استارفیلد چگونه می‌توانست به یک اثر شاهکار تبدیل شود مطلب ویژه

6 سپتامبر 2023 مصادف با 25 شهریور 1402 بود که IP جدید کمپانی بتسدا، استارفیلد منتشر شد .

 بازی از ابتدای انتشار، دارای مشکلات و نقص هایی بود که بوسیله اپدیت ها در مقاطع زمانی مختلف سعی در بهبود آن شد، اما با وجود این اپدیت ها همچنان هم نتوانست در حد انتظار ها ظاهر شود .

اما چگونه این ایده می‌توانست به یک شاهکار تبدیل شود؟

معمولا بازی های ویدیویی تولید کمپانی بتسدا دارای وسعت و جهانی متنوع هستند، در بازی استارفیلد شاهد وسعتی بسیار زیاد در مقابل سایر آثار تولیدی این کمپانی هستیم .

این وسعت به گونه ای بدل شده است که شتر با بارش راه خود را گم می‌کند حال  اگر پلیر با آثار کمپانی بتسدا آشنایی نداشته باشد، نخواهد فهمید بهر چه آمده و آمدنش بهر چه بوده !!

  مشکلات بازی با داستان آن آغاز می‌شود، داستان در حد و اندازه وسعت بازی نیست، داستان بازی فقط بخش کوچکی از جهان وسیع آن  را پوشش می‌دهد هرچند که کمپانی بتسدا سعی کرده است که برخی از کمبود های داستان بازی را با تسک های فرعی پوشش دهد در واقع داستان بازی دارای نقاط عطف و اوج کمی است، این نقاط اوج می‌توانند باعث ایجاد تغییر و همچنین جلوگیری از یکنواختی شوند و این مسئله باعث پایبندی پلیر و تازگی بازی می‌شود که متاسفانه کمپانی بتسدا به این موضوع دقت کافی را نداشته است .

 یکی از مواردی که می‌شد در بازی رعایت کرد، کار بر روی جزئیات بازی بوده است، در بازی استارفیلد در حدود 1000 سیاره و تعداد نامعلومی قمر وجود دارد، در یک برنامه ریزی بهتر می‌شد که تعداد سیارات را کمتر اما با جزییات بهتر طراحی کرد.

در 1000 سیاره بازی استارفیلد بسیاری از اتمسفرهای شبیه به یکدیگر هستند و تنوعی در آنها مشاهده نمی‌شود، اما اگر تعداد سیارات را برای مثال 50 سیاره قرار می‌دادند و اتمسفر و طراحی محیط سیارات را به دور از شباهت دنبال می‌کردند از تک خطی شدن و همچنین تکراری شدن محیط بازی جلوگیری می‌کرد .

موضوع مورد بحث بعدی در رابطه با بازی استارفیلد می‌توان به سخت افزار مورد نیاز آن اشاره کرد، بازی به گونه طراحی ساخته شده است که حتی بر روی کنسول های نسل نهمی مایکروسافت هم بر روی 30 فریم قفل شده است و در واقع کنسول ها با آه و نفرین آن را اجرا می‌کنند!!!

این اتفاق در شرایطی برای پلیرها افتاد که اکثر یا شاید بهتر بگوییم بیش از 99 درصد از بازی هایی که امروزه بر روی کنسول های نسل نهمی اجرا می‌شوند در کمترین حالت بر روی 60 فریم هستند و این تغییر فریم قطعا بازخورد درست و مثبتی نخواهد داشت.

شخصیت پردازی بازی معمولی است و به گونه ای نیست که بتواند بازیکن را تحت تاثیر خود قرار دهد ( البته اگر از صدا و سیمای جذاب بانو سارا مورگان بگذریم !! ) 

شخصیت های بازی تعداد کافی و نقش خوبی دارند اما در طراحی های حول محور کاراکتر آنها به گونه ای انجام نشده است که پلیر را کنجکاو کند، یا ذهن پلیر را درگیر و به بازی بکشاند .

دیالوگ های رد و بدل شده میان شخصیت های بازی با پلیر تا حدی کلیشه ای و به دور از خلاقیت است در چنین شرایطی حتی اگر زبان انگلیسی هم نمی‌دانید، مشکلی نیست زیرا چیز خاصی را از دست نداده اید !!

اجازه دهید این مسأله را برای شما ساده بیان کنم، در برخی از دیالوگ های بازی شاهد شباهت بسیار زیاد آن با مکالمات کتاب عربی دبیرستان هستیم!

به هر حال که کمپانی بتسدا با رعایت نکردن برخی نکات یکی از بهترین ایده های ممکن را حیف و میل کرد، هرچند هنوزم به این IP کمپانی بتسدا امید هایی است که با انتشار DLC ها و اپدیت ها بتوان آن را به نقطه ایده آل نزدیک کرد .