اولین تجربه‌ی بازی Call of Duty WWII
12 آبان، تاریخ عرضه‌ی جدیدترین نسخه از سری ندای وظیفه با عنوان Call of Duty World War 2 بود. یکی از مهمترین و پرمخاطب‌ترین بازی‌های ژانر شوتر اول شخص که در این چند شماره‌ی اخیر نتوانست پاسخ‌گوی سطح بالای انتظاراتی باشد که از آن می‌رفت. نارضایتی کاربران از جنگ‌های فوق پیشرفته و نبردهای فضایی به قدری بالاگرفت که اکتیویژن سرنوشت این فرنچایز را در خطر دید و به فکر ایجاد تغییراتی بنیادین افتاد. یکی دیگر از دلایل تغییر در سبک ندای وظیفه و بازگشت به سال‌های قبل و پرداختن به جنگ جهانی دوم، موفقیت بسیار زیاد Battlefield 1 بود که سال گذشته منتشر شد و خوش درخشید و هنوز هم با عرضه‌ی محتوای اضافی در قالب DLC فروش خوبی دارد. این دو عامل مهم یعنی نارضایتی و عدم سودآوری باعث شدند تا نتیجه محصولی باشد که اکتیویژن ادعا می‌کند بیشتر از 2 سال تولید آن زمان برده. یعنی حتی قبل‌تر از Battlefield 1 و بازخوردهای منفی نسبت به Call of Duty Infinite Warfare !
بهر حال این اتفاق افتاد و حالا Call of Duty ww2 در دسترس علاقه مندان قرار گرفته تا آن را تجربه کنند، خوب و بدش را بسنجند و نقطه ضعف ها و نقاط قوتش را کشف کنند. یکی از این کاشفین تازه‌کار در بخش مولتی‌پلیر بازی ندای وظیفه جنگ جهانی دوم بنده بودم که می‌خواهم اولین تجربه‌ای که داشتم را با شما به اشتراک بگذارم. پس با من و بازی‌مگ و اولین تجربه‌ی بخش مولتی پلیر بازی Call of duty ww2 همراه باشید.
برای من که سری Call of duty را با اولین شماره بر روی کنسول یعنی Finest Hour شروع کردم، بازگشت سری به دوران جنگ جهانی و بدست گرفتن تفنگ‌های قدیمی از جمله M1 دوست داشتنی یک موهبت است. البته اگر جنگجویان بخش مولتی پلیر مجال نفس کشیدن بدهند !
با وجودی که تنها 1 روز از عرضه‌ی رسمی بازی نگذشته، در بخش مولتی پلیر شاهد کاربرانی بودم که با لول‌های بالای 20 و 30 و تبحری ترسناک و شناختی دقیق نسبت به نقشه‌ها به کابوسی برای تازه‌کارانی مثل من، تبدیل شده بودند. دوستانی که برای کشتن شرکت کنندگان خوشحال تازه وارد به بخش آنلاین بازی ، کمین کرده و علاقه‌ی وافری به حفظ کیل استریک داشتند ( کمپرهای اعصاب خُردکن )
با ورود به بخش مولتی پلیر، همانطور که در اخبار هم گفتیم، باید یکی از دسته های بازی یا Division ها را انتخاب کنید. نوع اسلحه ای که بدست می‌گیرید و تجهیزاتی که همراه دارید، سرعت و مقاومت شما در برابر گلوله و انفجار و بطور کلی هر ویژگی که در مولتی پلیر ممکن است به کارتان بیاید یا بر ضد شما تمام شود در Divisionها خلاصه شده است. البته اگر در ابتدا دیویژن مناسب‌تان را پیدا نکردید اصلا نگران نباشید. بازی دست شما را برای تغییر division انتخابی، باز گذاشته است. بعد از جستجو برای اتصال به یک بازی عمومی، به این نتیجه رسیدم که سیستم Match Making این نسخه از ندای وظیفه سعی دارد تا من را با بازیکنان هم منطقه که پینگ مناسبی نسبت به هم داریم همراه کند. به واسطه‌ی این سیاست احتمال هم بازی شدن با کاربران ایرانی و همینطور کاربران کشورهای همسایه که عموما کشورهای عربی حاشیه ی خلیج فارس هستند بسیار زیاد است. چون شرکت کنندگان نزدیک به هم هستند، سرعت اتصال به سرور هم خوب و ارتباطی که دریافت کردم پایدار بود و بدون مشکل یعنی تاخیر یا Delay بخوبی به بازی‌های موجود متصل شدم. لازم به ذکر است که این اولین تجربه با اینترنت 4جی ایرانسل شکل گرفته است.
بعد از 5 راند درگیری که خلاصه‌ای از ویدیوی آن را در ادامه خواهید دید، به این نتیجه رسیدم که خشونت در بین جوانان و نوجوانان ما بالاگرفته و مسئولین باید فکری برای این موضوع بردارند! (بی‌معرفت‌ها رعایت سن و سال آدم را هم نمی‌کنند J ) بازیکنان بسیار خوبی که در این فرصت کم توانسته بودند چم و خم بازی را کشف کنند و مجال نفس کشیدن به رقبا را نمی‌دادند، در بخش مولتی‌پلیر کم نبودند و گیم پلی بسیار خوب بازی که به عقیده‌ی من برگ برنده‌ی این عنوان نسبت به رقیبش بتلفیلد است باعث شده بود تا مبارزات جذاب و پراسترس باشند. تنوع اسلحه‌ها که با رعایت تمام جزئیات بخوبی مدل سازی شده اند و صداگذاری فوق العاده‌ای هم دارند، در بازی زیاد است و احتمالا پاسخ‌گوی هر سلیقه‌ای خواهد بود. نقشه‌هایی که در آنها بیشتر از مقداری که کشتم، کشته شدم بخوبی طراحی شده و شبیه به نقشه‌های بسیار خوب شماره ی های موفق سری بودند که البته هنوز هم برای دوستانی که چندان تمایلی به تکان خوردن از جای خودشان را ندارند ( کمپرها ) جا برای کمپ کردن داشتند. متاسفانه یا خوشبختانه فقط بخش Team Death Match را امتحان کردم و فرصتی برای تجربه‌ی باقی Modeهای بازی پیدا نشد. ناگفته نماند که از طرفداران این مود در ندای وظیفه هستم و علاقه‌ی زیادی به تجربه‌ی باقی حالت‌ها هم نداشتم. اما یکی از نوآوری‌هایی که در این شماره برای من تازگی داشت، ورود قسمتی شبیه به vault بازی Destiny به مولتی پلیر Call of Duty با عنوان Head Quarter یا HQ بود. محلی که دوربین بازی از اول شخص به سوم شخص تبدیل شد و با گشت و گذار در آن با افراد مختلف صحبت کردم، ماموریت‌های جدید دریافت کردم یا فروشگاهی برای خرید سلاح و مهمات پیدا کردم. البته فکر می‌کنم که این بخش چیزهای کشف نشده‌ای هم دارد که در آینده شاید به آنها بیشتر بپردازم.
در نهایت اینکه توصیه می‌کنم گیم پلی من از بخش مولتی پلیر بازی را در ادامه تماشا کنید و این موضوع را مد نظر داشته باشید که این ویدیو مربوط به اولین تجربه‌ی این بخش از بازی است و خوب بودن در مولتی پلیر ندای وظیفه نیاز به صرف وقت بسیار زیاد، کسب مهارت و همراه شدن با تیمی یک دست دارد که هر کدام برای درگیری پیش رو مسئولیتی را بر عهده گرفته باشند.
نظرات (3)