بررسی بازی Empire of Sin

استدیو Romero Games شاید برای قشر زیادی از مخاطبان این مقاله یک استدیو کوچک و تازه کار و ناشناخته باشد اما برای افراد با سابقه طولانی‌تر و عاشقان بازی‌های شوتر اول شخص معنای دیگری دارد. John Romero افسانه‌ای، یکی از بنیان گذاران استدیو پرآوزه id Software و طراح بزرگترین بازی‌های تاریخ یعنی Wolfenstein 3D و Doom و Quake پشت این استدیو قرار دارد و همین برای علاقه مندان به ساخته‌های او کافیست که بی درنگ منتظر بازی‌های آینده او باشیم. Empire Of Sin نیز جدیدترین ساخته او و همسرش در زیر پرچم استدیو خانوادگیشان است و حداقل برای شخص من و فارغ از ژانر بازی، پیگیری کیفیت آن اجتناب ناپذیر بود اما همیشه در پایان انتظارات، نتایج خوب رخ نمی‌دهد!

ارائه دادن ایده‌های خوب و جذاب برای خلق یک بازی ویدیویی کار به نسبت راحتی است، اجراهای این ایده‌ها و اینکه عملی هستند یا نه مسئله پیچیده دیگری است. ترکیب دنیای گنگسترهای دهه 20 آمریکا با هسته گیم پلی بازی‌های XCom و Civilization یکی از عملی‌ترین و در عین حال جذاب‌ترین ایده‌های ممکن است و اجرای آن نیز با توجه به زیر ساخت‌های دو بازی مورد الهام قرار گرفته شده کار سختی بنظر نمی‌رسد و تنها نیاز به سازندگانی مستعد و خلاق دارد، چیزی که مطمئنا همه‌ی ما به وجود آن در استدیو Romero Games واقف هستیم در نتیجه خروجی نهایی باید در بدترین حالت خود یک بازی قابل قبول و قدرتمند باشد اما آیا واقعا به این شکل است؟ 

دهه 20 آمریکا به دو چیز بسیار معروف و شناخته شده است، یک اینکه آخرین دهه‌ای بود که شما می‌توانستید کلاه‌های فدورا را بدون اینکه بلا استثنا شبیه متجاوزهای جنسی بنظر برسید بپوشید! و دوم قانون منع الکل. دولت آمریکا در این دهه به ایده بسیار عاقلانه(!) رسید که خرید و فروش الکل را در این کشور ممنوع کند و همین کافی بود که خلافکاران به رقص و پایکوبی مشغول شوند. برای هرچه بیشتر آشنایی با این دهه و تبعات این قانون توصیه می‌کنیم که فیلم Untouchables و سریال Boardwalk Empire را از دست ندهید.

برای توصیف چرخه فعالیت گنگسترهای آمریکا در آن دهه سعی به یک توضیح مختصر اما کامل بسنده می‌کنم، گنگسترها الکل را تولید و پخش می‌کردند، مردم عاشق این محصول بودند و گنگستری با بیشترین موجودی از این محصول، بیشترین سود را به جیب می‌زد. بصورت کلی الکل مایه حیات فعالیت‌های خلافکاری شما در این دهه بود و چرخ‌های صنعت آن را به حرکت در می‌آورد. مردم الکل را مصرف می‌کردند، حواسشان پریشان می‌شد در نتیجه به قمارخانه‌هایتان سر می‌زدند و بعد از اینکه مبالغ هنگفتی را می‌باختند برای جبران این افسردگی دوباره به سراغ یکی از کسب و کارهای دیگرتان که متاسفانه قابل اشاره در این مقاله نیست سر می‌زند و دوباره پول خود را خرج می‌کردند. پس تا به اینجا متوجه شدیم که همه این چرخه وابستگی کامل به قطعه اول یعنی الکل دارد. حقیقتا برنامه کاری بسیار قوی و بی نقصی بنظر می‌رسد با این استثنا که رقبای دیگری نیز مشغول به انجام این کار هستند، در نتیجه رویارویی با آن‌ها اجتناب ناپذیر خواهد بود.

