چقدر خوبه پرسونا 5 !!
اصلا مگه میشه؟ مگه داریم؟ مگه ممکنه یک سری 20 سال از عمرش بگذره و بازم اینقدر عالی باشه. تا این حد به فکر طرفداراش باشه و کاملا درست و اصولی خودش رو بهتر و بهتر کنه. واقعا کلاس درسه این سری Persona
باید ببخشید اگر خیلی هیجان زده شدم. واقعیتش رو بخواین باید طرفدار این سبک نقش آفرینی باشید و از اون هم مهمتر باید طرفدار پرسونا باشید تا متوجه این همه هیجان من بشید. نزدیک به یک هفته از عرضه ی رسمی Persona 5 می گذره. گیمی که نابود شدیم تا نسخه ی انگلیسیش عرضه بشه. هر بار که بازی تاخیر خورد، حرص خوردیم و حرص خوردیم و به Atlus و رئیسش و فامیلش و عمه جان و عمو جانش ابراز ارادت کردیم. تا اینکه بالاخره پرسونا 5 به دستمون رسید. قبل از اینکه با جزئیات بیشتری در مورد تجربم از 3 ساعت اول بازی بنویسم، بزارید یک بار دیگه بگم که عاااالیه این بازی . خیلی خیلی خوبه.
کلا گیمرا به 2 دسته تقسیم میشن؟! ( جدیدا هی این گیمرهای بیگناه رو اینجا و اونجا دسته بندی می کنیم ) اونائی که پرسونا بازی می کنن و اونائی که بازی نمی کنن! الان روی صحبتم اونائی نیست که معتقدن، گیمی که نشه با کلنگ به یک زامبی که تو تانک نشسته ضربه زد، بدرد نمی خوره !! این گروه دیگه از دست در رفتن. دیگه امیدی به هدایتشون نیست. مخاطبم اونائیه که یا طرفدار سری هستن یا علاقه دارن ببینن چرا پرسونا اینقدر عالیه. متای 94 !!! سری پرسونا، بجز نسخه های جانبیش هیچوقت متای کمتر از 90 نگرفته. این رو برای اونائی گفتم که میگن اول باید امتیاز متای بازی دربیاد تا بعد ببینیم ارزش خرید داره یا نه. برادر متا و اینجور چیزا رو ولش کن، بازی عالیه!! ولی اگر متا دوست داری این بازی متاش با 54 تا نقد 94 شده. دیگه چی می خوای ؟ معطل چی هستی ؟!! ( ببخشید باز هیجانم زد بالا ) چرا نمیری پرسونا 5 بخری ؟
بازی خیلی خاص شروع میشه. یجورائی تیره و البته متفاوت. الان بجای اینکه قهرمان داستان یک نوجوان مستعد خوش قد و بالا ( البته هست بنده ی خدا ) که محبوب دل همه ی مردم، چه هم سن و سال و چه بزرگترا و چه جنس موافق و چه جنس مخالف باشه، یک آنارشیسته ؟!! البته شروع بازی باعث میشه که اینطوری فکر کنید!! منظورم اینه که بازی یک شروع ساده، مثل شماره های قبلی نداره! کلی آدم و نیروی امنیتی و پلیس جمع شدن تا شما رو که رفقاتون با اسم "جوکر" صداتون می کنن دستگیر کنن! اصلا هم معلوم نیست چرا و برای چی ؟ خیلی کارتون درسته و کلی حرکات موزون بلدین، اما متاسفانه یکی از افراد دارودستتون توزرد از آب در میاد و مسیر فرارتون رو لو می‌ده. دستگیر و زندانیتون می کنن و مامورا هم خوب از خجالتتون درمیان، تا اینکه یک بانوی با شخصیت از اداره ی دادگستری یا یک جائی تو همین مایه ها میاد سراغتون تا براش ماجرا رو تعریف کنید. یعنی بگید چی شد که این شد !!
