در سال 2010 کار ساخت این بازی به تیم نینجا (Team Ninja) سپرده شد. شرکت بازی سازی ای که بازی های سخت و پرطرفدار Ninja Gaiden را در کارنامه اش دارد. در همان سال سازنده های بازی در مصاحبه ای گفتند که سبک و سیاق مناسب با سناریوی Nioh را پیدا کرده اند و با جدیت مشغول کار بر روی این پروژه هستند. ماه پیش یک نسخه ی آلفا از بازی Nioh در شبکه ی پلی استیشن منتشرشد تا بازی کننده ها آن را امتحان کنند و تیم سازنده با بررسی نتیجه عملکرد بازی کننده ها بازی را بالانس کند. برای بازی کردن Nioh حتما باید آنلاین می بودی تا تک تک حرکاتی که انجام می دهی در پایگاه داده ی بازی ثبت بشود.
شمشیرهای قرمز محل کشته شدن پلیرهای دیگر است. می توانید آن ها را به زندگی برگردانید و دوباره بکشیدشان!
همین که بازی را شروع کردم تازه معنی صحبت های تیم نینجا و استراتژی آلفا بیرون دادن تکمو را فهمیدم. منظور از "سبک و سیاق مناسب" ای که سازنده ها می گفتند چیزی نبوده جز سبک و سیاق دارک سولز. بازی Nioh کاملا دارک سولز است! بدون هیچ رودروایستی و ادعای غیر. دلیل عرضه ی نسخه ی آلفا هم چیزی نبوده جز سختی بسیار زیاد بازی که نیازمند تحلیل درستی از رفتار بازی کننده هاست.
اگر دو عنوان در دنیای ویدیو گیم مدرن به عنوان "بازی سخت" وجود داشته باشند این دو عنوان چیزی نیستند جز دارک سولز و نینجا گایدن. حالا تصور کنید سازنده های نینجا گایدن بخواهند دارک سولز بسازند! نیازی نیست تصور کنید، همین که Nioh را بازی کنید متوجه می شوید اوضاع از چه قرار است. بازی به راحتی روی دارک سولز را سفید کرده از نظر سختی، حداقل در نسخه آلفا که این گونه بود.
با برداشتن آیتم از روی جسد مردم دهکده بخشی از خاطرات شان روایت می شود. ظاهرا قرار است قصه را همین طور تکه تکه بشنویم و خودمان سر هم کنیم
کاراکتر بازی یک سامورایی دورگه به نام ویلیام است که شباهت زیادی به گرالت در ویچر دارد. این موضوع اولین بازخورد جدی دموی Nioh بود. مکانیک های مبارزات، تجهیز کردن سلاح و زره، لول آپ کردن، جمع کردن آمریتا (همان سول های دارک سولز)، از دست رفتن آمریتا در هنگام مرگ و حتا statهای کاراکتر شباهت غیرقابل انکاری با دارک سولز دارند. اما کمی که پیش بروید می بینید طراحان بازی به خوبی توانسته اند سلیقه ی خودشان را در این گیم پلی تکراری اعمال کنند به نحوی که پس از مدتی اصلا یادتان می رود بازی تقلید دارک سولز بوده.
شباهت زیاد کاراکتر اصلی بازی به گرالت از بازی ویچر خیلی ها را شاکی کرد.
اولین نکته ی جالب مبارزات بازی وجود سه حالت (stance) برای مبارزات به صورت بالا (قوی)، میانه (متوسط)، پایین (ضعیف) است. هر سلاحی که به دست بگیرید (در دموی بازی 4 نوع سلاح کاتانا، نیزه، تبر و پتک وجود داشت) مجموعه حرکاتش در هنگام کومبو زدن در هر کدام از حالت ها فرق می کند. همین موضوع به تنهایی استراتژی بسیار زیادی به همراه دارد و از طرفی بازی را پیچیده تر کرده است. بر اساس الگوی حمله و سرعت هر دشمن باید تصمیم بگیرید که از حالت بالا استفاده کنید که ضرباتش قوی تر و کندتر است و قدرت بدنی (stamina) بیشتری می گیرد یا از حالت پایین.
