نقد و بررسی Don’t Knock Twice

نقد و بررسی بازی Don’t Knock Twice

اگر از دنبال‌کنندگان فیلم‌های سینمایی باشید، احتمالا تا به حال نام Don’t Knock Twice (به اختصار DKT) به گوشتان خورده است. فیلمی که با بودجه کمی ساخته شده و در سال 2016 بر روی پرده سینماها رفت. (که در آخر واکنش منفی منتقدها و تماشاگران را به همراه داشت) با وجود شکست خوردن فیلم در تمام جنبه‌ها، استودیو Wales Interactive (واقع در کشور ولز) تصمیم به ساخت یک بازی اقتباسی از این فیلم گرفت.

در کارنامه استودیو Wales Interactive می‌توانیم دو بازی قابل‌قبول Late Shift و The Bunker را مشاهده کنیم و به نوعی می‌توان گفت که Don’t Knock Twice سومین بازی شناخته شده این استودیو به حساب می‌آید. DKT مشترکا برای کنترلرها و عینک‌های واقعیت مجازی ساخته شده است و از آنجایی که امروزه بازار بازی‌های ترسناکِ اول-شخص داغ‌تر شده، منتظر تجربه یک عنوان خوب دیگر از این استودیو بودم، اما باید گفت که کیفیت نهایی DKT در همان حد فیلم خود باقی می‌ماند و از آن فراتر نمی‌رود.

داستان کلیِ بازی درباره یک مادر و دختر است که از قضا رابطه خوبی با یکدیگر ندارند! با این حال دختر خانواده مدتی است که گرفتار جادوگران شیطانی شده است و شما در نقش یک مادر وظیفه دارید تا هر چه سریعتر فرزند خود را نجات دهید. در کل بازی حتی یک کلمه دیالوگ هم بین شخصیت‌ها رد و بدل نمی‌شود و تنها باید از روی دست‌نوشته‌ها یا روزنامه‌ها داستان بازی را متوجه شوید. به همین خاطر در طول بازی، تنها می‌توانید از طریق SMS با دختر خود در ارتباط باشید! با این حال یکی از ایراداتی که می‌توان از بازی گرفت، همین روایت داستان است. اگر از آن دسته افرادی هستید که حوصله خواندن متن‌ها را ندارید، می‌توانید مطمئن باشید که هیچ چیزی از داستان DKT متوجه نخواهید شد!

همانطور که اشاره کردم، DKT در دسته بازی‌های ترسناک قرار می‌گیرد، لذا بخاطر وجود این موضوع، مواردی مثل اتمسفر، طراحی محیط و ترساندن بازیکن اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کنند. در یک جمله باید گفت که DKT (حداقل برای من) به هیچ وجه ترسناک نبود و بیشتر حس و حال یک بازی ماجراجویانه را داشت تا یک بازی ترسناک! هسته اصلی DKT تنها به گشت و گذار در محیط، خواندن متن‌ها و حل کردن چند پازل به شدت ساده محدود می‌شود، البته در آن بین هم باید منتظر چند Jump Scare باشید که آن‌ها هم در حدی نیستند که بتوانند وضعیت بازی را بهبود ببخشند. حتی بازی قصد دارد در بعضی مواقع با جا‌به‌جا کردن وسایل خانه، رعد و برق و ... اضطراب شما را بالا ببرد، ولی همچنان ناکام می‌ماند!

مشکل ترسناک نبودن بازی چندین دلیل دارد که جمله آن‌ها می‌توان به اتمسفر بازی اشاره کرد. گیم‌پلی DKT در یک خانه جریان دارد و سازندگان هم به خوبی توانسته‌اند محیط داخلی خانه را به شکل باورپذیری طراحی کنند. اما متاسفانه وجود مواردی مثل استفاده نکردن از موسیقی‌ متن (در بیشتر قسمت‌های بازی) و روشن بودن محیط در بیشتر مواقع باعث شده تا اتمسفر ترسناک بازی از دست برود و به همین خاطر هم نمی‌توان DKT را یک بازی ترسناکِ درجه یک قلمداد کرد.

در ابتدای مطلب اشاره کردم که این بازی بصورت مشترک برای عینک‌های VR و کنترلرهای معمولی توسعه داده شده است. در اینجا بهتر است که جمله بالا را اصلاح کنم، چرا که تجربه DKT را با کنترلرها (مخصوصا موس و کیبورد) توصیه نمیکنم. کنترل بازی شاید برای عینک‌های VR مناسب باشد، اما برای بقیه کنترلرها اصلا بهینه نیست و احتمالا در طول بازی با مشکلات عجیب و غریبی برخواهید خورد. باز کردن درها (مخصوصا هنگامی که تبر در دست راستتان باشد) یکی از درگیری‌های اصلی من با بازی بود! بارها می‌شد که هنگام باز کردن در یا پنجره مجبور می‌شدم تبری که در دست راستم بود را رها کنم و سپس در را باز کنم. جدای از این، اکثر وسایل کوچک محیط را هم می‌توانید در دست بگیرید و بررسی کنید (مشابه بازی Amnesia) که در آن قسمت هم با مشکلاتی در کنترلر روبه‌رو هستیم.

Don’t Knock Twice با موتور Unity ساخته شده است، ولی با این وجود کیفیت بافت‌ها واقعا افتضاح است!

و اما آخرین ایراد DKT به مدت زمان گیم‌پلی مربوط می‌شود. خود من فکر می‌کنم چیزی در حدود 40 دقیقه طول کشید تا بازی را به پایان برسانم که واقعا این مدت زمان، بسیار کم به حساب می‌آید. اگر به یوتیوب سری بزنید، به راحتی می‌توانید افرادی را مشاهده کنید که بازی را حتی در زمان‌های 3 تا 8 دقیقه به پایان رسانده‌اند! با این حال از آنجایی که بازی دو پایان «خوب» و «بد» دارد، ممکن است برای دیدن پایان دوم ترغیب شوید تا دوباره بازی را از سر بگیرید. با توجه به این مدت، بعد از اتمام بازی بیشتر به این فکر فرو رفتم که انگار داشتم یک تیزر تبلیغاتی از فیلم DKT را تجربه می‌کردم!

Don’t Knock Twice در نهایت موفق می‎‌شود که عملکردی مشابه فیلم خود داشته باشد، یک اثر پر ایراد و ضعیف! Don’t Knock Twice مصداق بارز بازی‌هایی است که تنها برای چند دقیقه زمان شما را پر می‌کنند و پس از اتمام بازی، آن را کاملا فراموش خواهید کرد. شاید تجربه DKT با عینک‌های VR کمی بهتر باشد ولی بازهم نمی‌توانیم بیخیال ایرادات بازی شویم و آن‌ها را نادیده بگیریم.