نقد و بررسی بازی Spyro Reignited Trilogy

همانطور که می‌دانید، SRT متشکل از سه عنوان است که هر کدام داستانی متفاوت اما گیم پلی نسبتا یکسانی دارند. اگرچه هر کدام از این عناوین آنتاگونیست تازه‌ای را به شما معرفی می‌کند، اما در هر سه آن‌ها هدف اصلی اسپایرو فقط یک چیز است؛ جمع آوری یا پیدا کردن آیتم‌های مختلفی(می‌تواند هر چیزی باشد، از یک الماس گرفته تا تخم اژدها) که به وسیله آن‌ها مراحل جدید باز می‌شوند؛ البته به جز نسخه اول که باید در آن اژدهاهایی را که در نقاط مختلف هر نقشه منجمد شده‌اند پیدا کنید، که البته این هم یک جور آیتم کالکتینگ به حساب می‌آید. بعد از آزاد کردن اژدهاها یا پیدا کردن آیتم‌های کافی، مراحل جدید برای شما باز شده و یک قدم به آنتاگونیست شرور بازی نزدیک‌تر می‌شوید. از لحاظ داستانی بازی بیشتر به یک کارتون شباهت دارد اما خوب بازی مثل اسپایرو باید یک داستان کارتون مانند و بچه‌گانه داشته باشد و همانطور که گفته شد برای بسیاری از افراد، همین حس و حال معصومانه یک نکته مثبت است. البته حتی با وجود داستان‌های ساده این سه‌گانه، شخصیت‌های بازی به خاطر انیمیشن‌های بامزه و صداپیشگی عالی به کارکترهایی بسیار با نمک و دوست داشتنی تبدیل شده‌اند که به این زودی‌ها از یاد نخواهید برد، مخصوصا خود اسپایرو. حتی آنتاگونیست‌های بازی هم کارکترهای طنزی هستند که نمی‌توانید از آن‌ها متنفر باشید. علاوه بر کارکترهای اصلی و فرعی، موجودات و ساکنین دنیاهای مختلف بازی نیز به شکلی خنده دار درست شده و آنقدر بامزه هستند که دوست دارید برای مدت زیادی فقط آن‌ها را تماشا کنید.

از آنجایی که بازی یک ریمیک از سه عنوان بسیار قدیمی است، گیم پلی آن گاهی کمی بیش از اندازه کلاسیک و ساده می‌شود؛ یک سیستم مبارزات پیچیده و عالی در بازی وجود ندارد و اسپایرو فقط به دو روش می‌تواند دشمنان را مورد حمله قرار دهد، یا با آتش زدن آن‌ها و یا با حمله ور شدن به سمت دشمنان با شاخ‌هایش(همان Charge Attack). اما با وجود این سیستم ساده، گیم پلی به هیچ عنوان خسته کننده و یکنواخت نمی‌شود؛ بلکه Challengeهای جذاب، دشمنان متنوع و قسمت‌های پلتفرمینگ، آن را تا حد امکان متنوع نگه داشته و به شما دلیلی برای ادامه دادن می‌دهند. دیزاین دشمنان تقریبا عالی انجام شده و شکست دادن هر کدام از آن‌ها می‌تواند برای خودش چالشی باشد. نمی‌توانید هر کدام از دشمنان را هر طور که می‌خواهید از سر راه بردارید و برای شکست دادن بعضی از آن‌ها باید روش‌های متفاوتی را بکار گیرید. برای مثال، دشمنان سنگین و بزرگ را نمی‌توانید با استفاده از Charge Attack شکست دهید و باید از شعله‌های اسپایرو استفاده کنید؛ از طرفی دیگر، دشمنانی که زره به تن دارند نسبت به آتش مقاوم هستند و فقط با Charge Attack کله‌پا می‌شوند. مینی باس‌های بازی نیز همینطور هستند و هر چه در بازی پیشروی می‌کنید چالش برانگیزتر می‌شوند، نه آنقدر سخت که اعصاب شما را بهم بریزند و نه آنقدر ساده که شما را خسته کنند. این قضیه در مورد Challengeها و قسمت‌های پلتفرمینگ بازی نیز صدق می‌کند. در هر کدام از سه نسخه SRT(البته بیشتر در نسخه دوم و سوم) Challengeهای متنوع و زیادی وجود دارد که انجام دادن هر کدام از آن‌ها می‌تواند بسیار لذت بخش باشد؛ Challengeهایی از قبیل راندن یک چرخ دستی، اسکیت سواری، هاکی روی یخ و یا از بین بردن تعدادی از دشمنان در یک بازه زمانی خاص. و صد البته انجام دادن این بازی‌های کوچک وقت تلف کردن نیست و جوایزی که با کامل کردن آن‌ها به دست می‌آورید در آینده به درد شما خواهند خورد.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

