطلاعات را به صورت متن در اختیارتان قرار می‌دهد ولی حقیقتاً چه کسی یک بازی ویدئویی می‌خرد تا به واسطۀ آن مشغول کتاب خواندن شود؟ پس تنها راه یادگیری این عنوان، چیزی مثل سبک سنتی آموزش شناست که با پرت کردن افراد به بخش عمیق استخر و یادگیری بر اساس اصل تلاش برای بقا صورت می‌گرفت!

در Hell Let Loose بازیکنان به دو تیم 50 نفری تقسیم می‎شوند که تا قبل از تکمیل شدن ظرفیت دو تیم به انتخاب خودتان و بعد از آن مجبور به حضور در تنها تیم باقی‌مانده هستید. این دو لشکر در دو حالت اصلی گیم‌پلی مقابل هم قرار می‌گیرند: در حالت Warfare که به نوعی همان حالت کلاسیک فتح پرچم است، نقشه به چند بخش تقسیم می‌شود و تیمی برندۀ این رقابت است که یا قبل از به پایان رسیدن زمان، تمامی بخش‌های نقشه را فتح کرده باشد و یا اینکه در زمان اتمام جنگ، مناطق بیشتری را تحت تصرف داشته باشد. در حالت Offensive، یکی از تیم‌ها کنترل تمامی مناطق را در ابتدا در دست دارد و تیم مقابل باید تا قبل از به پایان رسیدن زمان، تیم مقابل را از این مناطق بیرون کند تا پیروز نبرد شود.

تا اینجا به نظر می‌رسد که با یک ساختۀ شوتر اول شخص آنلاین جنگ جهانی دومی کاملاً کلیشه‌ای طرف هستیم اما وجه تمایز اصلی Hell Let Loose با مثلاً نسخه‌های مختلف سری بتلفیلد در نیاز جدی به همکاری و تقسیم نقش بین بازیکنان است. در دیگر بازی‌های شوتر آنلاین هم صحبت کردن و همکاری با هم‌تیمی‌ها می‌تواند فاکتور مهمی در موفقیت باشد اما اینجا بدون همکاری فعال، عملاً شانس موفقیت به صفر می‌رسد و در نتیجه میزان لذت مخاطب کاملاً بستگی به این نکته دارد که تا چه میزان حاضر است به عنوان یک تفنگدار دون پایه از افراد مافوق حرف شنوی داشته باشد تا در اثر کسب پیروزی‌های بیشتر بتواند به مقام‎های بالاتردست پیدا کند و نقش‌های مهمتری در میدان جنگ بر عهده بگیرد. پس هر چه وقت بیشتری بگذارید، لذت بیشتری هم خواهید برد اما در چند ساعت ابتدایی به دفعات کشته خواهید شد و چیزی فراتر از خطای آماری در تلفات چند صد میلیون نفری جنگ جهانی دوم نخواهید بود.

در کنار حالت عادی اکشن، یک سطح استراتژی هم در Hell Let Loose وجود دارد که بعد از رسیدن به رنک فرماندهی می‌توانید آن را تجربه کنید. فرمانده، مسئول ارسال نیروها و ادوات جنگی و صدور فرمان‌ حمله و تفویض نقش به جوخه‌های مختلف است و تصمیمات او تعیین می‌کند که چه ساخت و سازهایی و در کدام مناطق توسط تیم مهندسی انجام شود تا با دسترسی به پایگاه‌های موقت، افراد ارتش بتوانند بعد از کشته شدن در نقاطی نزدیکتر به خط مقدم، مجدداً به صحنۀ اصلی نبرد بازگردند و با توجه به بزرگی قابل توجه نقشه‌های بازی، این سیستم مدیریتی و البته توجه نیروهای زیردست به این فرامین، نقشی کلیدی در پیروزی‌ها ایفا می‌کند.

نقشه‎های Hell Let Loose بخش‌های مشهور جبهۀ اروپای جنگ جهانی دوم را پوشش می‌دهند و بازیکنان می‌توانند از استالینگراد تا نورماندی، شاهد تأثیر خانمان‌سوز این جنگ بزرگ بر شهرها، کارخانه‌ها و ... باشند و طبق ادعای سازندگان این نقشه‌ها در مقیاس واقعی با کمک تصاویر ماهواره‌ای ساخته شده‌اند و به عنوان کسی که به هیچ کدام از این مناطق سفر نکرده، نظری در مورد صداقت سازندگان در این زمینه ندارم اما از نظر جزئیات محیط‌ها، سلاح‌ها و پوشش سربازها به نظر می‌رسد با چیزی نزدیک به نسخۀ واقعی طرف هستیم و از نظر فنی هم بخش گرافیک عملکرد خوبی دارد اما به همین اندازه هم برای اینکه بتوانید بالاترین کیفیت ممکن را تجربه کنید، باید سیستمی بسیار قوی داشته باشید.

در مورد صداگذاری نمی‌توان چندان کار سازندگان را ستایش کرد چون به نظر می‌رسد که برای بیشتر سلاح‌ها و ابزار و ادوات جنگی از افکت‌های آرشیوی استفاده شده و مواردی مثل تشخیص اینکه دشمنان از چه نقطه‌ای در حال شلیک به سمت شما هستند، در حد استانداردی که در دیگر عناوین مشابه شاهد هستیم، نیست که این مسئله در حالت عادی که در میدان‌های پر جمعیت نبرد حضور داریم چندان احساس نمی‌شود اما کافی است که در یک سرور کم تعدادتر که بحث بقا را گاهی نبردهای تن به تن تعیین می‌کند حاضر شوید تا این نقص به شکل واضحی خودش را آشکار کند.    

بازی Hell Let Loose برای همه ساخته نشده و از فقدان یک بخش آموزشی حداقلی هم می‌توان استنباط کرد که هدف اصلی سازندگان هم جذب طرفداران روزمرۀ این ژانر نبوده اما اگر کمی دل به کار دهید و از روحیۀ همکاری قوی برخوردار باشید، البته همکاری با تیمی 50 نفره چندان هم ساده نیست، این عنوان به گونه‌ای طراحی شده که هر چه که بیشتر وقت خود را در آن سرمایه‌گزاری کنید، لذت بیشتری از آن خواهید برد.