نقد و بررسی فیلم Mortal Engines (موتورهای فانی)
فیلم Mortal Engines (موتورهای فانی) اثری است که طبق گفته‌ی پیتر جکسون او ده سال رویای به تصویر کشیدن آن را در سر خود می‌پروراند و سرانجام در سال 2018 موفق شد مراحل تولید آن را به اتمام رسانده و در مقام تهیه‌کننده و یکی از فیلم‌نامه‌نویسان پروژه در این اثر همکاری داشته باشد.
شنیده شدن نام پیتر جکسون خالق آثاری چون سه‌گانه ارباب حلقه‌ها و هابیت برای همکاری در پروژه Mortal Engines انتظارات را از این فیلم بسیار بالا برده بود، از دید سازندگان استفاده از نام جکسون می‌توانست فاکتور بازاریابی مهم و عامل جذب تماشاگر زیاد برای فروش فیلم باشد اما آن‌ها شاید هیچ‌وقت گمان نمی‌کردند همین استفاده تبلیغاتی افراطی از نام جکسون بلای جان آن‌ها شده و انتظارات را بیش از حد معمول از فیلم بالا ببرد.
با شنیده شدن نام جکسون در پروژه منتقدین و طرفداران سینما منتظر یک اثر بدیع و زیبای دیگر از این فیلم‌ساز مطرح بودند و به همین امید به سالن‌های سینما رفتند اما بعد از دیدن فیلم تمامی انتظارات آن‌ها تبدیل به خاکستری شد که کارگردان این فیلم یعنی کریستین ریورز آن را به باد فراموشی سپرد؛ شاید موضوعی که بسیاری از دوست‌داران سینما به آن توجه نکرده بودند این است که کارگردان این اثر در حقیقت پیتر جکسون نیست بلکه این وظیفه برعهده‌ی کریستین ریورزی است که در طول دوران کارگردانی‌اش هیچ فیلم بلندی را کارگردانی نکرده است.
بودجه سرسام‌آور، سناریو ضعیف، کارگردانی به مراتب ضعیف‌تر و سواستفاده از نام پیتر جکسون از جمله مهم‌ترین دلایلی بود که باعث خشم منتقدین شده و در نتیجه دادن نمره‌ای ضعیف به فیلم Mortal Engines را منجر شد اما باید اقرار کنیم این اثر تا بدین حد نیز نباید مورد سرزنش قرار می‌گرفت و می‌توان آن را در زمره فیلم‌های متوسط هالیوود در سال 2018 دانست.
در ادامه با نقد و بررسی فیلم Mortal Engines (موتورهای فانی) همراه بازی‌مگ باشید.
محور اصلی داستان بر پایه انتقام هستر شاو از تادئوس ولنتاین برای قتل مادرش پاندورا می‌چرخد
داستان Mortal Engines یک اقتباس از رمانی به همین نام به نویسندگی فیلیپ ریو است که در سال 2001 منتشر شد و توانست به موفقیت‌های زیادی دست پیدا کند این رمان در آن زمان جوایز بزرگ زیادی را کسب کرد و همین موفقیت نیز باعث شد تا پیتر جکسون سودای فیلمی از این اثر را در ذهن خود بپروراند، داستانی که ما در فیلم شاهد آن هستیم تنها بخشی از رمان چهار جلدی موتورهای فانی است که ریو آن را به رشته تحریر در آورده.
داستان این فیلم پسارستاخیزی بدین شکل است: ما شاهد دنیای پساآخرالزمانی هستیم که تنها در شصت دقیقه شاهد این همه تغییر در خود بوده است در این دنیا شهرهای بزرگی چون لندن بر روی چرخ‌های بزرگی حرکت کرده و برای جذب منابع و انرژی تمام شهرهای کوچکی که بر سر راهشان قرار دارد را می‌بلعند و غارت می‌کند محور اصلی داستان بر پایه انتقام هستر شاو (با بازی هرا هیلمار) برای به قتل رسیدن مادرش توسط تادئوس ولنتاین (با بازی هوگو ویوینگ) می‌چرخد هستر در این راه تنها نیست و مورخی جوان به نام تام نتسورثی (با بازی رابرت شیهان) نیز او را همراهی می‌کند.