اگرچه قسمت‌های پلتفرمینگ ساده و روان هستند و با وجود این سادگی چالش‌های لذت بخشی را به همراه دارند، اما به خاطر کنترل نه چندان خوب بازی، گاهی اوقات همین قسمت‌های پلتفرمینگ اعصابتان را بهم خواهد ریخت. البته برخلاف Crash N Sane Trilogy که شما را روانه تیمارستان می‌کند، مشکلات کنترل SRT قابل تحمل هستند! بارها اتفاق افتاد که دو بار دکمه پرش را فشار دادم اما قابلیت Glide فعال نشد و چندین بار به خاطر چرخش خودکار زاویه دوربین هنگام دویدن، نتوانستم پرش را به درستی انجام دهم و مردم. باز هم می‌گویم، مشکلات کنترل بازی خیلی جدی نیستند اما هرزگاهی توی ذوقتان خواهند زد.

ناگفته نماند که آیتم کالکتینگ یا همان جمع آوری آیتم‌ها خود می‌تواند یک فعالیت بسیار لذت بخش باشد. تقریبا تمامی آیتم‌هایی که به دست می‌آورید جلوتر به کارتان می‌آیند، چرا که یا باعث می‌شوند مراحل جدید برای شما باز شود و یا قابلیت‌های جدیدی به وسیله آن‌ها تهیه می‌کنید که در گذشتن از برخی موانع به شما کمک خواهند کرد. حتی اگر این آیتم‌ها کاملا بی استفاده بودند هم ایرادی نداشت، چرا که به لطف افکت‌های صوتی و تصویری زیبا، گشت و گذار در محیط‌های مختلف و پیدا کردن الماس‌ها، تخم‌های اژدها و یا هر آیتم دیگر، یکی از بهترین فعالیت‌های بازی است.

بدون شک اولین چیزی که در SRT توجه شما را به خود جلب خواهد کرد، جلوه‌های بصری بازی هستند که یک دنیای رنگارنگ و فوق العاده زیبا را به وجود آورده‌اند. محیط‌ها و مراحلی که در SRT خواهید دید علاوه بر اینکه تنوع زیادی در گیم پلی ایجاد می‌کنند، به زیبایی هرچه تمام‌تر طراحی شده و بسیار چشم نواز هستند. از طرفی دیگر، افکت‌های صوتی(چه صداهایی که دشمنان و دیگر کارکترها از خود در می‌آورند، چه صداهایی که هنگام به دست آوردن یک آیتم می‌شنوید) همه بسیار عالی خلق شده و به بهترین شکل ممکن شما را به یاد عناوین کلاسیک نسل پنجم خواهند انداخت؛ البته موسیقی‌های دوست داشتنی بازی هم به خوبی از پس این کار بر می‌آیند.

Spyro Reignited Trilogy ممکن است بهترین ریمستری که تا به حال منتشر شده نباشد، اما بدون شک یک ریمیک بسیار زیبا از سه عنوان خاطره انگیز است که طرفداران اسپایرو را راضی نگه خواهد داشت. و اگر نسخه‌های اوریجینال اسپایرو را تجربه نکرده‌اید اما به عناوین پلتفرمر کلاسیک علاقه دارید، پیشنهاد می‌کنم SRT را از دست ندهید، چرا که شما هم از ماجراجویی در دنیای رنگارنگ آن لذت خواهید برد.