نقد و بررسی بازی !Jagged Alliance: Rage

نقد و بررسی بازی !Jagged Allaince: Rage

مدتی است که کار ناشران و استودیوها، شده بازسازی سری‌هایی که مدت‌هاست قسمت جدیدی نداشته‌اند و این روزها کسی چندان آن‌ها را به خاطر نمی‌آورد و یا حتی نمی‌شناسد. از Darksiders بگیر که نسخه‌ی سوم آن به لطف THQ Nordic مدتی پیش منتشر شد تا همین Jagged Alliance که اگر نسخه‌ی آنلاین آن را یکی از قسمت‌های اصلی سری حساب نکنیم، از سال 2012 به بعد هیچ نسخه‌ی جدیدی دریافت نکرده و حتی آن اندک شهرت و محبوبیت نسخه‌های اول و دومش هم به زوال رفته است. شنیدن خبر دوباره به راه افتادن چرخه‌ی ساخت این مجموعه بازی‌ها، شاید در ابتدا بسیار خوشایند به نظر برسد، ولی هنگامی‌که به نتیجه‌ی کار این سازندگان در ساخت یک نسخه‌ی جدید از این بازی‌ها می‌نگریم، تنها می‌توانیم به حال خودمان و این بازی‌ها تأسف بخوریم و شاهد نابود شدن نام و شهرت این عناوین در پی طمع سازندگان جدیدشان باشیم.

 بازی !Jagged Alliance Rage که امروز قصد بررسی آن را در بازی‌مگ داریم، یکی از همین عناوینی است که پس از مدت‌ها، دوباره به زیر دست سازندگان جدید رفته تا بازهم به میدان رقابت بازگردد و تبدیل به یک بازی کوچک تاکتیکال از یک سری بسیار محبوب اما ناشناخته در میان بازیکنان این سبک شود. کوچک از آن جهت که این بازی، از همان لحظه‌ی اول این احساس را به شما منتقل می‌کند که برای کوچک بودن ساخته شده است؛ کوچک بودنی که شاید اگر با روش دیگری در بازی پیاده می‌شد، اکنون آن را مبدل به اثری عالی می‌کرد که می‌توانست تبدیل به یکی از ماندگارترین تجربیات تاکتیکال در صنعت گیم تبدیل کند (چیزی که در نسخه‌ی دوم این سری شاهدش بودیم). با این حال، سازندگان راه خود را کاملاً اشتباه رفته‌اند و با انجام کارهایی که حتی نمی‌توان نام آن‌ها را تغییر گذاشت، به‌قدری در حق !Jagged Alliance: Rage ظلم کرده‌اند که تنها با تجربه کردن این بازی می‌توانید به عمق آن پی ببرید. در ادامه با ما همراه باشید.

سری Jagged Alliance، از آن دست نام‌هایی نیست که بتوان با شنیدن آن چیز خاصی را به یاد آورد. یکی از قدیمی‌ترین نام‌های سبک تاکتیکال که همواره در محیط‌های نبرد سازمانی قرار داشته و تنها، کسانی که از عاشقان سینه‌چاک این سبک بوده‌اند می‌توانند این نام را به خاطر آورند. این سری به‌هیچ‌وجه برای هرکسی ساخته نشده است؛ هریک از نسخه‌های این سری نیاز به سبک و استراتژی کاملاً متفاوتی داشتند و این موضوع باعث شده تا هسته‌ی سری همواره در حال تغییر باشد. هرچه که بود، در سال 2012 آخرین نسخه از این سری هم منتشر شد و درحالی‌که پس از موفقیت‌های فراوان نسخه‌ی دوم این سری نتوانست به‌جایی که استحقاقش را داشت برسد، همه‌چیز به پایان رسید و نسخه‌ی آنلاین این سری هم که در سال 2015 منتشر شد، به‌منزله‌ی حکم تأییدی بود که بر روی سند مرگ این بازی ناشناخته زده شد و همه‌چیز در خفا به پایان رسید.