نکته جالب در مورد نوار قدرت بدنی این است که اگر آن را درست مدیریت نکنید و قدرت بدنی تان تمام بشود در وضعیت بسیار بدی قرار می گیرید. کاراکترتان از جای اش تکان نمی خورد و ضربات دشمن چند برابر بیشتر damage می زنند. این موضوع برای دشمن ها هم صدق می کند و یکی از راه های پیروزی بر دشمن ها این است که قدرت بدنی دشمن را خالی کنید و سپس ضربه بزنید. برای سادگی کار نوار قدرت بدنی همه دشمن ها در بازی نمایش داده می شود. یک نوآوری جالب در نوار قدرت بدنی وجود دارد آن هم این است که پس از تمام شدن هر کومبو اگر به موقع R1 بزنید بخشی از قدرت بدنی از دست رفته ی تان آنی پر می شود و به سرعت می توانید کومبوی بعدی را شروع کنید. چیزی مانند Reload کردن های بازی Gears of War. تسلط بر این مکانیک کار بسیار دشواری است و زمان بندی دقیقی می طلبد اما تقریبا کلید پیروزی در مبارزه های بازی Nioh بود.
دشمن ها بسیار سرسخت، سریع و هوشمندند. همچنین چینش دشمن ها در نقشه فوق العاده بی رحمانه انجام شده. اگر با دو دشمن همزمان درگیر بشوید احتمال باخت تان زیاد است و سه دشمن همزمان مساوی است با مرگ.
با جاخالی دادن و اجرای کومبو نوار قدرت ویژه پر می شود و بسته به این که چه حیوانی را به عنوان نگهبان انتخاب کردید قدرت آن حیوان به کمک تان خواهد آمد.
یکی از تغییرات عمده Nioh نسبت به دارک سولز که باعث سختی چندین برابر بازی شده این است که دشمن ها به محض این که شما را ببینند تا هر کجای نقشه هم که فرار کنید دنبال تان می آیند. این موضوع باعث می شود که مهم ترین استراتژی بقا در دارک سولز یعنی فرار کردن از دشمن ها کاملا بی ارزش باشد.
دیگر تفاوت بنیادین Nioh با دارک سولز هم در سیستم Loot بازی است. هر دشمنی را که می کشید اسلحه و زره می اندازد. اسلحه ها و زره ها در این بازی خیلی خیلی سریع می شکنند و از بین می روند. به همین دلیل همواره باید به دنبال اسلحه ها و زره های بهتر باشید. در دموی آلفا چیزی مبنی بر وجود سیستم ارتقای اسلحه و زره وجود نداشت اما به خاطر تعدد این آیتم ها منطقی است که در بازی اصلی سیستم ترکیب کردن اسلحه ها برای تولید اسلحه قوی تر وجود داشته باشد. در طول بازی همیشه inventory تان پر می شود از اسلحه و زره که می توانید در معبدها (همان بنفایرهای دارک سولز) آن ها را بفروشید.
بازی Nioh را می توان همانند دارک سولز به صورت چند نفره بازی کرد. اگر در معبدها آیتم Ochoko را مصرف کنید درخواست کمک به بازی کننده های دیگر می رود و یک نفر که اعلام آمادگی کرده به صورت اتفاقی در دنیای شما وارد می شود تا به شما کمک کند. در دموی نسخه ی آلفا هیچوقت بیشتر از یک نفر کمک برای من نیامد اما ممکن است در نسخه ی نهایی تعداد بازی کننده های کمکی بیشتر بشود. راه به دست آوردن آیتم Ochoko هم در نوع خودش جالب است. در بازی مرتب قبرهای قرمز رنگی را می بینید که نشان می دهد بازی کننده های دیگر در آن مکان به تازگی کشته شده اند. می توانید با بررسی قبرها ببینید آن بازی کننده ها چه آیتم هایی داشته اند و اگر بخواهید، روح آن بازی کننده را به دنیای خودتان احضار کنید و اگر می توانید او را بکشید. پس از کشتن موفقیت آمیز پلیری که قبلا مرده، بازی یک عدد Ochoko و یکی از آیتم هایی که او به دست داشته را به صورت اتفاقی به شما می دهد.
بخشی از نوار قدرت بندی (stamina) که قرمز رنگ است با زدن به موقع R1 قابل بازیابی است.
