هر چه اسکوئر انیکس بیشتر و بیشتر از تولید بازی‌های نقش آفرینی بزرگ با سبک و سیاق نوبتی فاصله می‌گیرد، استودیوی Atlus با گسترش تولیدات خود و عرضه آن‌ها برای بیشترین پلتفرم ممکن، توانسته این خلأ موجود در بازار را البته با رویکرد و فلسفه طراحی خاص خود و متفاوت نسبت به اسکوئر انیکس، به خوبی پوشش دهد. بعد از عرضه موفقیت آمیز Shin Megami Tensei V و همچنین عرضه عناوین قدیمی‌تری چون SMT III و Persona 4 Arena برای پلتفرم‌های مدرن و البته ارائه برنامه ای چند ماهه برای انتشار نسخه‌های مختلف سری پرسونا روی پلتفرم‌هایی به غیر از کنسول‌های سونی که سال‌ها خانه اصلی این فرنچایز بودند، این وسط عجیب‌ترین خبر ممکن تأیید ساخت دنباله‌ای برای یکی از محصولات بسیار قدیمی این استودیو بعد از گذشت 25 سال از انتشار قسمت اول بود!
قسمت اول Soul Hackers نسخه‌ای فرعی از یک سری فرعیِ (Devil Summoner) مشتق شده از یک نسخه فرعی (Shin Megami Tensei If) برای فرنچایز اصلی Shin Megami Tensei بود که در زمان عرضه به یکی از پرفروشترین عناوین منتشر شده برای کنسول Sega Saturn بدل شد و البته باید اضافه کرد که تا سال 2013 و عرضه نسخه 3DS، مخاطبان خارج از کشور ژاپن امکان دسترسی به این بازی را نداشتند. با در نظر گرفتن چنین شرایطی و البته اینکه خود سری Devil Summoner هم بیش از ده سال است که در خاموشی به سر می‌برد، معرفی Soul Hackers 2 اتفاقی کاملاً غیرمنتظره بود و حتی طرفداران پر و پاقرص این روزهای Atlus هم درک دقیقی از اینکه باید چه انتظاری از این بازی داشته باشند، ندارند.
در همین ابتدا باید یادآور شویم به علت ساختار روایی مجزای مجموعه «شین مگامی تنسی»، با وجود تاریخچه پیچیده و مشتق شدن چند لایه از یکی از قدیمی‌ترین فرنچایزهای تاریخ بازی‌های ویدئویی، برای ارتباط برقرار کردن با داستان Soul Hackers 2 کوچکترین نیازی به آگاهی از هیچ محصول دیگری از این مجموعه وجود ندارد اما مسلماً برای افرادی که نسخه‌های مختلف سری پرسونا یا SMT را تجربه کرده باشند به علت وجود عناصر مشترک، لذت دو چندانی از کار خواهند برد.
داستان Soul Hackers 2 در آینده‌ای نه چندان دور در میانه‌های همین قرن بیست و یکم میلادی در کلان‌شهر پیشرفته‌ای در ژاپن به وقوع می‌پیوندد. هوش مصنوعی قدرتمندی به نام Aion که از نظر توانایی عملاً یک خدای دیجیتالی است، پیش‌بینی حادثه‌ای ناگوار را می‌کند که ادامه حیات روی کره خاکی را تهدید می‌کند و به همین سبب دو مأمور ویژه به نام‌های Ringo و Figue را به صورت دو بانوی جوان طراحی کرده و به جهان انسان‌ها می‌فرستد تا با محافظت از دو نفر که مرگشان سرآغاز حادثه آخرالزمانی بزرگ است، جلوی وقوع اتفاق پیش‌بینی شده را بگیرند اما این مأموریت با شکستی کامل رو به رو می‌شود ولی به لطف توانایی هک کردن ارواح توسط «رینگو»، هنوز کورسوی امیدی برای نجات جهان وجود دارد.
برخلاف رسم معمول بازی‌های JRPG، ساعات ابتدایی Soul Hackers 2 ریتم روایی بسیار تندی دارد که وقتی بعد از این مقطع چند ساعته به ریتم معمول این قبیل آثار برمی‌گردیم، مأموریت محول شده به قهرمانان داستان مقدار قابل توجهی از اهمیت خود را از دست می‌دهد که البته این مشکلی مختص عنوان حاضر نیست و در تمامی بازی‌های ویدئویی که مسئله نجات دنیا با مدت زمان محدود مطرح است، وجود امکان به تأخیر انداختن به پایان رساندن مأموریت و توجه به امور روزمره، همیشه توی ذوق زده است. از ایراد اصلی داستان که عبور کنیم، سازندگان تلاش کرده‌اند تا با وجود الهام‌گیری کاملاً واضح از هر دو سری پرسونا و SMT، با استفاده از تغییراتی هویت خاصی برای Soul Hackers 2 به وجود بیاورند.
