نقد و بررسی بازی Treasure Stack

شاید مدت بسیاری از زمان عرضه‌ی یک بازی تفننی خوب و دوست‌داشتنی برای پلتفرم‌های غیر موبایلی می‌گذرد و اگر چنین عناوینی هم وجود داشته‌اند، بیشتر در سبک‌هایی غیر از سبک پازلی (البته که در بازی مورد بررسی امروزمان، این سبک به طرز خوبی تلفیق یافته با دیگر سبک‌های مینی گیمی شده است) راه خود را باز کرده‌اند و حال باید گفت که در حق سبک پازلی-تفننی قدیمی و محبوبی که زمانی Candy Crush Saga –در پلتفرم موبایل- پرچم‌دار آن بود، ظلم شده است و در این سال‌ها، نه سازندگان و نه مخاطبان، آن‌طور که باید و شاید به آن توجه نکرده‌اند (دقیقاً همان اتفاقی که برای بسیاری از سبک‌های قدیمی و محبوبی افتاد که امروزه حتی نام آن‌ها هم برایمان تازگی دارد) و این موضوع باعث شده تا این سبک برخلاف پتانسیل‌های بسیار زیادش به‌قدری تنها و خارج از محدوده‌ی توجه قرار بگیرد که حتی برخی آن را یک سبک بی‌ارزش و پول‌ساز بدانند که حتی بهترین عناوین آن‌هم تنها برای پول‌سازی ساخته شده‌اند. به همین جهت است که امروز در بازی‌مگ، قصد نقد و بررسی عنوانی به نام Treasure Stack را داریم ه با قدم گذاشتن در سبک پازل-تفننی، توانسته یک‌بار دیگر ارزش‌های مرده‌ی این سبک را باز بیابد و تجربه‌ای لذت‌بخش را به بازیکن ارائه کند.

Treasure Stack یک بازی پازلی ساده است که حداقل سبک کلی آن را بارها در عناوینی نظیر تتریس دیده‌ایم: قطعه‌هایی که از بالا به پایین می‌آیند را طوری مرتب کنید که قطعه‌های همرنگ در کنار یکدیگر قرار بگیرند و از صفحه حذف شوند. تا به اینجای کار که مشکل چندانی وجود ندارد و همه‌چیز به‌خوبی و خوشی با همان روال کلاسیک خودش پیش می‌رود. ولی همگی به‌خوبی می‌دانیم که چنین ایده‌ای، آن‌هم در سال 2019 میلادی یک شکست کاملاً قابل پیش‌بینی محسوب می‌شود و هیچ بازی‌سازی هم عقلش را آن‌قدر از دست نداده که بخواهد یک تتریس کولون را بسازد و منتشر کند! پس چرا Treasure Stack به‌عنوان یک بازی پازلی ارزش تجربه کردن و سرگرم شدن را دارد؟

خب پاسخ این سؤال تنها یک کلمه است: تلفیق! تلفیق کردن کاری است که Treasure Stack توانسته است به‌خوبی از عهده‌ی آن بر بیاید و به‌قدری سبک‌های مختلف را با اندازه‌های دقیق با یکدیگر مخلوط کرده است که حاصلش تبدیل یک معجون خنک و خوش‌طعم شده که هرکسی می‌تواند از آن لذت ببرد.

سبک اصلی Treasure Stack، پازل جور کردنی است که همان‌طور که اشاره کردم، به مانند سری تتریس باید در آن قطعه‌های مختلفی را با یکدیگر مطابقت دهید تا از روی صفحه حذف شوند و فضای خالی بیشتری برای اضافه شدن بلاک‌های بیشتر داشته باشید. قضیه اما به همین سادگی نیست و چالش در نظر گرفته شده برای بازی کمی بیشتر از مرتب کردن رنگ‌های یکسان در کنار یکدیگر باشد. بازهم همان‌طور که گفتم، هدف اصلی Treasure Stack تلفیق چند سبک محبوب مختلف با یکدیگر بوده تا در نهایت بتواند ساختار کلاسیک بازی‌های پازلی را با کمی هیجان بیشتر همراه کند. همه‌ی این موارد و اشارات مختلف، در نهایت ما را به اینجا می‌رساند که Treasure Stack علاوه بر سبک پازلی، از ویژگی‌های کلی ژانر پلتفرمر هم بهره می‌گیرد و با الهام گیری از جزئیات برخی سبک‌های دیگر، تبدیل به یک عنوان هیجان‌انگیز می‌شود.

در Treasure Stack، شما نقش شخصیتی با یک قلاب را دارید که وظیفه‌ی او کنار هم قرار دادن دو نوع بلاک خاص کلید و صندوقچه در کنار یکدیگر است تا از روی صفحه حذف شوند و جای بیشتری برای بلاک‌های دیگر باز شود. همین ساختار ساده، در Treasure Stack دچار تغییر و تحولاتی شده و بازی از یک عنوان stacking ساده و کلاسیک خارج شود و این بار با دو برابر کردن چالش موجود در این سبک، توانسته چالش‌های بیشتر و قابل‌قبول‌تری را ایجاد کند.