مدتی بعد و به‌طور ناگهانی، Handy Games از راه رسید و تصمیم گرفت دوباره این سری را احیاء کند. نتیجه‌ی کار تبدیل به !Jagged Alliance: Rage شد که در بهترین حالت، می‌تواند رتبه‌ی چهارم از پنج نسخه‌ی سری را از آن خود کند. هنگام تجربه‌ی Jagged Alliance: Rage!، احساس می‌کنید که سازندگان این بازی، افرادی از سال 2005 بوده‌اند که قصد آن‌ها، امتحان ماشین زمان آزمایشی جدیدشان بوده و برای این کار، یک بازی را در عرض یک هفته ساخته‌اند و آن را به سال 2018 میلادی و بر روی استیم فرستاده‌اند و از همین جهت می‌توانید مطمئن باشید که !Jagged Alliance: Rage دقیقاً یک بازی از سال 2005 میلادی است. کما اینکه چه از نظر فنی و چه از نظر کیفی، هیچ‌چیز این بازی سر جایش نیست. راستش حتی در ابتدا که صفحه‌ی لود بازی را دیدم، به یاد بازی‌هایی افتادم که ده سال پیش انجام می‌دادم؛ که این یعنی قرار است همه‌چیز در بازی بوی کهنگی بدهد.

اولین چیزی که در بازی قرار است حالتان را به معنای واقعی کلمه بد کند، صداگذاری و گرافیک غیرقابل‌تحمل بازی است. حالا چرا این موارد در اولویت قرار دارند؟ به خاطر اینکه گیم پلی و داستان بازی پس از این دو مورد به میان می‌آیند و حالتان را دو برابر قبل خراب می‌کنند. باور کنید که من به‌هیچ‌وجه طرفدار گرافیک خیره‌کننده و مواردی از این قبیل نیستم و حتی به بازی‌هایی که تمرکزی بر روی گرافیک سطح بالا ندارند هم علاقه‌ی بیشتری دارم؛ اما گرافیک !Jagged Alliance: Rage واقعاً یک افتضاح است. طراحی شخصیت‌ها، محیط‌ها، آیتم‌ها، افکت‌ها و هر چیز دیگری که به ذهنتان برسد، در این بازی به قدیمی‌ترین حالت ممکن کار شده و احتمالاً شما را به یاد Hello Neighbor بیندازد. باور کنید که اگر می‌توانستیم از لحاظ دیداری به بازی عادت کنیم، نیمی از مشکلات حل می‌شد و آن حس کهنگی اذیت کننده، کمتر از قبل سراغمان می‌آمد و می‌توانستیم اندک لذتی از بازی ببریم؛ اما این فاجعه‌بار بودن گرافیک به‌قدری بد و آزاردهنده هست که نتوانید به آن عادت کنید و تنها دلتان بخواهد که سرتان را به دیوار بکوبید.

گرافیک بازی که از لحاظ هنری و بصری افتضاح است. نمی‌دانم سازندگان بازی واقعاً پیش خودشان چه فکری کرده‌اند که در سال 2018، دست به ساخت عنوانی زده‌اند که صورت شخصیت‌هایش کج‌وکوله باشد و حتی یک حرکت کوچک سر هم باگ گرافیکی داشته باشد! گرافیک فنی بازی هم که واقعاً نیاز به هیچ توضیح اضافه‌ای ندارد. بازی نه از نورپردازی خاصی بهره می‌برد، نه در جزئیات بافت‌هایش تلاشی حس می‌شود و حتی انیمیشن‌های ساده‌ای همانند راه رفتن هم بسیار اولیه هستند (که البته به خاطر سبک خاص بازی، می‌تواند این ایراد را نادیده گرفت). با این حال شاید بتوان کمی از طراحی مراحل بازی تعریف کرد. سبک !Jagged Alliance: Rage، این اجبار را برای سازندگانش ایجاد کرده تا مراحلی را طراحی کنند که کار طراحی آن‌ها، کمی بیشتر از سرهم‌بندی چند درخت و جوی آب و خانه در کنار یکدیگر باشد. طراحی هر مرحله، در سطح قابل‌قبولی قرار دارد و حداقل باعث می‌شود که عناصر سبک تاکتیکال در آن مشخص شوند تا احساس نکنید که همه‌چیز در این بازی در حال کلاه گذاشتن روی سر شما هستند!