اول بازی شاید اونطوری نبود که فکر می کردم. خوب بود، خیلی خوب؛ اما آشنا نبود. یعنی یجوری بود که پرسونا نبود. اما وقتی دوست گرفتارمون، شروع می کنه به تعریف ماجرا؛ تازه بازی شروع می شه. ( و چقدرم خوب میشه. درسته 50 بار گفتم خوبه ولی ممکنه 50 بار دیگه هم بگم ) داستان اینطوری شروع می شه که یک ولگرد درب و داغون می خواد یک بنده ی خدائی رو اذیت کنه، رفیق ما هم رگ غیرتش میزنه بالا و میره جلو میگه "آبجی دشمنت کیه " اینجاست که آقا بده میگه برو بچه شامت رو بخور! دوست ما هم از کوره در میره و یک بادمجون می کاره زیر چشم آدم شرور ماجرا، اون آقا هم چون آشنا زیاد داره ازتون شکایت می کنه. چون سنتون از سن قانونی کمتره بجای اینکه ببرنتون اونجا، به کار اجباری تو رستوران یک بنده ی خدائی که کلا 2تا مشتری داره محکومتون می کنن. اینجوری می شه که تبدیل می شید به یک دانش آموز جدید با سابقه ی خشونت در یک مدرسه ی جدید ( یعنی همون شروع آشنای پرسونا )
من شماره های سوم و چهارم سری پرسونا رو بازی کردم. راستش شماره های قبلیش رو دیگه پیدا نکردم واگرنه اونا رو هم بازی می کردم. کلا هر چی پرسونا پیدا کردین بازی کنین. البته نسخه های ژانر مبارزش رو دوست ندارم. نسخه های اصلی رو بازی کنین.
برخلاف شماره های قبلی بازی، پرسونا 5 شما رو بعنوان یک دانش آموز سر بزیر که کارش خیلی درسته معرفی نمی کنه. Persona 5 می گه که کارتون خیلی درسته اما بجای اینکه همه دوستون داشته باشن ازتون فرارین؟! چرا ؟ چون شما سوء سابقه دارید. اصلا هم مهم نیست که قصدتون چی بوده و چرا سابقتون سوء شده ؟ مهم اینجاست که سوء شده :)
جالبه بدونید که باید با مترو ( قطار شهری خودمون ) برید مدرسه ! یعنی خودتون باید برید مدرسه. سری های قبلی خود بخود صبح ها پا میشدین می رفتین مدرسه، اما الان خودتون باید برید. تازه اگر بازی بخاطر ذیغ وقت این مسئولیت رو بعهده بگیره، بازم با یک سری تصویر خوشگل که نقش لودینگ رو بازی می کنن، جوری فضاسازی می کنه که مثلا الان داخل مترو هستین یا تو ایستگاه منتظر وایسادین یا چقدر قطار شلوغه و .. شاید باورتون نشه اما صبحانه هم میتونین بخورین. یعنی تا این حد پیشرفت :)) چون آدم مشکل داری هستین ( بخاطر همون سوء که گفتم ) کلا چهره ی محبوبی نیستین؛ که برای یک بازی از سری پرسونا یکمی عجیبه اما دیگه اتفاقیه که افتاده. تو راه مدرسه ( چقدر خوبه این بازی ) همینجوری الکی بارون می گیره. ( ولی آدم خوش شانسی هستین ) یه سر پناه پیدا می کنین که یک بانوی با شخصیت هم بهتون ملحق میشه و اونجاست که مربی والیبال مدرسه رو می بینین که چشمش دنبال همون بانوی محترمه و سطح توقع بالائی داره و خیلی هم موجود بد ذاتیه. اونا با هم میرن پی کارشون ( منظور مدرسه است، فکر بد نکنین ) و شما می مونین و بارون، بدون چتر و گوشه ی خیابون که یک بنده ی خدائی همینطوری یکوری می پره وسط فانتزیتون و متوجه میشین که این موجود درب و داغون که اتفاقا اون هم خیلی شخصیت محبوبی نیست قراره رفیق فابریکتون بشه و ... دیگه داستان رو براتون اسپویل نمی کنم ...
