بررسی بازی The Uncertain: Light At The End

4 سال پیش استودیوی روسی New Game Order بخش اول مجموعۀ ماجرایی خود با نام The Uncertain: Last Quiet Day را منتشر کرد. این عنوان دنیایی را به تصویر می‌کشید که در آن انسان‌ها نزدیک به انقراض بودند و ربات‌های هوشمند به طور کامل کنترل همه چیز را به دست گرفته بودند، که این مسئله یک سناریوی احتمالی برای نابودی بشر به دست خودش در دنیای واقعی به حساب می‌آید و آثار هنری بسیاری به چنین روایتی اختصاص داده شده است. بعد از گذشت مدت زمانی که برای یه عنوان ماجرایی کوتاه، نسبتاً زیاد به نظر می‌رسد، بالاخره بخش دوم داستان با نام The Uncertain: Light At The End منتشر شده تا به برخی از سؤال‌های مطرح شده در قسمت قبلی پاسخ بدهد و مخاطبان را برای پخش پایانی داستان مشتاق نگه دارد.

در قسمت قبلی، ماجرای تعدادی ربات روایت شد که مانند اکثریت ربات‌های دنیای بازی روحیه متخاصمی نداشتند و در تلاش بودند تا علت اصلی شرایط و رو به انقراض بودن انسان‌ها را پیدا کرده و به معدود بازماندگان بشریت کمک کنند تا از این وضعیت جان سالم به در برند. در The Uncertain: Light At The End با داستان تعدادی از همین بازماندگان با محوریت دختری به نام Emily طرف هستیم که در چنین شرایط غیرممکنی تلاش دارند تا به حداقل‌های زندگی دست پیدا کنند و توسط ربات‌هایی که در گوشه و کنار شهر پراکنده هستند، دستگیر و احتمالاً کشته نشوند.

موفقیت چنین روایتی بیش از هر چیزی مستلزم استفاده از شخصیت‌هایی است که همدلی مخاطب را برانگیزند و مشکل بزرگ روایت هم همین جاست چرا که حتی با صرف نظر از کلیشه‌ای و تیپیکال بودن شخصیت‌های همراه، برخی از آن‌ها به حدی نفرت‌انگیز رفتار می‌کنند که مخاطب ترجیح می‌دهد با دستان خودش آن‌ها را خفه کند! اینکه در چنین شرایطی تنش بین افراد بالاست و ممکن است که بین افراد مختلف جرقه‌هایی رخ دهد کاملاً طبیعی و قابل قبول است اما اینکه یک شخصیت به گونه‌ای رفتار می‌کند که انگار بیماری نوزاد او تقصیر دیگران است (شخصیت‌هایی که دقایقی پیش برای پیدا کردن دارو برای همان نوزاد، جان خود را به خاطر انداخته‌اند!) یا پیرمردی که تک تک جملات خود را به شکلی توهین‌آمیز ادا می‌کند، افرادی نیستند که مخاطب به راحتی حاضر باشد جان خود را فدای بقای آن‌ها بکند. با این وجود خط داستانی اصلی به طور کلی خوب از درآمده و معدود انتخاب‌های داستانی باعث رو به رو شدن با پایان‌های مختلفی می‌شوند که اثرگذاری برخی ممکن است مخاطب به طور کامل دچار تحلیل رفتگی عاطفی کند.

از منظر گیم‌پلی با یک ساختۀ ماجرایی طرف هستیم که از دوربین سوم شخص بهره می‌برد. برای پیشروی در بازی باید در محیط‌های مختلفی که مراحل بازی در آن‌ها روی می‌دهند خوب بگردید و با وارسی اشیا مختلف، وسایل مورد نیاز را برای حل کردن پازل‌های محیط پیدا کرده و کار خود را پیش ببرید. در هر مرحله تعدادی پازل خاص هم وجود دارند که متأثر از بازی‌های فکری مثل سودوکو و موارد مشابه هستند که سازندگان تغییرات کوچکی در آن‌ها داده‌اند تا به عنوان خلاقیت خود قالب کنند و به طور کلی سخت‌ترین قسمت گیم‌پلی به شمار می‌آیند و برای عبور از آن‌ها باید به طور کامل به هوش خود متوسل شوید چون هیچ گونه راهنمایی از جانب بازی در اختیار شما قرار نخواهد گرفت.