هرچقدر که درباره‌ی گرافیک بازی صفت «اذیت کننده» صدق می‌کند، این میزان درباره‌ی موسیقی و صداگذاری بازی دو برابر می‌شود. صداگذاری بازی که واقعاً یک گندکاری حسابی است. لهجه‌ی شخصیت‌ها واقعاً بر روی اعصابتان رژه می‌رود، خشک و غیرقابل‌تحمل بودن صداگذاری شخصیت‌ها یک مشکل بزرگ جدید به وجود می‌آورد و این وسط‌ها هم دیالوگ‌های تکراری که با سرعت صد هزار بار در دقیقه تکرار می‌شوند، باعث می‌شود تا بازی را بدون صدا ادامه دهید.

اینکه صداپیشه‌های شخصیت‌های یک بازی، لهجه‌های مختلفی را تقلید کنند و با آن‌ها به شخصیت‌ها روح ببخشند، یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های این افراد این حرفه است و قطعاً وجود چنین مشخصه‌ای، کمک شایانی در اتمسفر و شخصیت‌سازی یک بازی محسوب می‌شود. با این اوصاف، !Jagged Alliance: Rage به من ثابت کرد که امکان دارد چیزی که مدت‌هاست مشکل خاصی ندارد، به‌قدری بد به اجرا در بیاید که تمام آن نتایج عالی قبلی از یادتان برود. اصلاً صداگذاری و موسیقی یعنی عواملی که در هر بازی کوچک و بزرگی در سال 2018 میلادی به‌طور پیش‌فرض خوب هستند و هیچ مشکلی هم در آن‌ها وجود ندارد؛ با این وجود، ازآنجایی‌که سازندگان !Jagged Alliance: Rage در سال 2005 میلادی زندگی می‌کنند، به‌قدری درباره‌ی این موضوع کم‌کاری کرده‌اند که با کمی پیشروی در بازی، ترجیح می‌دهید یک بازی صامت سیاه‌وسفید را تجربه کنید تا اینکه بخواهید این افتضاحات را تحمل‌کنید.

هنگامی‌که انتظار دارید پس از تحمل این شدت از افتضاحات کمی آرامش را تجربه کنید و حداقل از گیم پلی و داستان بازی لذت ببرید، ناگهان آن آواره‌ی انتظاراتتان از بازی کاملاً بر روی سرتان خراب می‌شود و جز چندتکه آجر چیزی برایتان باقی نمی‌ماند. داستان بازی درباره‌ی شخصیت‌های محبوب سری است که این بار، هریک دچار بدبختی‌های خودشان شده‌اند و سازمانی که برای آن کار می‌کردند هم کاملاً از میدان به در شده است. در طی اتفاقاتی که برای این افراد پیش می‌آید، دوباره دور یکدیگر جمع می‌شوند تا یک جزیره‌ی بومی را از دست کسانی که در آنجا حکومت‌نظامی برقرار کرده‌اند خارج کنند و دوباره نام سازمانشان را بر سر زبان‌ها بیندازند. با ورود شما به جزیره ناگهان دشمنان هر دو نفر شما را محاصره می‌کنند و داستان از دل یکی از ساختمان‌های دشمن و با کمک یکی از دانشمندان آنجا برای فرار شما و همراهتان آغاز می‌شود. حال شما پس از فرار از این منطقه، باید دوستانتان را بیابید و خودتان و جزیره را نجات دهید.

داستان بازی کاملاً سر راست و ساده است. نه پیچش خاصی در آن وجود دارد و نه شخصیت‌پردازی و سبک روایت خاصی در آن دیده می‌شود. همه‌چیز به رد کردن مراحل و گذشتن از سد دشمنان و صحبت کردن با شخصیت‌های مختلف خلاصه می‌شود. البته کسی از این بازی انتظار یک داستان عمیق و پیچیده را ندارد و همین داستان سطحی و ساده هم می‌تواند محرک خوبی برای پیشبرد بازی باشد و حداقل شاهد یک بازی منفعل نباشیم که در یک جای خاص درجا می‌زند. به‌هرحال بازهم می‌گویم که هیچ انتظاری از داستان بازی نداشته باشید و در این یک مورد، !Jagged Alliance: Rage را کاملاً معاف کنید.

