نقد و بررسی فیلم نیمه بلند Host مطلب ویژه

جای تقدیر دارد که راب سویج (Rob Savage) در اوج خستگی، کسالت، نومیدی مردم و تعطیلی بسیاری از شرکت‌های فیلم سازی دست به اقدام هوشمندانه می‌زند و در ایامی که ویروس کرونا بر جهان حکمرانی می‌کند، فیلمی با هزینه بسیار اندک می‌سازد. فیلم ترسناک میزبان (Host) که مدت زمان آن تنها 56 دقیقه است و می‌توان آن را به عنوان یک اثر نیمه بلند در نظر گرفت، با وجود تمام شتاب‌زدگی‌هایی که در داستان سرایی دارد، اثری ترسناک و تا حدودی تکان دهنده است. با بازی مگ همراه باشید.

فیلم Host درباره چند دوست است که در ایام کرونا و قرنطینه خانگی، تصمیم می‌گیرند که هر هفته با نرم افزار Zoom (که در روزهای کرونا به یکی از نرم افزارهای محبوب کاربران تبدیل شده بود) همدیگر را ملاقات کنند. آن‌ها که از صحبت و مکالمات روزمره خسته شده‌اند، تصمیم می‌گیرند که یک مهمان ناخوانده را به گردهمایی خود دعوت کنند. نام مهمان آن‌ها سیلن (با بازی سیلن بکستر) است که اظهارمی‌کند با دنیای ارواح و شیاطین در ارتباط است و او از سایر افراد می‌خواهد که در این مدت زمان کوتاه نرم افزار Zoom با ارواح ارتباط برقرار کنند. شخصیت‌ها ابتدا مسئله را جدی نمی‌گیرند و یکی از شخصیت‌ها با نام جما ( با بازی جما مور) برای جذاب‌تر کردن فضای سنگین برقرار شده (که بعدا به کابوس تبدیل می‌شود) دروغی را بیان می‌کند؛ این که او در گذشته با روح یکی از دوستانش ارتباط برقرار کرده که در خوابگاه مدرسه خودش را به دار آویخته است. وقتی سیلن متوجه می‌شود که حرف او دروغی بیش نبوده است، ابراز می‌کند که ارواح از این دروغ خشمگین شدند و برای خلاصی از طلسم باید از آن‌ها عذرخواهی کنند. قطع ارتباط با سیلین، شخصیت‌ها را دچار سردرگم می‌کند که ناگهان آن‌ها را در وضعیت هولناک و تنش زایی قرار می‌دهد.

فرم فیلم Host شباهت بی‌چون و چرایی به فیلم‌های غیردوستانه (Unfriended) و پروژه جادوگر بلر (The Blair Witch Project) دارد. هر دو فیلم به گونه‌ای ساب ژانری در ژانر وحشت خلق کردند که امروزه به این ساب ژانر Found Footage Horror یا به اصطلاح فارسی ژانر ویدئوی پیدا شده گفته می‌شود. فیلم The Blair Witch Project که ابداع کننده این ساب ژانر بوده، در زمان انتشار مورد استقبال بسیاری از طرفداران ژانر وحشت قرار گرفت و با بودجه‌ای بسیار اندک، فیلم به فروشی بالای 200 میلیون دلار دست پیدا کرد. ترس حقیقی، قرار دادن شخصیت‌های قصه در نماهای کاملاً واقعی و فیلم برداری لغزنده، ترس و وحشت را در دل مخاطب دوچندان می‌کرد. فیلم Unfriended  که به نظر می‌رسد منبع اصلی الهام فیلم‌ Host بوده است، درباره چند نفر است که همانند فیلم‌ مذکور با ورود غیرمنتظره یک نیروی فراطبیعی، آن‌ها را با مرگ دلخراش روبرو می‌کند. فیلم Unfriended چندان مورد توجه قرار نگرفت و با واکنش منفی منتقدان روبرو شد ولی قسمت دوم فیلم که تاکید بر فضای مخرب اینترنت سیاه (Unfriended: Dark Web) داشت، با استقبال بهتری همراه شد. البته بهتر است به فیلم جستجو (Searching) هم اشاره کرد که فرم آن شباهت زیادی با دو فیلم یاد شده دارد اما فضای فیلم مهیج و ماجراجویانه است. فیلم Searching به عنوان یکی از بهترین عناوین مستقل دهه اخیر شناخته می‌شود.

راب سویج فیلم ساز آینده داری است و به خوبی در فیلم‌های کوتاهش با نام‌های سالت (Salt) و ریسمان (String) استعداد فیلم‌سازی‌اش را نمایان کرده است ولی حقیقتاً فیلم Host داستان منسجم ندارد. می‌توانم بگویم که فیلم‌نامه‌ای واحد در کار نبوده و تنها سویج از چند طرح و ایده برای خلق موقعیت‌های ترسناک در فیلم استفاده کرده است. حتی احساس می‌شود که دیالوگ‌های شخصیت‌ها هم فی البداهه بیان می‌شوند. شخصیت‌ها پیشینه مشخصی ندارند و در قاب تصویر Zoom هم جزییاتی از زندگی آن‌ها به نمایش نمی‌گذارد. تنها شخصیت آلن ( با بازی آلن امریس) در ابتدای فیلم توضیحی پیرامون عروسکی به ظاهر نفرین شده می‌دهد که چندان به پیرنگ قصه کمکی نمی‌کند. هدف سویج منحصراً قرار دادن مخاطب در موقعیت‌های ترسناک با سواستفاده از موقعیت شبه آخرالزمانی کرونا بوده که باید بگویم که در این بخش موفق شده است. گرچه گهگاهی موقعیت‌ها قابل پیش بینی هستند ولی فضای واقع گرا و واکنش‌های طبیعی بازیگران به اتفاقات غیرطبیعی، منجر شده مخاطب ترس و وحشت را در مانتیور کامپیوتر خود احساس کند. البته سویج نگاه انتقادی و ابزاری هم به نرم افزار Zoom داشته است که هوشمندی او را در تصاویر کشیدن فضای تشنج آور فیلم به مخاطب می‌رساند.

در نتیجه، فیلم نیمه بلند Host ارزش یک بار تماشا کردن را دارد. البته اگر هدفتان تنها قرار گرفتن و لمس موقعیت‌های ترسناک اثر باشد و گرنه فیلم فاقد یک قصه منسجم است. برجسته‌ترین نکته این است که سویج در مدت زمان کم با تیم سازنده خود یک فیلم کم هزینه ساخته است که پایه و اساس آن قرنطینه بوده است اما به تدریج فیلم Host به یک اثری فراموش شده تبدیل می‌شود که حتی یک پلان هم از اثر در ذهن مخاطبان باقی نمی‌ماند.