نویسنده: کاوه اسکندری یکشنبه، 08 بهمن 1396
ساعت 21:44

نقد و بررسی بازی Hello Neighbor

3.75 از 5

خانه پوشالی | نقد و بررسی بازی Hello Neighbor

نسخه آلفا عنوان Hello Neighbor اولین بار در سال 2015 در سایت خود سازنده، یعنی استودیو Dynamic Pixels منتشر شد و پس از مدتی مورد توجه بسیاری از ناشران مطرح قرار گرفت. مشخصاً دلیل این توجه، ایده ترکیب بسیار خوب و امیدوار کننده المان⁠های ترس و بقا، مخفی⁠کاری و همچنین جو کودکانه و تکنیک⁠های بصری پیکسار-مانند این عنوان توسط سازنده بازی بود. تجربه اثری نزدیک به Aliens : Isolation با دشمنی داینامیک و باهوش، همراه با طنز موجود در فیلم⁠هایی همانند تنها در خانه، برای بسیاری از طرفداران ژانر ترس⁠و⁠بقا هیجان‌انگیز جلوه می‌کرد و قبل از عرضه کامل بازی نیز این تفکر وجود داشت که Hello Neighbor قرار است سبک جدیدی از ترس را در بازی⁠های محبوب⁠تر همگانی کند. (قبل⁠تر نیز عناوین بسیاری خوبی همانند Spooky’s Jump Scare Mansion با این فرمول ساخته شده بودند، اما هیچگاه تا این حد توجه سایت⁠های مختلف را جلب نکردند) ولی حال که مدتی از عرضه بازی مورد نقد می⁠گذرد، به نطر می⁠رسدکه چاکی دنیای بازی⁠های رایانه⁠ای آن⁠قدر⁠ها هم که به نطر می⁠رسیده است ایده ترسناک و جذابی نداشته است. تکراری بودن بیش از حد گیم⁠پلی در کنار اثر نا⁠پذیر بودن بخش ترسناک این عنوان و وجود باگ⁠های متعدد، Hello Neighbor را تبدیل به اثری کرده است که تنها مدتی در زیر ذره⁠بین بوده و تا چند سال دیگر فراموش خواهد شد.

Hello Neighbor Review P1نقد و بررسی بازی سلام همسایه (Hello Neighbor) اسکرین شات اول

در Hello Neighbor، بازیکن در نقش یک کودک مزاحم بیش⁠فعال قرار می⁠گیرد که راه یافتن به زیر⁠زمین همسایه خود و درک و راز⁠های موجود در آن ⁠را هدف اصلی خود فرض کرده است. همسایه شخصیت اصلی طبیعتاً از ایده کودک داستان ما خوشحال نیست و به طور فزاینده⁠ای سعی می⁠کند تا از ورود وی به خانه خود جلوگیری کند. به طوری که با هر بار شکست، بر خلاف نرم معمول در آثار دیگر، بازی سخت⁠تر شده و تله⁠ها و بیراهه⁠های بیشتری سر راه مخاطب قرار می⁠گیرند. نکته قابل اشاره در این⁠جا آن است که با این⁠که عنوان مذکور اساساً در سبک ترس⁠و⁠بقا دسته بندی می⁠شود، اما به هیچ⁠وجه تم تاریک و بزرگسالانه⁠ای ندارد. به طور مثال مرگ برای شخصیت اصلی تنها در پیدا شدن توسط همسایه خود و اخراج از خانه او خلاصه می⁠شود. این مورد عدم استفاده از فاکتور⁠های مؤثر معمول در آثار ترسناک، سازندگان بازی را با چالشی خاص مواجه می⁠کند. از یک سو ژانر مورد استفاده در بازی وجود عناصر ترس و دلهره را به یکی از نیاز⁠مندی⁠های اولیه آن تبدیل می⁠کند؛ زیرا آثار مخفی⁠کاری مبتنی بر پازل و زمان که در آن⁠ها شخصیت اصلی می⁠بایست از دست دشمن خود فرار کند به خودی خود به طور کلاسیک در بین آثار دلهره‌آور قرار دارند و در صورتی که توسعه‌دهنده نتواند این فضای ترس و اضطرار مورد نیاز را بر عنوان خود حاکم کند، مخاطب با تجربه⁠ای بسیار سطحی و حوصله⁠سر⁠بر مواجه خواهد شد. از سوی دیگر بنا بر تم مورد استفاده، طراحان بازی اجازه استفاده از ویژگی⁠های مشخصی همانند تصاویر تاریک و خون⁠آلود و صدا⁠گذاری بلند و ترسناک را ندارند و می⁠بایست با حفظ اتمسفر کودکانه و دهه پنجاهی Hello Neighbor به نحوی نیز کاربر خود را از صندلی بپرانند، و تمامی این موارد نیز می⁠بایست در چارچوب طراحی و بدون جدی کردن فضای بازی انجام شود. خوشبختانه اثر از این بخش آزمایش خود با سربلندی نسبی بیرون می⁠آید، اما دلیل آن⁠که مراحل قابل تجربه تا حد زیادی استرس⁠زا و ترسناک هستند، طراحی درست و دقیق گیم⁠پلی و ترکیب آن با اتمسفر بازی نبوده و بلکه غیر قابل پیشبینی بودن تمامی عناصر فنی است. به طور مثال هیچ الگوی مشخصی در رفتار آقای همسایه وجود ندارد و وی می⁠تواند به سرعت از موجودی کاملاً بی⁠خطر و سیبیلو به دشمنی بسیار ترسناک و با⁠هوش تبدیل شود که به راحتی بازیکن را شناسایی کرده و تعقیب می⁠نماید. فعالیت⁠های روزانه وی از پیش تعیین شده و قابل پیشبینی نیستند و به همین دلیل نیز نمی⁠توان استراتژی خاصی برای مقابله و به پایان رساندن ماموریت⁠ها در نظر داشت. در‌واقع دشمن اصلی ما در Hello Neighbor همانند یک مرغ بسیار بزرگ است که تنها هدفش یافتن بازیکن است و در این راه می⁠تواند در مواردی بسیار آرام و در مواردی نیز غیر⁠قابل⁠پیش‌بینی باشد. به طور مثال، مخاطب هیچ‌گاه درک درستی از چیز⁠هایی که همسایه می⁠بیند و اعمالی که در صورت انجام آن⁠ها عصبانی می⁠شوند ندارد؛ او می⁠تواند به راحتی از کنار شما در حالتی که درست در مقابلش قرار دارید بی⁠اعتنا بگذرد و در عین حال نیز می⁠تواند از چهل متری با کوچک⁠ترین حرکتی کودک ما را شناسایی کرده و به سرعت به طرف وی حمله⁠ور شود.