اما نکته‌ی اساسی و متمایزی که در Treasure Stack وجود دارد و آن را نسبت به دیگر عناوین مشابه کاملاً متفاوت می‌کند، وجود همان سبک پلتفرمری است که راجع به آن صحبت کردم. شاید کنار هم قرار دادن قطعات همرنگ در دو نوع مختلف کار چنان سختی نیست و احتمالاً پس از چند دقیقه، چنین چیزی تنها به یک بازی عذاب‌آور و خسته‌کننده تبدیل می‌شود که هیچ هدف و چالش خاصی را به بازیکن ارائه نمی‌دهد. ولی در Treasure Stack همه‌چیز فرق می‌کند! در ترژر استک، شما علاوه بر اینکه باید بلاک‌های مختلف را با هم هماهنگ و آن‌ها را از روی صفحه حذف کنید، وظیفه‌ی کنترل شخصیتی را هم بر عهده دارید که در طول بازی این بلاک‌ها را در نقاط مختلف قرار می‌دهد و یا آن‌ها را جابه‌جا می‌کند. به‌عبارت‌دیگر، در اینجا قرار نیست خبری از سبک عادی تتریس در کنترل بلاک‌ها باشد، این شخصیت شماست که با به چپ و راست رفتن و بالا و پایین پریدن، قطعاتی را در دست می‌گیرد و با جهیدن از روی بلاک‌هایی که خودتان بر روی صفحه قرار داده‌اید، باید چالش سرعتی پلتفرمر بازی را هم کامل کنید.

از آنجایی که سکوهای زیر پای شما دقیقاً به دست خودتان ساخته می‌شود، می‌توان سبک سکو بازی Treasure Stack را نوعی سبک نوآورانه دانست که در آن به‌جای یک بازی خطی یک‌طرفه یا مراحل از پیش طراحی شده، با یک عنوان پلتفرمر کاملاً دینامیک اما محدود روبه‌رو می‌شوید که باید و باید با یک نگاه کاملاً محیطی با آن مواجه شوید و این موضوع را بدانید که حتی یک‌لحظه از دست دادن تمرکز هم می‌تواند مساوی باشد با از بین رفتن تمام نقشه‌هایی که تا به اینجا کشیده‌اید.

علاوه بر ترکیب دو سبک پلتفرمر و پازلی، بازی از چند ویژگی جزئی دیگر هم بهره می‌برد که بازی را جالب‌تر می‌کنند. اولین ویژگی، قابلیت استفاده از قلاب شخصیت بازی است. با استفاده از این قلاب، شما می‌توانید بلاک‌های مختلف را که با سرعت عادی به سمت پایین در حال حرکت هستند را بگیرید و آن‌ها را جابه‌جا کنید. این قابلیت که بیشتر شبیه همان فشردن دکمه‌ی پایین در بازی تتریس است، علاوه بر اینکه اجازه می‌دهد تا قطعات مختلف را سریع‌تر جایگذاری کنید، به خاطر وجود قابلیت جابه‌جای قطعه‌های موجود، این توانایی را هم در اختیارتان می‌گذارد که بتوانید این قطعه را با چند قطعه‌ی دیگر جابه‌جا کنید تا امتیاز بگیرید.

ویژگی بعدی، امکان جابه‌جا کردن قطعاتی است که در صفحه جایگذاری شده‌اند. از آنجایی که در Treasure Stack شاهد یک صفحه‌ی واقعاً کوچک برای بینهایت قطعه هستیم، بازی از ویژگی پلتفرمر بودن خود استفاده کرده و با کم کردن تأثیر پرش، در عوض کاری کرده است تا شما با جابه‌جا کردن قطعات و سپس جایگذاری آن‌ها، به روی بالاترین قطعه‌ی آن ستون بروید و از این طریق مشکل کمبود ارتفاعتان حل شود. با این حال، ویژگی اصلی این موضوع همان قابلیت جابه‌جا کردن قطعه‌هایی است که قبلاً بر روی یکدیگر چیده شده‌اند تا از این طریق خودتان بتوانید مشکل کمبود جایتان را حل کنید.

علاوه بر این‌ها، بازی دو نوع بلاک اضافه را هم در اختیار شما می‌گذارد که دسته‌ی اول همان بلاک‌های جایزه‌ی عناوین عادی است که می‌توانند تعداد زیادی از قطعات روی صفحه را حذف کنند. دسته‌ی دوم اما کاملاً متفاوت است و Demon Block نام دارد. دیمن بلاک‌ها در طول بازی، به‌صورت زمان‌بندی‌شده و در یک وارد صفحه می‌شوند و تنها را حذف کردن آن‌ها، حذف شدن بلاک‌های دیگر از روی صفحه است. اگر بخواهیم بگوییم که سخت‌ترین چالش Treasure Stack همین بلاک‌های زمان‌بندی‌شده‌ی بازی هستند حقیقت را گفته‌ایم؛ چراکه در طول بازی ممکن است بارها برنامه‌ی خاصی را داشته باشید و ناگهان یک ردیف کامل از این بلاک‌ها همه‌چیز را کنسل کنند و یا حتی در اواخر بازی که دیگر تمام صفحه پر شده است، با اضافه شدن یک ردیف از این دیمن بلاک‌ها همه‌چیز به اتمام برسد!