اما اجازه بدین از خود بازی بگم. من Persona 5 رو پیش خرید کرده بودم که مثلا زمان عرضه محتوای جدید بگیرم. اما بازی با یک Theme سر و ته هر چی پیش خرید بود هم آورد و گفت بفرمائید، اینم جایزه ی شما !!
وقتی بازی رو نصب کردم حجم 19 گیگابایتیش یکمی ناراحتم کرد. دلم می‌خواست بازی مثلا 40 گیگ باشه؟! یعنی دلم می‌خواست حجم بازی زیاد باشه که طولانی‌تر باشه یا گرافیکش بالاتر باشه یا دموهاش بیشتر باشه و ... اما persona 5 ثابت کرد که با همین حجم هم می تونه کولاک کنه.
گرافیک بازی فانتزیه. البته همه ی نسخه های پرسونا فانتزی هستن. اصلا پرسونا سبکش نقش آفرینی فانتزیه. منظورم از فانتزی اینه که بازی شبیه به انیمه یا بهتر بگم مانگا ساخته شده. استفاده ی زیاد از رنگ مشکی و قرمز باعث میشه یکمی محیط خشن و تاریک بنظر برسه یا اون حس سرزندگی رو نداشته باشه یا کلا باعث خشن تر شدنتون بشه، اما به سرعت به اون عادت می‌کنید و بجای اینکه بعنوان یک مورد منفی بهش فکر کنید، کم کم ازش لذت می برید. کاراکترهای جانبی ( همون مردم عادی )، کلا چشم و گوش ندارن! اصلا اجزای صورت ندارن. باورتون نمیشه همین طراحی چقدر هوشمندانه است. فکر کنین اگر 50 تا هوش مصنوعی کنار هم و دقیقا یک شکل ببینین چقدر بد جلوه میکه ( برای نمونه تماشاچیای فوتبال رو در نظر بگیرید که چقدر رو اعصاب هستن ) ؟! الان این هوش مصنوعی ها اصلا چهره ندارن که بد جلوه کنه !! ( استدلالم خیلی نشون می ده که طرفدار بازی هستم نه :))
کاراکتر اصلی بازی یکمی قدش بیش از اندازه بلنده ولی ایرادی نداره، فکر می کنم برو بچه های Altus مثل ما لیگ جهانی والیبال خیلی نگاه می کنن، کلا شخصیت ها مثل ورزشکارای والیبال هستن. آدم بد ماجرا هم مربی والیباله و تیم اصلی مدرسه هم تیم والیباله و ... اما طراحی شخصیت ها همون درون مایه ی پرسونا رو داره. کاراکترتون یکمی شبیه به قهرمان Persona 4 طراحی شده، البته من چون اون شماره رو خیلی دوست دارم بیشتر خودم دارم سعی می کنم که به قهرمان اون بازی شبیهش کنم. ممکنه شما فکر کنین هیچ شباهتی نداره. چه شبیه و چه متفاوت، طراحی خوبی داره و یک موضوع جالب اینکه حرف می زنه!!! باورتون میشه ! البته خیلی حرف نمی زنه، فقط وقتی می خواین بازی رو ذخیره کنین می گه لازمه این رو بنویسم! 3 کلمه باز هم پیشرفت بزرگیه!! هر شب هم بنده خدا خواب Velvet Room می بینه !
اگر Igor رو بشناسین، با من هم عقیده هستین که دیدنش اون هم شبا تو خواب ممکنه باعث شب اد... بشه، شماره های قبلی عموما یک نفر دستیار همراه Igor بود که چهره ی جذاب این شخصیت رو قابل تحمل می کرد. در Persona 5 اول اینکه صدای خود Igor خیلی تغییر کرده و خیلی سنگین شده و دوم اینکه اون همراهی که در موردش صحبت کردم هم نیست و جای خودش رو به دو نفر موجود کاملا بدون اعصاب داده. نحوه ی پذیرائی از شما داخل این اتاق بنفش که اینجا شاید یکمی کمتر بنفش باشه، هم اصلا خوب نیست. زندانی هستین و غل و زنجیرتون کردن و گفتار نامناسبی هم باهاتون دارن. Igor با وجودی که مثل نسخه های قبلی بهتون میگه که باید با افراد دیگه دوست بشین تا بتونین پرسونا های قویتری بسازین و کلی راهنمائیتون می کنه، اما نمی دونم چرا موجود خشنی شده !