احتمالاً قسمت اصلی بازی که سازندگان تلاش داشته‌اند تا تمرکز خود را بر روی آن قرار دهند، گیم پلی آن بوده که همواره در این سری حرف اول را می‌زده است. در اینکه گیم پلی بازی پتانسیل زیادی برای موفق شدن دارد شکی نیست؛ وجود پیچیدگی‌های خاص تاکتیکال و نقش پررنگ مخفی‌کاری در بازی، همگی باعث می‌شوند تا بازی به‌سرعت یک سبک خاص را برای بازی کردن ارائه کند و نوآوری‌های خاص خودش را در همان ابتدا به نمایش بگذارد.

در ابتدای بازی، شاید این موضوع چندان مشخص نباشد که قرار است با یک بازی نیمه پیچیده و واقعاً نیازمند به استراتژی روبه‌رو شویم؛ چراکه مراحل اولیه و آموزشی بازی، همگی بر روی خارج شدنتان از منطقه‌ی تحت کنترل دشمنان تمرکز دارند و نباید انتظار داشته باشید که در این مراحل بتوانید استراتژی بچینید و به زمان‌بندی حرکات دشمنان توجه کنید. ولی بلافاصله پس از اینکه از بخش آموزشی بازی خارج می‌شوید، همه‌چیز شروع می‌شود. ازآنجایی‌که !Jagged Alliance: Rage در همان ابتدا به صراحت اعلام می‌کند که قرار است یک بازی با درون‌مایه‌های مخفی‌کاری باشد، باید تمام چیزهایی که از مبارزات نوبتی می‌دانید را کنار بگذارید و مطمئن باشید که تنها در مواقع بسیار ضروری به آن‌ها نیاز پیدا خواهید کرد.

هر مرحله از بازی، توسط دو الی چهار شخصیت پیش می‌رود که معمولاً وارد یکی از کمپ‌های دشمن شده و باید اهداف خاصی را عملی کنند. ازآنجایی‌که در تمامی مراحل همواره شرایط به نفع دشمن است، شما مجبور هستید تا مخفی‌کاری را به‌عنوان اصلی‌ترین روش نفوذ به میان دشمنان در نظر بگیرید. این موضوع باعث می‌شود تا مبارزات بازی که تقریباً هیچ ویژگی خاص و مهیجی ندارند، تبدیل به نقشه‌های استراتژیک محتاطانه‌ای شوند که هیچ‌کس در آن‌ها علاقه‌ای به راه انداختن سروصدای تفنگ‌ها و آگاه کردن دشمنان از محل اختفایش ندارد و همچنین ازآنجایی‌که هوش مصنوعی دشمنان در سطح متوسطی قرار دارد، شما مجبور هستید که درصد احتیاط در اعمال مخفی کارانه‌ی خود را چند برابر کنید تا در تله‌ی دشمنان نیفتید.

گیم پلی بازی بیشتر بر روی جزئیات تکیه دارد. هریک از شخصیت‌ها، توانایی خاصی دارد که به او در انجام مراحل کمک می‌کنند و حداقل بر روی کاغذ، تأثیرات زیادی بر روی اتفاقات و جریانات روی بازی دارند؛ البته این ویژگی‌ها تنها مثبت و به‌دردبخور نیستند و گاهی اوقات باعث ضعف بعضی شخصیت‌ها می‌شوند. برای مثال یکی از شخصیت‌های بازی توانایی زیادی در استفاده از اسلحه‌ی سرد دارد و در مقابل، در استفاده از سلاح‌های بزرگ مشکل دارد؛ یا شخصیت دیگری که به‌خوبی می‌تواند از سلاح‌های مختلف استفاده کند و در عوض مشکلی در زانو، اعتیاد به الکل و توانایی مخفی شدن کمی دارد. این ویژگی‌ها شاید نتوانند بر روی کلیت نحوه‌ی انجام مراحل تأثیر بگذارند؛ اما به‌خوبی می‌توانند در مدیریت جزئیات چالش‌هایی را ایجاد کنند که بازی را از یکنواختی و خشکی خارج کند. همچنین هر شخصیت یک توانایی خاص دارد که از روش‌های مختلفی از جمله صدمه دیدن، فعال می‌شود و می‌تواند با این کار کمی بر روی روند پیشروی در مرحله اثر بگذارد.

