نقد و بررسی Ruiner

نقد و بررسی بازی RUINER

چه تصوری از Ruiner دارید؟ مخلوطی از Doom و Hotline Miami در یک دنیای سایبرپانک؟ باید بگویم تقریبا اشتباه می‌کنید! Ruiner شاید از خیلی جهات مشابه بازی‌های هم‌سبک خود باشد ولی تفاوت‌های زیادی با آن‌ها دارد. Ruiner ترکیبی از یک عنوان Twin-Stick Shooter با محیط‌های Bullet-Hell است که با استفاده از یک دوربین ایزومتریک پیاده‌سازی شده! شاید این ژانر چندان عامه‌پسند نباشد، ولی سازندگان Ruiner دل خود را به دریا زده‌اند و علاوه بر ساختن یک عنوان در این سبک و سیاق، درجه سختی اشک‌‌آوری را هم به آن اضافه کرده‌اند! اگر از طرفداران این بازی‌ها نباشید، با شنیدن این حرف‌ها همان یک ذره امیدی که برای خریدن Ruiner داشتید هم نابود شد، اما اگر عاشق پیشه این ژانر هستید و ادعای حرفه‌ای بودن می‌کنید، باید در سریعترین زمان ممکن Ruiner را تجربه کنید!

بازی Ruiner توسط استودیو لهستانی REIKON GAMES ساخته شده است. استودیویی متشکل از افراد خبره صنعت بازی‌سازی لهستان که بر روی عناوینی مثل The Witcher, Dying Light و Cyberpunk 2077 کار کرده‌اند. با این اوصاف، ما با یک استودیو کاربلد طرف هستیم که ید طولانی در ساخت بازی دارند و به همین خاطر هم که شده، باید انتظاراتمان را از Ruiner بالا ببریم. ولی آیا واقعا Ruiner توانسته در حد و اندازه اسم سازندگان خودش ظاهر شود؟

Ruiner بزرگتر از چیزی است که تصورش را می‌کنید. با گشت و گذار در شهر می‌توانید با افراد زیادی صحبت کنید و ماموریت‌های فرعی انجام دهید.

داستان بازی در سال 2091 و در شهر Rengkok رخ می‌دهد. تم کلیِ بازی حال و هوای سایبرپانکی دارد و در شهر Rengkok هم می‌توانید معماری خاصِ آن که شباهت زیادی به شهرهای آسیایی دارد را مشاهده کنید. در بیشتر آثاری که در دنیای سایبرپانک روایت می‌شوند، همیشه پای یک سازمان، فرد یا تکنولوژی شرور وسط است که به هر نحوی زندگی مردمان عادی را بهم ریخته و شیوه معمول زندگی آن‌ها را تغییر داده است. در این بازی، ما با سازمانی به نام Heaven سروکار داریم که اتفاقا مرحله اول بازی به کشتن رئیس این سازمان مربوط می‌شود. سازمان Heaven قابلیت هک کردن و کنترل مغز افراد را دارد و کارکتر اصلی هم یکی از قربانی‌های این موضوع است. پس از وقایع مرحله اول، متوجه می‌شوید که برادرتان هم توسط این سازمان ربوده شده است! بنابراین، همزمان باید دو هدف نجات دادن برادرتان و نابودی Heaven را دنبال کنید. به عنوان یک بازیکن قطعا انتظار چنین داستانی را آن هم در این نوع بازی‌ها ندارم، اما وقتی پای یک خط داستانی در میان باشد، ناچارا باید پلات کلی داستان و نحوه روایت آن را بررسی کنیم.

اولین چیزی که احتمالا به ذهنتان می‌رسد، کلیشه بودن بیش از حد داستان است که این حرف هم درست است و هم اشتباه! پلات داستان بصورت کلی بسیار کلیشه‌ای است ولی در ادامه اتفاقاتی می‌افتد که تا حدی وضعیت وخیم آن را بهبود می‌بخشد. جدای از این، در طول مراحل با کلی شخصیت فرعی و NPC های مختلف سر و کار دارید که بعضی از آن‌ها یک ماموریت فرعی به شما می‌دهند و با بعضی دیگر هم فقط یکسری ارتباطات و صحبت‌های عادی و ردوبدل می کنید. با در نظر نگرفتن طراحی خاص و دوست داشتنی کارکترها، متاسفانه اکثر آن‌ها خط داستانی بسیار ضعیفی دارند و نصفه و نیمه رها می‌شوند. اما ایراد دیگری که در طول بازی دیده می‌شود، مکالمات زیاد شخصیت‌ها و حجم زیاد گفتگو و دیالوگ‌ها در بعضی مراحل است. برای یک بازی‌ای مثل Ruiner، تنها چیزی که بازیکنان از آن انتظار دارند این است که تنها چند دشمن و باس ضعیف را سلاخی کنند، اگر بخواهیم از این منظر بازی را قضاوت کنیم، Ruiner با این کار حسابی روی اعصابتان راه می‌رود.