در مورد راهنمائی های بازی باید بگم که عالی طراحی شدن. اونائی که قبلا یکی از پرسونا ها رو بازی کردن، بیشتر چیز ها رو می دونن اما اگر نسخه های قبلی رو بازی نکردین اصلا ایرادی نداره. اول اینکه بازی هیچ ارتباطی به نسخه های قبلیش حداقل در این دو یا 3 سا عت نداشته و دوم اینکه فوق العاده با یک سیر صعودی آرام و قابل فهم همه چیز رو براتون توضیح می ده. بنحوی این سیستم آموزشی بازی خوب طراحی شده که بدون اینکه حتی سعی کنین، همه چیز رو یاد می گیرین. بازی با کلی تکینیک و سلاح و ویژگی بدرد نخور گیجتون نمی کنه تا راحت و بدون دغدغه ی فکری ازش لذت ببرید. سبک مبارزات همون سبک آشنا و فوق العاده ی مبارزات نوبتی قدیمیه. کیف می کنم از این سبک بازی و آفرین می گم به پرسونا که اصالتش رو حفظ کرده. مورد جالبی که در مبارزات دیدم، بجز طراحی عالی پرسونا ها و همینطور NPCها، افکت های پایان هر مبارزه بود که حرکت نو و جدید و جالبی بود. اولین معرفی شما بعنوان یکی که می تونه از پرسونا استفاده کنه هم عالی بود اما شخصا معرفی پرسونا 3 رو خیلی بیشتر دوست دارم. بهر حال از همین چند ساعت تجربه لذت بردم و نوید این رو میدم که در بازی مگ چیز های خیلی بیشتری از پرسونا خواهیم داشت.
نکته ی اول : برای جواب به اولین سوالی که سر کلاس ازتون پرسیده میشه باید Logic رو انتخاب کنین تا باقی هم‌شاگردی هاتون بخاطر پاسخ اشتباه تحقیرتون نکنن.
نکته ی دوم : بازی کلا برای ویدئو و عکس گرفتن بد قلقه، یعنی زمان گفتگو ها اجازه نمی ده که عکس و فیلم بگیرید و اگر پرسونا بازی کرده باشید می دونین که 70 درصد بازی کاراکترها در حال گفتگو هستن. برای همین نتونستم خودم عکس تهیه کنم و مجبور شدم از گوگل کمک بگیرم.
نکته ی سوم : ویدئوی اولین معرفی Orpheus در پرسونا 3 رو براتون انتهای مطلب میذارم که ببینید حالش رو ببرید :)
احساساتت حسابی قلیان کرده بود قاسم جان 
الان که حدود ۱۵-۱۰ ساعتیه بازی کردمش می فهمم چرا اینقدر خوشحال بودی و شدی!!! آقا این بازی عالیه 
چرا اینقدر معتاد کننده ست!؟ سناریو و شخصیت پردازی بازی فوق العاده ست و کلی ریزه کاری بامزه داره... دیالوگ ها هم خیلی خوب کار شده... به معنای واقعی سازنده ها وقت گذاشتن واسه بازیُ یک بازی کامل رو از همه نظر عرضه کردن. خیلی خوشحالم که بالاخره تونستم یه شماره از این سریُ بازی کنم... آقا هرکی تا حالا این بازیُ ندیده و نشنیده بیاد بخره! ببره! یه کاری کنه!!! این بازیُ یه جوری بازی کنه!!!
نظرات (12)