بررسی بازی WWE 2K22

بعد از انتشار WWE 2K20 که چیزی به جز «افتضاح مطلق» برای توصیف آن مناسب نیست، 2K Sports تصمیم گرفت تا تولید نسخۀ جدیدی از این سری بازی را برای یک سال متوقف کند تا تیم سازنده فرصت کافی برای بازبینی تمام تصمیمات غلطی که در نسخۀ 2020 گرفته بودند، داشته باشند. بازی WWE 2K22 برای فرنچایزی که در بهترین حالت هم هیچ گاه نام آن در میان بهترین عناوین ورزشی سال به چشم نمی‌خورد، پیشرفتی نجومی به حساب می‌آید خصوصاً اینکه بعد از یک شکست تمام و عیار به بازار عرضه شده است. ساختار مبارزات به طور کلی تغییر کرده و در کنار گسترش بخش‌های گیم‌پلیِ محبوب قبلی، تعدادی بخش تازه هم اضافه شده که با توجهِ بیشتر به آن‌ها در نسخه‌های آینده می‌توان امیدوار بود که بالاخره عالم کشتی کج هم صاحب بازی ویدئویی در خور توجهی شود، خصوصاً اینکه لیگ مستقل All Elite Wrestling هم با وجود عدم بهره‌مندی از منابع مالی بی پایان همچون WWE، قصد دارد بازی ویدئویی مختص خود را تولید کند که کار را برای فرنچایز قدیمی‌تری که سال‌ها بی رقیب بوده سخت‌تر هم خواهد کرد.

همانطور که اشاره شد، سیستم مبارزات کاملاً زیر و رو شده و با ساختار استانداردتری طرف هستیم. حرکات تهاجمی به صورت حملات سبک، سنگین و گلاویز شدن انجام می‌گیرند که با ترکیب این موارد با یکدیگر، با جهت‌ها یا هنگام کارهایی مثل دویدن، می‌توان حملات متنوعی را ترتیب داد که باز هم بسته به محلی که رقیب را در آن گیر می‌اندازید، می‌توانید حرکات به شدت متفاوتی را به اجرا بگذارید. در بخش تدافعی هم با استفاده از جاخالی دادن و انجام حرکات برگشتی در لحظۀ مشخصی از اجرای حملات توسط رقبا، شرایط مناسب‌تری برای تولیدِ مبارزات شناورتر پدیده آمده و به طور کلی برخلاف اکثر نسخه‌های قبلی که به اسم «شبیه‌سازی» با ساختاری من درآوردی و بی سر و ته رو به رو بودیم، در WWE 2K22 تکلیف نتیجۀ تک تک دکمه‌هایی که مخاطب فشار می‌دهد کاملاً مشخص است.

هستۀ گیم‌پلی برای یک اثر ورزشی مسلماً از اهمیت بالایی برخوردار است اما بهترین سیستم‌ها هم بدون دسترسی به مودهای جذاب، کاملاً بیهوده به نظر می‌رسد که خوشبختانه سازندگان با حفظ بخش‌های پرطرفدارِ نسخۀ قبل و اضافه کردن بخش‌های قدیمی و فراموش‌شدۀ این فرنچایز که بازگشت آن‌ها مدت‌ها توسط مخاطبان درخواست می‌شدند اما با بی توجهی تولیدکنندگان رو به رو شده بود، تجربۀ ورزشی نسبتاً کاملی را پدید آورده‌اند. پرخرج‌ترین بخش، Showcase است که به کارنامۀ ورزشی بیست و چند سالۀ Rey Mysterio که ورزشکار روی کاور بازیست، اختصاص دارد. در این بخش تجربه و البته بازسازی تعدادی از مبارزات رقابت‌های حساس رِی میستریو از سال 1997 به این سو به مخاطبان واگذار می‌شود که در هر مسابقه باید اهداف ویژه‌ای را انجام دهید تا اجرای شما مشابه مسابقات تاریخی شود و در این لحظات، تصویر واقعی از آن نبردها جای گیم‌پلی را گرفته و برای مدتی رِی در مورد حواشی تقابل با رقبا صحبت می‌کند که برای طرفداران پر و پا قرص WWE بسیار جذاب خواهد بود.

بخش جذاب دیگر، MyRISE است که قسمت داستانی کار به شمار می‌آید و برای شخصیت‌های مخاطب ساخته از هر دو جنسیت روایت مجزایی در نظر گرفته شده که البته به علت شروع هر دو ماجرا به عنوان ورزشکاران تازه‌کار در Performance Center سازمان WWE، تعدادی شخصیت مشترک در هر دو بخش وجود دارند اما تقابل شخصیت‌های زن و مرد انتخابی با این شخصیت‌های فرعی مشترک کاملاً جدا و متفاوت از یکدیگر است. بعد از عبور از مراحل آماتوری اولیه، مخاطب امکان بستن قرارداد با یکی از سه لیگ RAW، Smackdown و NXT را دارد که هر کدام از این انتخاب‌ها، مسیر متفاوتی را برای شخصیت تحت کنترل شما ترسیم می‌کند و البته با انتخاب‌های خاص خود می‌توانید در نقش قهرمان یا در نقش رقبای منفور در مسابقات نمایشی کشتی کج ظاهر شوید که این موارد موجب شده تا بخش داستانی ارزش تکرار پذیری بسیار بالایی داشته باشد. البته ناگفته نماند از نظر کیفیت روایی، دقیقاً مشابه چیزی است که در بخش داستانی عناوین ورزشی دیگر می‌بینیم، یعنی با اثری از نظر درامتیک کم رمق طرف هستیم و کماکان باید امیدوار بود که سازندگانِ این قبیل محصولات تجدید نظری اساسی کرده و با نگاه به محصولاتِ ورزشیِ دیگر عرصه‌های سرگرمی، روایت‌های بهتری برای مخطبان تدارک ببینند ولی همین که با چیزی مشابه بخش داستانی عجیب قسمت قبل که در سال 2029 اتفاق می‌افتاد و نزدیکی بیشتری با دنیای Mortal Kombat داشت، رو به رو نیستیم جای شکر دارد.  