علاوه بر تمامی این موارد، !Jagged Alliance: Rage از نظر جزئیات گیم پلی هم یک بازی کوچک قابل‌قبول است. بسیاری از بازی‌های تاکتیکال این روزها، ترجیح می‌دهند که یک گیم پلی جمع‌وجور ساده داشته باشند که به‌جای درگیر کردن مخاطب با جزئیات و پیچیدگی‌ها، تمرکز او را بر روی انجام مراحل و رسیدن به اهداف متمرکز کند؛ اما سازندگان !Jagged Alliance: Rage ترجیح داده‌اند تا بازی آن‌ها کمی جزئیات بیشتری داشته باشد تا ضعف‌های فراوان آن کمتر به چشم بیاید. اولین نکته‌ی مثبتی که در بازی وجود دارد، وجود سیستم inventory در بازی است که باعث می‌شود شما در طول مبارزات، بتوانید دشمنان کشته‌شده را برای مهمات، اسلحه و همچنین آب و وسایل درمانی لوت کنید. به طرز کاملاً عجیب و غیرقابل‌انتظاری، تعادل کاملاً مناسبی بین سیستم لوتینگ و آیتم‌های در اختیار بازیکن وجود دارد؛ به‌طوری‌که مواردی که از هر مرحله به دست می‌آورید، می‌تواند به‌خوبی پاسخگوی نیازهای شما باشد.

موضوع جالب دیگری که در بازی وجود دارد، توانایی کاراکترها در استفاده از سلاح‌های مختلف است. با وجود اینکه تنوع این سلاح‌ها در بازی چندان چشم‌گیر نیست، ولی وجود سلاح‌های مختلف سرد و گرم باعث شده تا یک‌لایه‌ی دیگر به سطح چینش استراتژی بازیکنان اضافه شود و شما همواره در حال تصمیم‌گیری برای استفاده از سلاح‌های مختلف و مراقب میزان مهمات در دسترس آن‌ها باشید.

در هر نوبت از بازی، شخصیت‌های شما تعدادی Ability Point دارند که با انجام دادن کارهای مختلف مانند راه رفتن، شلیک (که می‌توانید با افزایش میزان مصرف این امتیازات، دقت شلیکتان را افزایش دهید)، پر کردن اسلحه و استفاده از آیتم‌ها، کاهش می‌یابد و در نهایت نوبت به سربازان دشمن می‌رسد. ازآنجایی‌که این امتیازات در ابتدای هر نوبت پر می‌شوند، لازم نیست که چندان هم استراتژی‌های بلندمدتی را در نظر بگیرید و همین‌که بتوانید به‌خوبی از عهده‌ی مدیریت کردن آن‌ها در یک نوبت بربیایید، به هدف خود رسیده‌اید.

گذشته از این‌ها، بازی امکان انجام کارهای جزئی فراوانی را برای مخفی‌کاری به شما می‌دهد. برای مثال می‌توانید با سوت زدن توجه یکی از دشمنان را جلب کنید و او را به شک بیندازید و یا با تغییر حالت راه رفتن خود به حالت مخفیانه، مانع از شنیده شدن صدای پایتان توسط دیگران شوید. همچنین ازآنجایی‌که اگر دشمنان جنازه‌ی یکی از دوستانشان را بیابند، همه‌چیز به آشوب کشیده خواهد شد، بازی به شما این امکان را می‌دهد که بتوانید جنازه‌ها را جابه‌جا کنید و آن‌ها را در پشت بوته‌ها (که معمولاً محل خوبی برای مخفی شدن شما هستند) پنهان کنید. حتی علاوه بر دشمنانتان، اگر یکی از دوستان شما هم دچار جراحات شدید شود، باید او را بر روی کول خود بگذارید و از منطقه خارج کنید.

