ساخت یک بازی ویدئویی با روایتی تاریخی در بستر ژانر نقش‌آفرینی، کار بسیار دشواری به نظر می‌رسد چرا که از یک سو سازنده وظیفه دارد تا به بازگویی قابل قبولی از رویدادهای تاریخی وفادار بماند و از سوی دیگر باید اثری سرگرم‌کننده را در ژانری خلق کند که عمدۀ شهرت آن مدیون عناصر غیرواقعی و تخیلی است. به همین سبب عناوین تاریخی عمدتاً محدود به ژانر استراتژی با پرهیز از قصه‌گویی بوده‌اند و در موارد محدودی به برخی از فرماندهان شناخته شدۀ تاریخی نقش‌های قهرمانانه سپرده شده تا حس و حالی از نقش‌آفرینی را به مخاطب القا کنند. در این میان استودیوی Logic Artists، مأموریت وجودی خود را ساخت محصولی با ویژگی‌های ذکر شده در خط اول تعریف کرده و حالا بعد از عرضۀ دو عنوان با تمرکز بر وایکینگ‌ها و فاتحان اسپانیایی، به روم باستان رسیده‌اند و به نظر می‌رسد که بالاخره به فرمول برندۀ خود برای تولید اثری تاریخی/نقش‌آفرینی دست پیدا کرده‌اند.
مخاطب به عنوان فرزند یکی از بزرگان روم که به دست رقبای سیاسی خود به قتل رسیده، وارد ماجراهای Expeditions: Rome می‌شود. روایت اصلی این عنوان به صورت مستقیم حوادث تاریخی مقطع زمانی انتخاب شده را روایت نمی‌کند بلکه مجموعه‌ای از حوادث تعیین کننده‌ای که نهایتاً منجر به سقوط جمهوری روم و شکل‌گیری امپراطوری بزرگ روم را می‌شود در ساختاری رضایت‌بخش با هم ترکیب کرده و تجربه‌ای به شدت سرگرم‌کننده را رقم زده است. در کنار به تصویر کشیدن فضای مملو از بی اعتمادی که سایۀ بزرگی روی عرصۀ سیاسی روم باستان انداخته بود، با یک داستان حماسی طولانی طرف هستیم که مجال مشارکت در لشکرکشی‌های بزرگ رومی‌ها از سواحل یونان تا شمال آفریقا را برای مخاطب فراهم می‌کند و در این راه شخصیت‌های رنگارنگ و جالبی با باورهای بنیادین خاص و متضاد خود هم، همسفر قهرمان داستان می‌شوند.
با وجود اینکه سیر حوادث به طور کلی خطی بوده و در این زمینه شاهد الهام‌گیری از اصول نقش‌آفرینی‌های کلاسیک نیستیم اما شخصیت‌ها واکنش‌های جذابی به انتخاب‌های بازیکن نشان می‌دهند که گاهی ممکن است به قیمت از دست دادن شخصیت‌های همراه مهم یا حتی تبدیل شدن آن‌ها به دشمنی قسم خورده تمام شود و به طور کلی در ایجاد جوخه‌ای متشکل از افراد همفکر در اطراف خود یا همپیمان شدن با افراد مفید اما با ایده‌های متضاد از باورهای شما، کاملاً آزاد هستید. جذابترین واکنش شخصیت‌ها زمانی خود را نشان می‌دهد که جنسیت شخصیت تحت کنترل را مؤنث انتخاب کنید و اینجاست که برخلاف عنوانی مثل Assassin’s Creed Odyssey، بازی مستقیماًمخاطب را با جامعۀ زن ستیز باستان رو به رو می‌کند و در عین حال گزینه‌های دیالوگ متناسبی را در اختیارتان می‌گذارد تا جواب شایسته‌ای به شخصیت‌های زن ستیزی که با آن‌ها برخورد می‌کنید داشته باشید که گاهی ممکن است منجر به نبردهایی تا سر حد مرگ هم بشود.
گیم‌پلی Expeditions: Rome مجموعه‌ای از چند سیستم و ژانر مختلف است که به خوبی در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. در یک سطح کنترل قهرمان داستان و شخصیت‌های همراهش را بر عهده داریم که در طول مراحل اصلی و گشت‌زنی در محیط‌ها باید در سیستم مبارزه‌ای نوبتی با دشمنان دست و پنجه نرم کنند که بهترین توصیف برای طراحی این بخش، چیزی شبیه سری XCOM اما با استفاده از سلاح‌های باستانی است. 4 کلاس نقش‌آفرینی اصلی در بازی وجود دارد که هر کدام به سه زیر شاخۀ تخصصی‌تر تقسیم می‌شوند و خوشبختانه مجبور به توسعۀ شخصیت خود در تنها یکی از این سه زیر شاخه نیستیم و می‌توان قدرت‌های جذاب هر شاخه را بر اساس سبک و سیاق مدنظرِ خود انتخاب کرد و پیشرفت داد.