Hello Neighbor Review Outerior Designنقد و بررسی بازی سلام همسایه (Hello Neighbor) طراحی محیطی

معما⁠های تکراری نیز آن⁠چنان چنگی به دل نمی⁠زنند و تا حد زیادی یاد⁠آور پازل⁠های عجیب دوران محبوبیت عناوین اشاره و کلیک هستند. به طوری که ساده⁠ترین مسائل دارای پیچیده⁠ترین روش⁠های حل ممکن هستند. به عنوان مثال، باز کردن قفل در⁠های مختلف نیازمند یک ابزار خاص است که به دلایلی در غیر منطقی⁠ترین مکان ممکن جای گرفته است. گنجاندن معما⁠های غیر منطقی همانند یافتن کارت ورود به یک ساختمان در بالای یک درخت در جنگل، شاید در طول دهه نود و بازی⁠های آن زمان سرگرم کننده و جالب بوده است، اما در زمانی که قریب به تمامی پازل⁠های عناوین مدرن مبتنی بر منطق طراحی می⁠شوند، استفاده از مشخصه⁠های نچندان موفق دورانی که حال بخشی از تاریخ است، مطمئناً برای مخاطب جذاب نخواهد بود.

حال در نطر بگیرید که مراحل بازی پر است از در⁠هایی این چنینی و راه⁠های تله⁠گذاری شده که مخاطب جز گرفتاری در یکی از این موارد، هیچ راهی برای پیش‌بینی وجود آن⁠ها ندارد. مکانیزم مذکور، گیم‌پلی Hello Neighbor را عملاً به یک تجربه آزمون و خطا تبدیل می⁠کند که در آن بازیکن برای یافتن راه صحیح، نیازمند تکرار چند⁠باره هر ماموریت است و با توجه به طراحی تکراری و غیر منتطقی این مراحل، عمل مورد اشاره بر خلاف عناوینی همانند Inside، هیچ⁠گاه وضیعت سرگرم⁠کننده⁠ای به خود نمی⁠گیرد و همان احساس رضایت پیشرفت را نیز از گیمر سلب می⁠کند.