اما برای کمک به بازی کننده های دیگر یک شرط مهم وجود دارد. این که حتما باید مرحله را تمام کرده باشید! دیگر مثل دارک سولز نمی توانید برای تمرین کردن کشتن یک باس به دنیای دیگری بروید و به بهانه ی کمک کردن به آن ها، زدن باس را تمرین کنید و بمیرید! فقط کسانی می توانند به کمک دیگران بروند که خودشان باس را زده باشند.
مکانیک مبارزات عالی است و هیچ نقصی ندارد. این موضوع از سازنده های یکی از بهترین اکشن های تاریخ یعنی نینجا گایدن اصلا دور از ذهن نیست. طراحی نقشه ی مراحل هم در دموی آلفا بسیار خوب بود. مراحل به نسبت دارک سولز خیلی کوچک تر و جمع و جورتر بودند اما شدت درگیری در آن ها زیاد بود و ردکردن شان حتی شاید بیشتر از مراحل دارک سولز طول می کشید.
در طول بازی Nioh مرتب روی لبه ی تیغ راه می رفت. یک لحظه بسیار سخت و ناعادلانه بود و یک لحظه منطقی به نظر می رسید. اما به وضوح این بازی حتی برای طرفداران دارک سولز هم بسیار سخت و چالش برانگیز خواهد بود. اما از همان اول کار می دانستم که حرف آخر در این بازی را باس فایت ها می زنند. باس فایت ها هستند که تعیین می کنند آیا Nioh یک بازی الکی سخت است که با زیاد کردن health دشمن ها و ضعیف کردن شما می خواهد خودش را سخت جلوه بدهد یا مانند دارک سولز سختی اش حساب و کتاب دارد؟
در دموی آلفا دو باس فایت وجود دارد که دومی کاملا انتخابی است و پس از تمام شدن دمو می توان به آن دسترسی پیدا کرد. اولین باس یک هیولای بزرگ و بی شاخ و دم بود که در دو و نیم وجب جا باید بزنیدش. ده پانزده بار اولی که باس را دیدم به نظرم کاملا غیرمنطقی آمد. هر ده ثانیه یک بار می توانستم یک پنجاهم health اش را کم کنم در صورتی که باس با دو ضربه می توانست من را بکشد. اما وقتی با الگوی حرکاتش آشنا شدم توانستم بدون حتا خوردن یک ضربه او را از پا دربیاورم. همین تجربه کاملا ثابت کرد که سختی بازی کاملا حساب شده است و با دقت و مهارت می توان چالش ها را رد کرد. باس دوم به شدت سخت تر بود اما باز هم با حوصله و دقت می شد او را زد. کلید شکست دادن هر دو باس هم شناختن نقاط ضعف آن ها و استفاده به موقع از ضربات ویژه بود.
مرحله ی نخستین دموی آلفا. همان طور که می بینید هیچ خبری از توتوریال و هیچ گونه نکته ی آموزشی نیست. همه چیز را خودتان باید بفهمید
با تمام شدن دموی آلفا یک DLC انحصاری برایم باز شد که در روز عرضه ی رسمی بازی برای کسانی که دموی آلفا را تمام کرده اند قابل دسترس خواهد بود. پس از تمام شدن دمو که نزدیک به 10 ساعت زمان برد نزدیک به 10 ساعت دیگر همچنان داشتم مراحل قبلی را دوباره بازی می کردم و به صورت آنلاین به دیگر بازی کننده هایی که برای رد کردن مراحل و باس ها مشکل داشتند کمک می کردم. همچنین فرصت زیادی داشتم تا با انواع سلاح ها بازی کنم و متوجه بشوم که تک تک سلاح ها بالانس شده هستند و با هر کدام که بخواهید می توانید بازی کنید.
برای بازی کردن Nioh اشتیاق زیادی دارم. تجربیاتم از نینجا گایدن سیگما می گویند بازی بسیار سخت و پرچالشی پیش رو خواهیم داشت. اما فضای سامورایی بازی که یادآور خاطرات شیرین Onimusha هم هست در کنار گیم پلی خوبی که مزه اش زیر زبان ام رفته تقریبا جای شکی برای ام نگذاشته اند که با یک بازی خوب طرف خواهیم بود.
مرحله ی دوم به شدت سخت تر است و دشمن های قدرتمندی دارد. به خصوص باس آخر مرحله که دقیقا باید بدانید کی قدرت ویژه تان را فعال کنید.
نظرات (5)