بررسی بازی Zorro The Chronicles

در صد و سه سالی که از خلق شخصیت Zorro توسط جانستون مک‌کالی در دنیای ادبیات می‌گذرد، این قهرمان شمشیرزن سیاه‌پوش بارها و بارها در قالب دیگر ساختارهای هنری مانند سینما، تئاتر، کتاب‌های مصور و ... ماجراهای بسیاری را سر از گذرانده به طوری که می‌توان گفت در این یک قرن و اندی، هر نسل با نسخه‌ای از «زورو» مختص حال و هوای حاکم با آن نسل همراه شده است. بعد از عملکرد تجاری پایین‌تر از میزان انتظار فیلم The Legend of Zorro (با بازی آنتونیو باندراس و کارگردانی مارتین کمپل) در سال 2005، به جز یکی دو سریال انیمیشنی بین‌المللی، توجه چندانی به این شخصیت نشده (هر چند در حال حاضر سه سریال کاملاً متفاوت در مراحل مختلفی از تولید به سر می‌برند) و به طور سنتی هم در عالم بازی‌های ویدیویی با وجود جذابیت سوژه‌ای ماجراهای زورو، معدود آثار تولید شده چندان چنگی به دل نمی‌زنند. در همین ابتدای مطلب هم باید گفت که Zorro The Chronicles هم با توجه به ساختار خاص خود مخاطب عام را نشانه نرفته و بعید به نظر می‌رسد که بتواند نقش بزرگی در زنده کردن مجدد نام این قهرمان قدیمی ایفا کند اما این توضیح به معنی خالی از ارزش بودن ساخته جدید نیست.

با توجه به بی‌توجهی نسبی صنعت سرگرمی به زورو در سال‌های اخیر که در پاراگراف اول به آن اشاره شد، معرفی بازی Zorro The Chronicles توسط Nacon کمی عجیب به نظر می‌رسید و وقتی با کمی جستجو متوجه شدم که این بازی ویدئویی در واقع اقتباسی از سریالی انیمیشنی به همین نام (ساخت کشور فرانسه) است همه چیز عجیب‌تر شد، خصوصاً اینکه پخش این سریال ِکمتر دیده شده بعد از یک فصل و در سال 2016 متوقف شده است! اینکه چه فرآیندی دقیقاً منتهی به ساخت این بازی جدید شده فعلاً برای ما مشخص نیست پس بهتر است که صرفاً به بررسی چیزی که در اختیارمان قرار گرفته بپردازیم.

از نظر داستانی Zorro The Chronicles تقریبا هیچ توضیحی در اختیار مخاطب نمی‌گذارد و فرض بر این گذاشته شده که یا مخاطب با سریال انیمیشنی منبع اقتباس آشنایی دارد و یا اینکه حداقل از ماجراهای زورو و علت مبارزه او با فرماندار کالیفرنیا از سمت و سویی دیگر اطلاع دارد. این مسئله با توجه به اینکه تعدادی ایده و شخصیت جدید در سریال انیمیشنی به قصه زورو اضافه شده، ممکن است حتی باعث سر در گمی طرفداران قدیمی این شخصیت هم شود و برای مخاطب تازه وارد، مخصوصاً مخاطب هدف بازی که گروه سنی کودک و ابتدای نوجوانی است، تبدیل به تجربه‌ای غیرقابل همذات‌پنداری می‌شود.

شخصیت‌ها در طول مراحل صحبت نمی‌کنند و فقط متنی در منوی انتخاب مراحل علت وقوع مرحله را شرح می‌دهد، تنها چیزی است که به عنوان حداقل‌هایی از ساختار روایی در اختیارتان قرار داده می‌شود. داستان Zorro The Chronicles هم مطابق معمول دیگر آثار مرتبط با زورو، روایتگر قصه جوان اشراف‌زاده‌ اصالتاً اسپانیایی به نام «دِیِگو دِلاوِگا» در سال‌های پایانی قرن هجدهم میلادی است که بعد از تحصیل در کشور اسپانیا به محل زندگی خانواده خود در ایالت کالیفرنیا بازمی‌گردد. در آن مقطع زمانی کالیفرنیا بخشی از کشور مکزیک بوده و مکزیک هم مستعمره اسپانیا که این فاصله بسیار زیاد از دولت مرکزی اسپانیا باعث فساد گسترده در میان کارگزاران دولت در کنار ظلم و ستمِ همیشگی از جانب استعمارگران می‌شود. دیگو که شمشیرزنی ماهر است، با استفاده از لباس مبدل و اسم مستعار Zorro (به معنی روباه در زبان اسپانیایی) به جنگ سیاستمداران و فرماندهان فاسد دولتی می‌رود اما این بار خواهر دیگو، Ines، در این نبرد بی‌پایان بر علیه ظلم با او همراه می‌شود!

این مبارزه با رژیم فاسد در قالب هجده مرحله صورت می‌گیرد که در هر کدام باید به هدف مشخصی چون نجات زندانیان، بازگرداندن منابع مالی ربوده شده، پیدا کردن اسناد دولتی و ... دست پیدا کنید. انجام تمامی مراحل به صورت کاملاً اکشن یا مخفی‌کارانه امکان‌پذیر است و نقطه آغاز بیشتر مراحل هم بر اساس رویکرد بازیکن می‌تواند متفاوت باشد. در طول این مراحل دو دسته اهداف فرعی وجود دارد که دسته اول تخریب پوسترهای فرماندهان دشمن و دسته دوم نازل کردن بلاهای خاص بر سر دشمنان مناطقی مشخص از هر مرحله برای کسب امتیازهای اضافی است.

از امتیازهای کسب شده در پایان مراحل می‌توانید برای افزایش توانایی‌های پایه دیگو و «اینِز» استفاده کنید که شامل میزان سلامتی و دفعات انجام حرکات ویژه در کنار گسترش فنون مبارزه‌ای آن‌ها می‌شود که با توجه به ویژگی‌های خاص دشمنان، در مراحل بالاتر نیازمند دسترسی به این فنون تازه هستید تا در میان دشمنان گرفتار نشوید. سیستم مبارزات از همان فرمولی پیروی می‌کند که در سری Assassin’s Creed و سری Batman Arkham دیده‌ایم که با توجه به مخاطب هدف تا حد زیادی ساده‌سازی شده و به جای خشونت افسارگسیخته، شاهد اجرای حرکات بامزه هستیم و بعد از شکست خورن، دشمنان شما به جای مردن روی زمین می‌نشینند به حال و روز خود گریه می‌کنند!

طراحی بصری Zorro The Chronicles مشابه سریال انیمشینی انجام گرفته که با افکت‌های بصری بامزه همراه شده تا حس و حال کودکانه جالبی به کار بخشیده باشد که از نظر کیفیت انیمیشن‌ها هم ایراد چندانی در آن دیده نمی‌شود اما گاهی مدل‎‌ها در گوشه‌ و کناره‌های دیوار به داخل اجزای محیط فرو می‌روند که با توجه به اینکه با ساخته‌ای با محدودترین بودجه ممکن طرف هستیم این ایرادات قابل انتظار بودند. همان طور که بالاتر اشاره شد خبری از صداپیشگی در بازی نیست اما موسیقی متن به خوبی توانسته تا حس ساده و شیرین مد نظر سازندگان را منتقل کند.

  در مجموع Zorro The Chronicles را احتمالاً نباید به عنوان گزینه مهمی برای آشنایی با قصه‌های زورو در نظر گرفت اما به عنوان یک ساخته کم دردسر که می‌تواند نقطه شروعی برای مخاطبان کم سن و سال برای تجربه بازی‌های بزرگ باشد.