یکی دیگر از بخش‌هایی که سازندگان !Jagged Alliance: Rage، آن را از روی یک بازی دیگر کپی و بدون هیچ لزومی وارد بازی خود کرده‌اند، بخش کمپ زدن و استراحت بازی است که پس از انجام هر مرحله و بر روی نقشه –و به‌صورت اختیاری- پدیدار می‌گردد. این سیستم دقیقاً مشابه بخش استراحت بازی Pathfinder: Kingmaker است که بدون هیچ تغییری بر روی بازی پیاده‌سازی شده و معمولاً تنها یک‌بار اضافی بر روی دوش بازیکن است. ازآنجایی‌که در ظاهر شما در جزیره گیر افتاده‌اید، به‌هیچ‌وجه به آب دسترسی ندارید و مجبور هستید با برداشتن بطری‌های آب از روی جنازه‌ی دشمنان و در کمپ‌ها تشنگی خود را برطرف کنید (هرچند که می‌توانید مطمئن باشید این تشنگی به‌هیچ‌وجه مشکلی برای شما نخواهد بود و تنها لازم است هر چند مرحله یک‌بار به شخصیت‌های خود آب بدهید!) سیستم دیگری که بازهم !Jagged Alliance: Rage از روی همان بازی قبل و بدون هیچ نیاز و تغییری وارد خود کرده است، سیستم دشمنان شانسی بر روی نقشه است که بازهم بدون وجود هیچ‌گونه نیازی وارد بازی شده است و هرچقدر که تلاش کردم نتوانستم بفهمم که چرا سازندگان باید چنین چیزی را در بازی خود قرار دهند. در نقشه‌ی بازی، با هر حرکت تعدادی دشمن به شما نزدیک می‌شوند که اگر مهره‌های شما و آن‌ها بر روی یکدیگر قرار بگیرد، یک درگیری کوچک و همواره تکراری در یک محیط همیشه تکراری آغاز می‌شود و شما باید تعداد محدودی از دشمنانی که به سمت شما می‌آیند را از بین ببرید. قطعاً وجود چنین مراحلی در بازی هیچ ارزشی ندارد و تنها به‌منزله‌ی هدر دادن وقت بازیکن محسوب می‌شوند.

شاید برایتان جالب باشد که بدانید بازی یک بخش آنلاین co-op هم دارد که در آن می‌توانید با یک بازیکن دیگر، مراحل را بگذرانید و کنترل یک یا دو نفر از شخصیت‌ها را به هم‌بازی خود بسپارید. هرچند که وجود چنین بخشی قطعاً به جذابیت گیم پلی بازی خواهد افزود و شاید در برخی مراحل هم راهگشای شما باشد، غیرممکن بودن پیدا کردن بازیکن‌های دیگر باعث می‌شود تا نتوانید از قسمت آنلاین بازی بهره‌ای ببرید و احتمالاً باید ده‌ها دقیقه برای پیدا کردن یک بازیکن صبر کنید که البته چنین چیزی واقعاً ارزش صبر کردن را هم ندارد.

خلاصه اینکه !Jagged Alliance: Rage، یک بازی ضعیف است؛ ارزش تجربه‌ی بسیار کمی دارد و مطمئناً هزاران بازی بهتر وجود دارند که می‌توانید به سراغ آن‌ها بروید و از یک تجربه کردن یک بازی تاکتیکال که از سال 2005 آمده دست بکشید. وجود ضعف‌های فراوان در بخش‌های بصری، صداگذاری افتضاح و غیرقابل‌تحمل و داستان بی‌ارزش بازی، همگی باعث شده‌اند تا گیم پلی بازی کاملاً در زیر ضعف‌های فراوان نادیده گرفته شود و تجربه‌ی !Jagged Alliance: Rage، با مشکلات فراوانی رو به شود. علاوه بر این‌ها، !Jagged Alliance: Rage حتی برای طرفداران قدیمی سری هم یک بازی خوب محسوب نمی‌شود؛ چراکه گیم پلی بازی تقریباً نوآوری خاصی ندارد و فقط با چند ایده‌ی تکراری و بهبود برخی ضعف‌هایی که نسخه‌ی سوم بازی را از رسیدن به موفقیت باز داشته بودند، به یکی از تکراری‌ترین تجربه‌های امسال بدل می‌شود.