بعد از سال‌ها شاهد حضور بخش مدیریتی در نسخۀ جدیدی از این فرنچایز هستیم که MyGM نام دارد. در این بخش شما می‌توانید مدیریت یکی از برند‌های WWE را در اختیار گرفته و تصمیمات ورزشی و تجاری خود را در رقابت با یک مدیر دیگر محک بزنید.  از جمله وظایف شما در این بخش انتخاب ورزشکاران، رسیدگی به قراردادها، برنامه‌ریزی مبارزات هفتگی و مواردی از این دست است که تمامی این تصمیمات باید به گونه‌ای اتخاذ شوند که از نظر تجاری کاملاً سودمند بوده تا بتوانید لیگ خود را که در ابتدا در سالن ورزشی مدارس با حداقلِ تبلیغات برگزار می‌شود را تبدیل به مسابقات جهانی پرطرفداری کنید. در راه تبدیل شدن به یک برند جهانی، باید نظر مثبت مدیران ارشد WWE را هم با تصمیمات خود همراه کرده و البته به درخواست‌ها و سلامت فیزیکی و روانی ورزشکاران تحت قرارداد هم توجه داشته باشید. این بخش هر چند از عمقی در حد و اندازۀ عناوین ورزشی روز برخوردار نیست اما قدم اول خوبی به حساب می‌آید و می‌توان امیدوار بود که با گسترش آن در نسخه‌های آینده حتی به بهترین بخش از گیم‌پلی این فرنچایز هم تبدیل شود.

دیگر بخش‌ها، MyFACTION و Universe هستند که مورد اول چیزی مشابه MyTeam سری NBA 2K است که راه اصلی سازندگان برای زدن جیب مخاطبانی است که کنترل خوبی روی تکانۀ خرید کردن خود ندارند و یونیورس هم مثل گذشته کنترل کل مسابقات زیر پرچم WWE را در اختیار شما می‌گذارد اما این بار در قسمتی مجزا از این بخش، امکان تمرکز روی یک ورزشکار و دنبال کردن مسیر پیشرفت او هم فراهم شده است. در کنار تمام این موارد، امکان انتخاب بازی آزاد خارج از تمام این بخش‌های گسترده هم وجود دارد که از رقابت تن به تن تا مسابقات سی نفره با ویژگی‌های خاصی همچون نبرد در قفس یا بالا رفتن از پله برای به دست آوردن جایزه را شامل می‌شوند که با توجه به امکان دسترسی به بیش از صد ورزشکار و حدود پنجاه زمین مسابقه، از نظر محتوا کمبود خاصی در WWE 2K22 احساس نمی‌شود.

تغییر کامل انجین منجر به پیشرفت بصری قابل توجهی شده که چه در بحث مدل‌ها و چه در زمینۀ انیمیشن‌ها، تفاوت قابل توجهی با چند نسخۀ اخیرِ این مجموعه دیده می‌شود و از سوی دیگر با وجود این تکان اساسی، شاهد باگ‌هایی که این سری را تبدیل به سوژۀ ویدئوهای تمسخرآمیز کرده هم نیستیم که حقیقتاً پیشرفت بسیار بزرگی است، هر چند که بدون باگ بودن یک محصول 60-70 دلاری کمترین وظیفه‌ای است که یک استودیوی بازیسازی باید در قبال مخاطبان خود به نحو احسن انجام دهد. در مورد قطعات موسیقی انتخاب شده باید گفت در مجموع با آلبوم خوبی طرف هستیم اما حس و حال اکثر قطعات، مشابه یکدیگر است و با گسترۀ سبک‌های کمی رو به رو هستیم. متأسفانه گزارش مسابقات چندان دلچسب نیست و به مرور تا حد زیادی تبدیل به یک زیر صدای بی اهمیت می‌شود اما سر و صدای تماشاچیان در سالن‌های مختلف به شکلی باورپذیر و هیجان‌انگیز از کار درآمده است.

بعد از سقوط آزادی که نسخۀ قبل برای این فرنچایز رقم زد، سازندگان چاره‌ای جز تغییر کامل رویکرد خود نداشتند و خوشبختانه از شکست بزرگ خود درس گرفته و با توجهِ جدی به بازخوردها و درخواست‌های طرفداران این مجموعه، بعد از حدود یک دهه بالاخره با ساخته‌ای رو به رو هستیم که علاقه‌مندان به کشتی کج می‌توانند با خیالی آسوده آن را خریداری کرده و از کتک کاری با ورزشکاران محبوب خود لذت ببرند!