با وجود این توضیحات قطعا متوجه شدید هدف اصلی شما در بازی Empire Of Sin چه خواهد بود. فارغ از بدست آوردن مناطق، مهم‌ترین کار شما احاطه کامل به کارگاه‌های تولید الکل در سراسر شهر و مراقبت از آن‌ها خواهد بود، دیگر فعالیت‌هایتان صرف برای این است که این روند لذت بخش و روان و قابل ارزش باشد اما آیا این چنین است؟ مطمئنا بدست آوردن این مناطق حیاتی بدون درگیری و زد و خورد نخواهد بود و این کشمکش‌ها در بازی بصورت مبارزات نوبتی که انتظارش را داشتیم انجام می‌شود اما مقایسه عمق و پیچیدگی و نحوه کارکرد آن با بازی Xcom شوخی بسیار بدی است. مبارزات در این بازی حتی در درجه سختی‌های بالا بدون چالش و بی نیاز به کوچکترین استراتژی و تفکر است و مکانیزم‌های موجود در آن به نحوی بی مزه و بی رمق است که از خودتان سوال می‌کنید که سازنده از عمد آن را ساخته یا اینکه جایی ریسمان بازی از دستشان در رفته است. بصورت صادقانه اجرا کردن آن در بدترین حالت با وجود الهام گیری از بازی موفق این ژانر کار چالش برانگیزی به نظر نمی‌رسید. البته مطمئنم در اوایل بازی و تجربه چند مبارزه ابتدایی به این مقاله خرده می‌گیرید و می‌گوید شاید احمقانه است اما حداقل سرگرم کننده است اما کافی کمی بیشتر در بازی سرمایه گذاری کنید و به آن مشغول شوید تا متوجه شوید که به علت آسانی بیش از حد و تعدد بیش از اندازه این بخش تبدیل به ملال آورترین کار زندگیتان می‌شود.

دیگر سیستم‌های به اصطلاح نقش آفرینی بازی نیز کمکی به ارائه عمق بیشتر به هسته آن نمی‌کنند زیرا شما تنها کاری که باید در این بازی انجام دهید، همراه کردن چند نفر از تیمتان با تجهیزات خریداری شده از بازار سیاه یا لوت‌هایتان از دشمنان قبلی است و سپس به در منطقه و یا ساختمان مورد نظرتان بروید، بدون کوچکترین چالش و جذابیتی محافظان آن را بکشید و آن را برای خودتان کنید و سپس منتظر بمانید که رقبای دیگرتان به آن حمله کنند و دفاع کنید و الی آخر! مناطق نیز تنوع بسیار کمی دارند و هر میدان مبارزه با درگیری‌های بیشتر تکراری و تکراری‌تر می‌شود و شما را به مرز مرگ مغزی از خستگی می‌کشانند.

امیدوار بودم که مشکلات بازی در همین نقطه به اتمام برسند اما باگ‌ها و گلیچ‌ها در این روند تیر آخر به جنازه بازی به حساب می‌رفتند، بارگذاری‌های بی وقفه یکی از کارهای اصلیتان در طول تجربه‌اتان از این بازی خواهد بود. نسخه مورد نقد این مقاله به همراهی یک آپدیت 9 گیگابایتی بود که انتظار می‌رفت برای بازی که بیس اصلی حجم آن 8 گیگابایت است بتواند ثبات کافی ایجاد کند اما چنین نبود. کرش‌های گاه و بی گاه و گلیچ‌هایی که مانع روند ماموریت‌هایتان می‌شود به وفور در بازی وجود دارد و از آن‌جایی که بعید است فشاری روی استدیو برای عرضه هرچه سریعتر آن باشد از خودتان می‌پرسید که چرا آن‌ها بازی را با این وضعیت عرضه کرده‌اند.

البته Empire Of Sin نکات مثبتی مانند موسیقی‌های جذاب و دلنواز دارد و کنترل بازی با دسته‌های کنسول نیز قابل تحمل است اما غیر از این، بازی هیچ چیز دیگری برای ارائه ندارد و فارغ از مشکلات فنی مانند باگ وگلیچ و کرش که ممکن است با آپدیت‌های آینده وضعیت مناسب‌تری پیدا کند، هسته اصلی آن دچار مشکلات شدیدی است که حتی با بروزرسانی هم بسیار بعید است قابل تحمل شود و قیمت گزاف آن نیز نکته قابل اشاره دیگری است. آقای رومرو انتظار ما از شما بیشتر از این حرف‌ها بود.