با وجود تمامی این موارد، Treasure Stack هم خالی از ایراد نیست و طبق معمول، بزرگ‌ترین ایراد یک بازی تفننی در این عنوان هم دیده می‌شود: نبود هدف. درست است که بازی‌های تفننی اصولاً نباید هدف خاصی داشته باشند و تنها برای پر کردن وقت مخاطب طراحی شده‌اند؛ اما با این حال، هیچ‌کس از بازی ساده‌ای که واقعاً هیچ هدف انگیزه دهنده‌ای ندارد لذت نمی‌برد. Treasure Stack هم دقیقاً یکی از همین عناوین است که از مخاطب خود می‌خواهد تنها هدفش برای ادامه دادن بازی، به دست آوردن اسکین‌های جدید برای قلاب و شخصیت‌های بازی باشد. شاید در چند ساعت اول برای آنلاک کردن اسکین‌های جدید تلاش کنید، ولی هنگامی‌که می‌خواهید زمان بیشتری را به Treasure Stack اختصاص دهید، واقعاً هیچ هدفی نمی‌یابید و در نهایت مجبور می‌شوید تا به آخرین تلاش بازی برای سرگرم نگه داشتنتان سری بزنید.

آخرین تلاش Treasure Stack، درواقع اصلی‌ترین بخش بازی هم محسوب می‌شود. شاید کمی عجیب باشد که یک بازی پازلی بخواهد بخش آنلاین داشته باشد؛ اما سازندگان Treasure Stack از آنجایی که می‌دانسته‌اند بازی آن‌ها قرار است یک بازی پازلی سرعتی باشد، تصمیم گرفته‌اند تا یک بخش آنلاین کوچک را هم به آن اضافه کنند تا آن بی‌هدفی اعصاب خورد کن دیگر عناوین پازلی، چندآن‌هم گریبان ساخته‌ی آن‌ها را نگیرد. با وجود اینکه مچ میکینگ Treasure Stack واقعاً پیرتان می‌کند تا بالاخره یک حریف در مقابلتان پیدا کند، در عوض به‌قدری هیجان‌انگیز و لذت‌بخش است که کاملاً ارزش امتحان کردن را دارد. در بخش آنلاین واقعاً چیز آن‌چنان به خصوصی وجود ندارد و همه‌چیز به رقابت شما و حریفتان برای دیرتر از میدان به در شدن خلاصه می‌شود. چنین بخش آنلاینی آن‌هم برای یک بازی پازلی، به‌قدری هیجان‌انگیز و سرعتی است که مطمئناً برای وارد شدن به آن باید چند ساعتی را در بخش آفلاین تمرین داشته باشید. هرچند بازی در کنار بخش آنلاین چندنفره، یک بخش لوکال هم دارد که در آن می‌توانید به‌صورت دو تا چهارنفره با دوستانتان به‌صورت آفلاین مسابقه دهید و از بازی کردنتان لذت ببرید.

از گیم پلی که بگذریم، Treasure Stack واقعاً حرف خاص دیگری برای گفتن ندارد. گرافیک پیکسلی بازی که به خاطر سادگی خود تعریف چندانی ندارد و سازندگان به‌قدری کم‌کاری کرده‌اند که حتی برای تنوع هم که شده، تنوعی به پس‌زمینه‌های بازی نداده‌اند و در کل بازی تنها شاهد یک محیط تکراری و بدون هیچ رنگ‌بندی جالب و خاصی هستیم. علاوه بر این‌ها، بازی تنها یک ترک تکراری دارد که در کل بازی پخش می‌شود و شاید اگر با عنوانی کمی بزرگ‌تر مواجه بودیم، چنین چیزی را بی‌احترامی به حقوق بازیکنان می‌دانستیم اما از آنجایی که Treasure Stack یک بازی مستقل واقعاً کوچک است، می‌توان تا حدی از این ایرادات چشم‌پوشی کرد.

حقیقت این است که Treasure Stack برای چند ساعت اولیه کاملاً هیجان‌انگیز و دوست‌داشتنی است و به دلیل تلفیق دو سبک کاملاً بی‌ربط، می‌تواند یک تجربه‌ی سرعتی جدید را برایتان رقم بزند. ولی هنگامی‌که چند ساعتی را در این بازی سپری می‌کنید، دیگر حس شور و شوق اولیه را ندارید و اینجاست که بخش آنلاین بازی به کمکتان می‌آید. ولی بخش آنلاین Treasure Stack هم به دلیل تکرار شدن همان سبک گیم پلی پس از چند ساعت کاملاً تکراری می‌شود و در نهایت امر، بازی کاملاً به فراموشی سپرده می‌شود.