وجه تمایز اصلی با سری پرسونا استفاده از یک نقش اصلی سخنگو و کاملاً فعال در جریان روایت است که با توجه به اینکه رینگو یک موجود تازه به دنیا آمده به حساب می‌آید، عملاً این اشتیاق و کنجکاوی اوست که داستان را به جلو برده و باعث می‌شود که کشف سرنوشت شخصیت‌های همراه برای مخاطب اهمیت پیدا کند. در سوی دیگر به علت اینکه برخلاف ساز و کار معمول سری SMT، در دنیای Soul Hackers 2 هنوز شانس پیشگیری از وقوع حادثه آخرالزمانی بزرگ وجود دارد، فضا و اتمسفر از تاریکی و سنگینی کمتری برخوردار است. شخصیت‌های همراه و دشمنان اصلی به رسم معمول ساخته‌های Atlus پرداخت بسیار خوبی دارند و با توجه به فلسفه متفاوت شخصیت‌های اصلی، شاهد پیچ و تاب‌های جذابی در طول داستان به علت اهداف متفاوت این شخصیت‌ها هستیم. به لطف سیستم‌های گیم‌پلی جدیدی که برای شیاطین در نظر گرفته شده، امکان تعامل بیشتری با این نیروهای کمکی وجود دارد هر چند این تعامل‌ها به نوعی نیست که عمق خاصی به تک تک شیاطین ببخشد اما رنگ ویژه‌ای به رابطه احضارکنندگان و شیاطین بخشیده است.
از نظر گیم‌پلی Soul Hackers 2 تلفیق جذابی از سیستم روابط اجتماعی سری پرسونا با گیم‌پلی سیاهچاله‌گردی عمیق سری SMT است که البته با اضافه کردن یکی دو سیستم جدید و ساده کردن برخی از سیستم‌های قدیمی، تجربه‌ای سرگرم‌کننده را به وجود آورده است. گشت و گذار در شهر اصلی بازی مثل عناوین جهان باز نیست و بلکه باید با استفاده از نقشه اصلی به هاب‌های مهم دسترسی پیدا کنید. مأموریت‌های اصلی بازی در مناطقی اتفاق می‌افتند که از چشم انسان‌های عادی پنهان بوده و محل زندگی ارواح و شیاطین هستند و مبارزات هم مطابق معمول به صورت نوبتی انجام می‌گیرد که در کنار سیستم‌های معمول دفاع، حمله عادی و استفاده از آیتم‌ها، تیم قهرمانان امکان استفاده از شیاطین و قدرت‌های آن‌ها را دارند.
ویژگی اصلی سیستم مبارزات، مکانیزمی به نام Sabbath است که به شما این امکان را می‌دهد که در هر دور با هدف قرار دادن نقطه ضعف دشمنان، قدرت حمله ویژه پایانی خود را بالاتر ببرید تا در پایان هر دور با این توانایی ویژه با گستره اثر بالا، ضربه‌ای مهلک بر تمامی دشمنان نازل کنید که این سیستم باعث شده تا مبارزات یک بُعد تاکتیکی اضافه‌تری داشته باشند و دچار یکنواختی معمول سیستم‌های مبارزه نوبتی نشوند. مثل سری پرسونا امکان ایجاد روابط عمیق‌تر با شخصیت‌های همراه وجود دارد که این روابط کمک می‌کند تا به توانایی‌های بیشتر دسترسی پیدا کنید.
برخلاف دیگر ساخته‌های Atlus این بار برای دسترسی به شیاطین سیستم ساده‌تری در نظر گرفته شده که شانس موفقیت برای جذب شیاطین مدنظر صد در صد است. در شروع مراحل، این امکان را دارید که شیاطین خود را برای مأموریت‌های اکتشافی روانه کنید که در طول مراحل و در نقاط مشخص، نیروهای خود را می‌بینید که آیتم‌ها و شیاطین جدیدی را کشف کرده‌اند و فقط کافیست که خواسته مورد نظر این شیاطین جدید را برآورده کنید تا به تیم شما بپیوندند و دیگر خبری از مذاکرات بین مبارزه‌ها با شانس پیروزی تصادفی وجود ندارد. امکان آپگرید کردن ابزار مبارزه‌ای شخصیت‌ها (COMP) و تلفیق شیاطین تحت کنترل هم مثل همیشه وجود دارد که سطح بالاتری از امکان کنترل مبارزات را در اختیارتان می‌گذارد.
مدل‌های شخصیت‌ها و شیاطین کاملاً مشابه همان سبک طراحی است که در Shin Megami Tensei V دیدیم اما گستره رنگ‌های استفاده شده و سبک نورپردازی، چیزی کاملاً مختص خود Soul Hackers 2 است که با در نظر گرفتن محیط‌های شبه دیجیتالی و شهر آینده‌نگرانه، باعث شده تا از نظر بصری هم بازی به طور کامل از زیر سایه محصولات مشهور Atlus خارج شده باشد. موسیقی متن هم یکی از نقاط درخشان همیشگی ساخته‌های این استودیو است که اینجا هم از کیفیت خوبی برخوردار است اما به نظر می‌رسد که تیم سازنده موسیقی همکاری کاملاً مستقیمی با تیم بازیسازی نداشته چرا که در برخی لحظات سبک موسیقی تنظیم شده چندان با رویدادها هماهنگ نیست. امکان دسترسی به دوبله انگلیسی و ژاپنی هم وجود دارد که مطابق معمول دوبله ژاپنی گزینه ایده‌آل است اما اجراهای انگلیسی هم از نظر کیفیتی دستکمی از نسخه ژاپنی ندارند.
تمام ویژگی‌های Soul Hackers 2 آن را در نقطه میانی سری پرسونا و سری SMT قرار داده که احتمالاً محاسبه سازندگان ساخت عنوانی برای جذب هر دو گروهِ مخاطبان بوده که این ایده به راحتی می‌توانست به یک افتضاح ناقص تبدیل شود اما به لطف به کارگیری درستِ ایده‌های دو فرنچایز دیگر و البته برخورداری از هویتی کاملاً مختص به خود، محصول نهایی کاملاً موفق از آب درآمده که در کنار جلب رضایت طرفداران آثار مورد اشاره، می‌تواند طرفداران ویژه‌ای هم برای خود دست و پا کند.
نظرات