تعدادی از بخش‌های The Uncertain: Light At The End نیازمند مخفی‌کاری و انجام QTE است که بسته به روحیۀ مخاطب می‌تواند ابزار تغییر ذائقه یا عامل خشم و کلافگی باشند. تعداد از آیتم‌های محیطی هم وجود دارند که در صورت پیدا کردن آن‌ها امکان دسترسی به تعدادی بازی سادۀ متأثر از عناوین اولیۀ موبایلی و کنسول‌های هشت بیتی فراهم می‌شود. نکته جذاب پایانی هم در مورد گیم‌پلی هم وجود اشارات فرامتنی به فرنچایزهای مشهور در محیط‌های بازی است که از تبر کریتوس تا پوستر نسخه‌های جدید سری هیلو را شامل می‌شوند.   

بخش گرافیک در نگاه اول برای اثری مستقل در سطح خوبی قرار دارد و طراحی مدل‌های شخصیت‌ها و متحرک‌سازی آن‌ها به طور کلی با استانداردهای معقول روز برای اثری با این مقیاس، منطبق است اما از همان ثانیه‌های اول مشکلات فنی به طور تمام و کامل پیش چشم شما قرار می‌گیرند. خوشبختانه این مشکلات فنی هیچ کدام در زمینۀ شرایط اجرایی نیستند و مسائلی مثل افت فریم، کرش کردن و ... مشاهده نمی‌شود بلکه مشکلات فنی در زمینۀ طراحی و پایین بدون کیفیت کلی برخی از بخش‌ها هستند. این مشکلات شامل انیمیشن‌های ناموجود چهره، لیپ سینک بی‌کیفیت و در برخی از موارد ناموجود، دیر لود شدن یا اصلاً لود نشدن تکسچرها و ... می‌شود که باعث شده تصویر کلی بازی زشت و بد ریخت به نظر برسد. در مجموع از نظر بصری با ساخته‌ای رو به رو هستیم که در حد عکس و تصاویر خوب به نظر می‌رسد اما در زمان تجربه، مشکلات واضحی دارد که بعضاً خنده‌دار به نظر می‌رسند.

 صداپیشگی شخصیت‌ها اصلاً رضایت‌بخش نیست و در این بخش هم مشکلات فنی عجیبی شنیده می‌شود که این تصور را ایجاد می‌کنند که انگار خود سازندگان یک بار به طور کامل ساختۀ خود را تجربه نکرده‌اند. از قطع شدن صداها تا پخش صدای شخصیت‌ها با حالتی ربات مانند یا حالت اکو شدن صدا به گونه‌ای که انگار داخل حمام صداها ضبط شده تا کم و زیاد شدن صدا در حین ادای دیالوگ و به طور کلی هر مشکلی که در زمینۀ صداگذاری قابل تصور باشند را در این بخش می‌بینیم. موسیقی متن بازی، حالتی مودی و جالب دارد اما به طور کلی اثری ماندگار از آب در نیامده و در برخی صحنه‌ها در بالا بردن بار عاطفی سکانس، آن طور که باید و شاید موفق عمل نمی‌کند.

در مجموع The Uncertain: Light At The End به عنوان یک اثر مستقل کیفیت قابل قبولی دارد و برخی تغییرات انجام شده در بحث کنترل شخصیت نسبت به قسمت قبلی باعث بهتر شدن تجربۀ آن شده اما پازل‌های غیرخلاقانه و مشکلات فنی آن ممکن به مذاق عده‌ای خوش نیاید. این نکته که پایان داستان کاملاً باز باقی می‌ماند و حتماً باید منتظر قسمت بعدی باشیم تا به پایان این آخرالزمان رباتی برسیم هم مزید بر علت است تا توصیۀ محکمی برای خرید آن نداشته باشیم اما به عنوان یک ساختۀ ماجرایی خوب و کوتاه، با محصول قابل قبولی طرف هستیم.   

نسخۀ نقد و بررسی بازی The Uncertain: Light At The End توسط ناشر در اختیار بازی‌مگ قرار گرفته است.