به نقد و بررسی project cars 2، یکی از سخت ترین ریسینگ های نسل هشتم، خوش آمدید!
بگذارید از همین ابتدا بگویم که بازی اصلا و ابدا شوخی ندارد و بسیار جدی و مصمم است تا یک شبیه ساز واقعی را ارائه بدهد. اما خب بر خلاف تلاشش همیشه موفق نمی شود. گاهی بازی از هویت اصلی خود دور می شود و گویا مشخص نیست سازندگان از ابتدا قصد داشته اند یک بازی کاملا شبیه ساز ارائه دهند یا یک عنوان آرکید.
از تنظیمات عظیم و گسترده ی بازی شروع می کنم. هنگامی که می خواهید وارد حالت کاستوم گیم بشوید و مسابقه ی خود را راه اندازی کنید، همین جاست که متوجه می شوید با چه بازی بزرگی روبرو هستید. تنظیمات اولیه مسابقه به قدری گسترده و متنوع هستند که تقریبا هر نیاز و انتظاری که دارید را برآورده می کند. می توانید از بین 60 مسیر مختلف برای مسابقه، یکی را انتخاب کنید و بعد تعداد دور های مسابقه را 3 رقمی کنید و بیشتر از چندین ساعت متوالی مشغول رانندگی شوید! همچنین می توانید پیست را شلوغ کنید و تا می توانید برای خودتان رقیب قرار دهید. حتی کنترل آب و هوای داینامیک بازی هم دست شماست. می توانید 4 نوع آب و هوای مختلف از میان تمامی آب و هوای موجود در بازی را انتخاب کنید تا در حین مسابقه، بازی به طور داینامیک میان آن ها سوییچ کند!
نمایی از تنظیمات حالت Custom Event
حال باید یک خودرو انتخاب کنید. خوشبختانه project cars 2 از لحاظ تعداد و تنوع ماشین ها بسیار موفق عمل کرده است و حدود 200 ماشین در اختیار بازیکن قرار می دهد. تمامی این 200 ماشین به لحاظ طراحی بسیار خوب و زیبا و با دقت زیاد ساخته شده اند و قطعا شما را راضی خواهد کرد.
طراحی داخلی خودرو ها بسیار زیبا و چشم نواز است.
بعد از انتخاب ویژگی های مسابقه، نوبت به تیونینگ خودرو می رسد. سازندگان بازی که خواهان ایجاد یک شبیه ساز واقعی هستند، دچار یک اشتباه شده اند و در بخش تیونینگ مبتدیانه عمل کرده اند و دستکاری خودرو تنها به چند گزینه ی ساده محدود شده است و مانند سایر عناوین روز، از شخصی سازی گسترده بهره نمی برد. اینجاست که بحران هویت بازی نمایان می شود. یک جا بازی با شما مانند یک راننده حرفه ای برخورد می کند، جای دیگر شما را در حد یک راننده آماتور پایین می آورد! اما جدای از تیونینگ، می توانید استراتژی های مختلفی برای زمانی که در پیت هستید، بچینید. ( پیت جایی است که تعمیرات خودرو یا تعویض لاستیک در آن انجام می شود و مطمئنا مشابه آن را در مسابقات فرمول یک دیده اید.)
تیونینگ خودرو ها در حد همین چند سوال ساده است!
اما بالاخره با عبور از مراحل محتلف تنظیمات و شخصی سازی های مختلف، وارد بازی می شود. خب گرافیک اولیه ی بازی در حد مناسب بنظر می رسد ولی اصلا و ابدا در حد تریلر ها و تصاویر منتشر شده نیست. اما بگذریم. بعد از شروع مسابقه، به اولین پیچ بازی که می رسید، متوجه هندلینگ بسیار خشک و سخت خودروی تان می شوید! شاید فکر کنید که ماشین تان ایراد دارد و در مسابقه ی بعد آن را تعویض کنید. اما باز هم هندلینگ بازی سخت و خشک خواهد بود. به سراغ تنظیمات می روید و درجه سختی بازی را کمی پایین می آورید و از دستیار به هنگام ترمز و چرخش کمک می گیرید. اما باز هم فایده ای ندارد! هندلینگ بازی بسیار سخت تر از آن چیزی است که تصور کنید! خودرو ها به طرز وحشتناکی نا معتادل هستند و حتی ممکن است با بهترین ماشین ها نیز در سر پیچ کم بیاورید و به بیرون از جاده پرتاب شوید!