گیم‎‌پلی Ruiner را می‌توان در یک جمله خلاصه کرد:  یک بازی شوتر با دوربین بالا-به-پایین و دشمنان بسیار سرسخت! قبل از تجربه بازی انتظار یک بازی Run & Gun را داشتم که این یک پیش‌زمینه اکشن و خونی از بازی برای من ساخته بود. اما Ruiner همه انتظاراتم را درهم شکست! اول اینکه خبری از «بزن،بکش، برو جلو» نیست. در Hotline Miami شما باید قبل از درگیر شدن با دشمنان استراتژی خود را بچینید و دقیق و حساب‌شده حمله کنید. وضعیت مبارزات در Ruiner به همین ترتیب است، با این تفاوت که شما باید استراتژی خود را در حین حمله پایه‌ریزی کنید! علت این کار هم این است که در Ruiner دقیقا نمیدانید یک قدم جلوتر چه اتفاقی برایتان خواهد افتاد و ممکن هست هر لحظه با گله‌ای از دشمنان روبه‌رو شوید. مبارزات هم در تمام بازی بصورت Stage به Stage صورت می‌گیرد و در پایان هر Stage، صفحه امتیازات و رتبه مبارزه (مثل S+,A و …) به شما نشان داده می‌شود. شاید از خودتان بپرسید اصلا چه نیازی به استراتژی و حساب و کتاب در بازی است؟ در جواب تنها باید گفت که بازی به طرز وحشیانه‌ای دشوار است و به هیچ وجه به بازیکنِ خود باج نمی‌دهد! این موضوع هم یک نکته مثبت برای بازی به شمار می‌آید و هم یک نکته منفی.

نکته مثبت قضیه این است که هر دشمن و هر باس نیازمند یک نوع سبک مبارزه هستند و هر کدام نقظه ضعف خودشان را دارند. به عنوان مثال بعضی باس‌ها به اسلحه‌های سردی مثل شمشیر یا لوله (!) حساسیت دارند و بعضی دیگر را تنها می‌توانید با استفاده از شاتگان یا Flamethrower از بین ببرید. به همین خاطر، بازی مجبورتان می‌کند که هر بار سبک مبارزه خود را تغییر دهید.

اما بزرگترین ضعف بازی در این قسمت، بالانس نبودن بعضی باس‌ها و دشمنان است! بعضی باس‌ها واضح است که فقط و فقط برای زجر دادن بازیکنان طراحی شده‌اند، چرا که در حین مبارزه نه بسته‌های سلامتی را دراپ می‌کنند و از آن طرف هم به شکل بسیار بدی حمله‌ور می‌شوند. شخصا بر روی درجه‌سختی «آسان» در بعضی مبارزات بیشتر از 10 بار کشته شدم و حتی تا مرز شکستن کنترلر و پاک کردن بازی هم پیش رفتم! اگر بخواهم یک نکته برای بیشتر زنده ماندنتان در حین مبارزات بگویم این است که همیشه سعی کنید در حال حرکت باشید، چراکه ایستادن در یک نقطه (حتی برای یک لحظه) مساوی است با مرگ!

شاید تنها چیزی که در این مبارزات شما را قوی‌تر کند (غیر از اسلحه‌های گرم مخصوصا شاتگان‌ها) قابلیت‌های شخصیت اصلی بازی است. در Ruiner ما با یک سیستم لول‌بندی رو‌به‌رو هستیم و شما با دریافت Karma می‌توانید به لول‌های بالاتر بروید و به لطف Skill Tree پر و پیمان بازی، قابلیت‌های مختلفی مثل آهسته کردن زمان، نارنجک، جاخالی دادن و ... را آزاد کنید. لازم است در اینجا اشاره کنم که Karma همان امتیاز تجربه یا XP است که در اینجا با نام دیگری شناخته می‌شود.

متاسفانه Ruiner سرشار است از باگ‌ها و گلیچ‌های مختلف! نسخه روز اول بازی باگ‌هایی داشت که حتی ممکن بود بخاطر آن‌ها نتوانید از یک قسمتی جلوتر بروید! یکی از باگ‌های عجیب بازی که اتفاقا من هم به آن برخوردم این است که اگر هنگام تجربه بازی بر روی PC، از کنترلر استفاده کنید، در یکی از مراحل کنترلر کار نمی‌کند و مجبور هستید بازی را آپدیت کنید یا بقیه داستان را با استفاده از موس و کیبورد پیش ببرید! این یک نمونه از مواردی است که شخصا تجربه کردم و قطعا یکی از بزرگترین نکات منفی هم به حساب می‌آید.

اگر بخواهم بعد از شوتینگ بازی، بهترین بخش آن را مشخص کنم، قطعا موسیقی و صداگذاری را انتخاب می‌کنم. صداپیشگی در Ruiner نقش کمرنگی دارد و اکثر کارکترها بدون صدا هستند و فقط با متن‌ها پیام خودشان را منتقل می‌کنند. اما موسیقی‌های متن، به خوبی این کم‌کاری را جبران می‌کنند و خوش می‌درخشند. غیرممکن است در حال جنگیدن با دشمنان باشید و آن ریتم تند موسیقی توجه شما را جلب نکند.

Ruiner می‌توانست بهتر ظاهر شود ولی یکسری ایرادات بزرگ باعث شده تا سازندگان نتوانند به هدف خود برسند. به شخصه تمامی ایرادات Ruiner را می‌توانم تحمل کنم، ولی به هیچ وجه نمی‌توانم با بالانس نبودن بعضی باس‌ها کنار بیایم. سازندگان تنها سعی کرده‌اند که یک بازی چالش‌برانگیز ارائه دهند، اما به این مهم هیچ‌گونه توجهی نداشته‌اند و همین موضوع سبب شده تا خیلی وقت‌ها با شانس مبارزات را ببرید یا ببازید.