با پیشرفت در بازی و رسیدن به بخش سوم آن، تنها قسمت چشم⁠نواز Hello Neighbor، یعنی استایل زیبای دهه پنجاهی آن نیز تغییر کرده و تمی سورئال و جدی⁠تر به خود می⁠گیرد، البته با این تغییر، روایت داستانی بسیار ضعیف بخش⁠های قبلی تا حدی جبران شده و اثر سعی در ارائه داستانی احساسی و انسانی می⁠کند، معما⁠های موجود در محیط ساده⁠تر شده و پیشروی در آن به جای حل پازل⁠های ضعیف و حوصله سربر، بسیار مبتنی بر یافتن راز⁠های داستانی و فهمیدن ماجرای پشت خانه آقای همسایه می⁠شود. به همین دلیل نیز پیشروی در فصل آخر قابل تحمل⁠تر و تا حدی سرگرم⁠کننده⁠تر از فصل⁠های قبلی است. قابل اشاره است که حتی با این تغییر فضا و گیم⁠پلی نیز داستان Hello Neighbor به هیچ⁠وجه درگیر کننده و قوی نیست و به نطر می⁠رسد که تنها دلیل تمرکز بر آن در این بخش، سعی در ارائه پایانی قوی و قابل قبول برای بازی بوده است. با این حال به دلیل شیفت ناگهانی تمرکز بر روی فاکتوری که در مراحل اولیه عنوان عملاً وجود ندارد و ترکیب آن با روایت ناقص، بازی در رسیدن به یک پایان قابل قبول نیز ناکام می⁠ماند و تنها سود مورد مذکور، قابل تحمل⁠تر کردن چند ساعت آخر تجربه مخاطب می⁠شود. به طور کلی به نطر می⁠رسد که پایان بخش داستانی به نحوی سر⁠هم شده است که به تمامی فعالیت⁠های قبلی بازیکن معنا داده و او را تحت تأثیر قرار دهد، اما به دلیل نواقص اساسی در تمامی بخش⁠های اصلی، به هدف خود نرسیده و تنها به پایانی متوسط برآمده از روایت ضعیف قد می⁠دهد.

Hello Neighbor Review Gameplayنقد و بررسی بازی سلام همسایه (Hello Neighbor) اسکرین شات دوم - گیم‌پلی

Hello Neighbor اثریست با گیم⁠پلی مبتنی بر شانس و پازل⁠های غیرمنطقی که پیروزی در آن نه بر اساس مهارت بازیکن، و بلکه بر اساس شانس و هوش مصنوعی غیر قابل پیش‌بینی حاصل می⁠شود. داستان نیز تا مراحل پایانی بسیار کند و بی⁠معنی پیش می⁠رود و با این⁠که در بخش⁠های آخر بازی سعی در به رو کشیدن آن می⁠شود، اما به دلیل روایت ضعیف و پیش⁠زمینه بسیار کم⁠رنگ، این تلاش به هدف خود نرسیده و رویداد⁠هایی که می⁠بایست اصولاً مخاطب را در یک درگیری احساسی قرار دهد، تنها وی را به خاطر راحتی نسبی از گیمپلی بسیار خسته‌کننده خوشحال می⁠کند. تنها نکته مثبت قابل اشاره، سبک گرافیکی بسیار زیبای دهه پنجاهی Hello Neighbor و پتانسیل بی⁠پایان آن در تبدیل به اثری جاودانه همانند Alien : Isolation است که زیر باری از مشکلات مخفی مانده و هم منتقد و هم بازیکن را از به هدر رفتن این مقدار از خلاقیت بدون اجرای درست، در نا⁠امیدی قرار می⁠‌دهد. 

  • استودیوی سازنده: Dynamic Pixels
  • پلتفرم تحت بررسی: PC
گرافیک
8.0
گیم پلی
4.0
سرگرم کنندگی
4.5
موسیقی و صداگذاری
5.0
ارزش تجربه
6.0
Hello Neighbor اثریست با گیم⁠پلی مبتنی بر شانس و پازل⁠های غیرمنطقی که پیروزی در آن نه بر اساس مهارت بازیکن، و بلکه بر اساس شانس و هوش مصنوعی غیر قابل پیش‌بینی حاصل می⁠شود. داستان نیز تا مراحل پایانی بسیار کند و بی⁠معنی پیش می⁠رود و با این⁠که در بخش⁠های آخر بازی سعی در به رو کشیدن آن می⁠شود، اما به دلیل روایت ضعیف و پیش⁠زمینه بسیار کم⁠رنگ، این تلاش به هدف خود نرسیده و رویداد⁠هایی که می⁠بایست اصولاً مخاطب را در یک درگیری احساسی قرار دهد، تنها وی را به خاطر راحتی نسبی از گیمپلی بسیار خسته‌کننده خوشحال می⁠کند. تنها نکته مثبت قابل اشاره، سبک گرافیکی بسیار زیبای دهه پنجاهی Hello Neighbor و پتانسیل بی⁠پایان آن در تبدیل به اثری جاودانه همانند Alien : Isolation است که زیر باری از مشکلات مخفی مانده و هم منتقد و هم بازیکن را از به هدر رفتن این مقدار از خلاقیت بدون اجرای درست، در نا⁠امیدی قرار می⁠دهد.
نقاط قوت
  • گرافیک زیبای دهه پنجاهی
نقاط ضعف
  • پازل های بدون منطق
  • هوش مصنوعی غیر قابل پیشبینی
  • روایت ضعیف داستانی
7.0/10

امتیاز شما

(70 رای )
5.5/10
ضعیف
برچسب‌ها
  • هیچ نظری یافت نشد
لطفا برای ثبت نظر خود وارد شوید و یا ثبت نام کنید.