4 کلاس اصلی متأثر از نقش‌های سربازانی است که در ارتش روم باستان حضور داشتند که شامل سرباز کمان‌دار، شمشیرزن سریع، سربازان مبتنی بر استفاده از نیزه و سپر و نیروی پشتیبان که بر شفا دادن نیروهای خودی و buff/debuff کردن توانایی‌های دوستان و دشمنان تمرکز دارد، می‌شود. از جذابیت‌های اصلی سیستم مبارزات استفاده از پستی و بلندی‌ها زمین مبارزه، موقعیت ساختمان‌ها و مواردی از این دست است که باعث تاکتیکی‌تر شدن چگونگی جاگیری شخصیت‌ها شده که در ایجاد شرایط مناسبتر برای آسیب رساندن به دشمنان یا حتی بستن راه نیروهای کمکیِ تازه نفس، سطح تازه‌ای به مبارزات نوبتی اضافه کرده است.
سطح دیگر گیم‌پلی به مدیریت کمپ و نیروهای ارتش مرتبط است که در یک بخش آن به آپگرید کردن ویژگی‌های کمپ و مدیریت منابع می‌پردازید که ابزار و استراتژی‌های بهتر و پیشرفته‌تری را در اختیار شما قرار می‌دهد و بخش دیگر بیشتر به تماشا کردن تقابل ارتش تحت کنترل شما با نیروهای دشمن اختصاص دارد که یک کنترل حداقلی روی این مبارزات دارید که شامل انتخاب افسران، استراتژی‌های مورد استفاده و تعدادی تصمیم‌گیری در لحظات اصلی نبرد می‌شود. بخش استراتژی/مدیریتی Expeditions: Rome نسبت به بخش نقش‌آفرینی و مبارزاتِ نوبتی به نسبت ساده‌تر است اما یادگیریِ به خدمت گرفتن صحیح بخش مدیریتی برای موفقیت بهتر در قسمت نقش‌آفرینی هم فاکتور بزرگی در داشتن تجربه‌ای لذتبخش‌تر است. از نظر درجۀ سختی هم به جز 4 حالت اصلی، بخش‌های مجزا مثل هوش مصنوعی دشمنان، چگونگی مصرف منابع و .. را می‌توانید بسته به میزان راحتی یا چالشی که دوست دارید تجربه کنید، شخصی سازی کنید.
صداپیشگی هر چند در حد و اندازۀ استانداردهای عناوین مشهور روز نیست اما به عنوان اثری با بودجه‌ای بسیار کمتر از آثار AAA یا حتی AA، اکثر بازیگران به خوبی از عهدۀ ایفای نقش خود برآمده‌اند ولی متأسفانه اجراهایی هم شنیده می‌شوند که برخی بازیگران بدون هیچ دلیل موجهی دست به صداسازی‌های مضحک و استفاده از لهجه‌های مبالغه‌آمیز زده‌اند که مخاطب را از حس برخی موقعیت‌های روایی بیرون می‌کشد. با این وجود همین که تمام دیالوگ‌ها از صداپیشگی بهره می‌برند، کمک بسیار بزرگی بوده تا عنوانی که برای به پایان رساندن نیازمند صرف دهها ساعت زمان است به واسطۀ خواندن متون طولانی، خسته‌کننده نشود. نقطه قوت بزرگ Expeditions: Rome استفادۀ فوق‌العاده از جلوه‌های صوتی و صداگذاری محیطی است که هیجان مبارزات را به حد نهایت خود رسانده و همیشه این حس وجود دارد که انگار بخشی از نبردی بسیار بزرگتر از آن چیزی هستید که روی صفحه می‌بینید که این برای یک اثر تاریخی موفقیت بزرگی به حساب می‌آید.
در بخش بصری به لطف اینکه ماجراهای بازی شما را به نقاط مختلف قلمروی روم باستان می‌برد، سازندگان این شانس را داشته‌اند تا توانایی خود در طراحی نقاط جغرافیایی کاملاً متفاوت از یکدیگر را محک بزنند و خوشبختانه از این چالش با سربلندی خارج شده‌اند. انیمیشن‌های شخصیت‌ها هم نه فقط برای اثری با دوربین ایزومتریک، بلکه برای یک ساختۀ استاندارد امروزی در سطح بسیار خوبی قرار دارد و هر چند برخی مبارزات گاهی بسیار شلوغ می‌شوند و در حاشیۀ آن‌ها دود، آتش و دیگر جلوه‌های بصری این چنینی در جریان است، به سیستمی چندان قدرتمند برای اجرای Expeditions: Rome نیاز ندارید و به جز موارد کمی از افت فریمِ قابل چشم‌پوشی، مشکل فنی خاصی هم در کار مشاهده نمی‌شود.
خلاصۀ تمام این توضیحات این است که اگر لزوماً علاقه‌مند به تجربۀ اثری تاریخی/نقش‌آفرینی با مبارزات نوبتی نیستید، Expeditions: Rome گزینۀ چندان مناسبی برای شما نیست چون گستردگی قابل توجه سیستم‌های آن وقت زیادی برای یادگیری از مخاطب طلب می‌کند و از طرفی به سرانجام رساندن این بازی و کشف تمام اسراری که در گوشه و کنار آن پنهان شده هم نیازمند صرف چیزی نزدیک به صد ساعت است که اگر هر کدام از فاکتورهای ساختاری این عنوان جذابیت کافی را برای شما ندارد، سرمایه‌گذاری زمانی بی‌نتیجه‌ای بوده است.
نظرات