از طرفی هوش مصنوعی بازی نسبتا ضعیف است. چراکه به طور مثال اگر در مسابقه، 32 شرکت کننده حضور داشته باشد، تمامی این 32 نفر به طور یکسان و یک شکل رانندگی می کنند. همگی در سر پیچ ها یک حرکت خاصی را دنبال می کنند و اصلا با یکدیگر تفاوتی ندارند. در باقی مسیر نیز مانند ریل قطار پشت سر هم حرکت می کنند تا مثلا نفرات اول تا سی و دوم باشند! این عدم تفاوت در هوش مصنوعی باعث شده تا رانندگی همه یک شکل باشد و فکر کنید که با مشتی ربات در حال مسابقه هستید!
حال نوبت به شرایط آب و هوایی می رسد. هوا کم کم از حالت آفتابی به ابری و سپس هوای بارانی تغییر می کند. باید گفت که افکت های بصری آب و هوای بازی چندان قوی نیست و توی ذوق می زند اما بر خلاف جلوه ی گرافیکی این افکت ها، باید گفت که شرایط آب و هوایی تاثیر بسزایی در گیم پلی بازی دارد و بازی به خوبی توانسته است تا شرایط مختلف بارانی و برفی را وارد گیم پلی کند.
گذشته از آب و هوا، محیط بازی جزییات مناسبی دارد و گرافیک بازی شما را راضی خواهد کرد و در حد سایر عناوین ریسینگ روز است. فضای بیرونی و داخلی خودرو ها بسیار با کیفیت طراحی شده است و دارای جزییات خوبی است. اما با این وجود نمی توان منکر مشکلات تکنیکی این بازی از جمله افت فریم های گاه و بی گاه و تاخیر ورودی بالا شد. همچنین در این بازی در ساخت و طراحی تماشاگران مسابقه نیز کم لطفی شده و گاهی حس می کنید که یک نقاشی دو بعدی در پس زمینه در حال تماشای شماست!
تماشاچیان مقوایی و خشک PC2 که هیچ واکنشی از خود نشان نمی دهند.
در مورد موسیقی و صدا گذاری باید گفت که بازی هیچ موزیکی در حین مسابقات ندارد و از این طریق می خواهد خودش را در میان عناوین حرفه ای ریسینگ قرار دهد تا به عنوان یک شبیه ساز تلقی شود. این امر به خودی خود یک ایراد نیست اما باور کنید یا نه، صدای گذاری بسیاری از خودرو ها به خوبی انجام نشده است و صدا ها بسیار جیغ هستند و شما را آزار می دهند. حتی اگر صداگذاری ضعیف را هم کنار بگذاریم، بازی در سایر جزییات مانند حرکت روی یخ، چمن، آب و ... خوب عمل نکرده است و صدا های عجیب و غریبی برای این بخش ها قرار داده اند. گزارشگری بازی هم تعریفی ندارد و ضعیف است. از طرفی عدم وجود موسیقی در پس زمینه، باعث می شود تا مسابقات عادی بسیار خشک و خسته کننده تلقی شود و حوصله تان را سر می برد.
به عنوان سخن آخر باید اعتراف کرد که سری project cars به تازگی مسیرش را آغاز کرده و با توجه به اینکه این بازی با حمایت های مردمی و با بودجه ی کمپین ساخته شده است، به عنوان محصول نهایی یک اثر قابل قبول است اما در مقایسه با دیگر عناوین ریسینگ حرفی برای گفتن ندارد. به خصوص آنکه این سری هنوز دچار بحران هویت است و مسیر خود را به خوبی مشخص نکرده است. گاهی حرفه ای و گاهی مبتدی است. گاهی به زیبایی به دل شما می نشیند، گاهی توی ذوق تان می زند. گاهی جنون سرعت برتان می دارد، گاهی در میانه راه حوصله تان سر می رود. این بازی گاهی خوب و گاهی بد است. پس اگر نمی خواهید بابت آن پول زیادی بدهید و ریسک کنید، بهتر است چند هفته ای صبر کنید تا بزرگترین فرنچایز های ریسینگ عرضه شوند. امسال سال عناوین ریسینگ است و لطفا ضیافت خود را فقط به project cars 2 محدود نکنید.
به طور کلی گرافیک بازی چشم نواز است اما اصلا در حد تریلر های اولیه نیست.
نظرات (2)