یکی از ایرادهای بارزی که می‌توان به سناریو و به تصویر کشیدن کاراکترهای این فیلم وارد کرد عدم آشنایی مخاطب با دنیا و روابط گذشته کاراکترها است، با اینکه پیچیدگی خاصی در داستان فیلم وجود ندارد اما تعداد زیادی موضوعات گنگ برای ببینده وجود دارد که فقط اشخاصی که قبلا کتاب را خوانده باشند پی به آن می‌برند و برای بینندگان فیلم این موضوعات کمی گنگ و نامفهوم است؛ برای آشنایی بیشتر با این مفاهیم به شما به پیشنهاد می‌کنیم به مطلب 47 چیزی که باید در مورد فیلم Mortal Engines بدانید رجوع کنید تا کمی مفاهیم گنگ از دنیای این فیلم برایتان آشکار گردد.
پیتر جکسون برای این فیلم نیز از نویسندگان ماهر خود یعنی فرن والش و فیلیپا بونز کمک گرفته است اما باید اقرار کنیم عملکرد این دو نویسنده بزرگ چندان قابل قبول نبود ما در طول فیلم شاهد دیالوگ‌های بسیار سطحی و ساده از جانب کاراکترها هستیم که کوچکترین چالشی را برای ذهن مخاطب ایجاد نمی‌کنند البته شاید بتوان چنین اقدامی را صرفا بر این پایه تلقی کرد که سازندگان اصرار داشتند این فیلم در عین تاثیرگذاری بر بزرگسالان به طور خاص بر روی نوجوانان تاثیر بالایی داشته باشد اما در نتیجه باید اعتراف کرد چنین خواسته‌ای باعث در محدودیت قرار گرفتن نویسنده‌ها و بازدهی ضعیف در روند داستانی و دیالوگ‌های فیلم شد.
شخصیت‌پردازی کاراکترهایی چون هستر و تام به خوبی صورت گرفته است البته شاید در مواقعی از فیلم ما می‌توانستیم ناپختگی را در به تصویر کشیدن این کاراکترها و روابط بین آن‌ها لمس کنیم؛ باید بزرگ‌ترین قربانی این پروژه را هوگو ویوینگ بدانیم این بازیگر فوق‌العاده که قرار بود ایفاگر نقش بزرگ‌ترین شخصیت منفی فیلم یعنی تادئوس ولنتاین باشد چیزی جز یک نماد ظاهری شرور در فیلم نبود حضور ولنتاین به عنوان کاراکتر منفی اصلی فیلم بسیار کمرنگ بوده و تکامل لازم را نداشت شاید بتوان به نوعی شخصیت اصلی منفی فیلم را شرایک یک از گوربازگشته دانست که ما در طول فیلم بارها شاهد حضور او و تعقیبش برای به چنگ آوردن هستر بودیم.
یکی از بزرگ‌ترین نکات مثبت فیلم را می‌توان به خلق جلوه‌های ویژه کامپیوتری فوق‌العاده آن نسبت داد
توجه: در ادامه ممکن است بخش مهمی از روند داستانی فیلم لو برود!
به نظر قوی‌ترین شخصیت فیلم که پختگی خاصی نیز در به تصویر کشیدن او به چشم می‌آید همین کاراکتر شرایک (با بازی استفن لنگ) باشد داستان گذشته، حال و هدف او برای به دست آوردن هستر از جمله نقاط قوت این شخصیت است که دوگانگی خاصی را به او اعطا می‌کند؛ در نگاه اول ما شرایک را به چشم یک شخصیت سرد، بی‌رحم و دیوانه می‌بینیم که خود به این باور رسیده فاقد قلب و هرگونه احساس است اما در ادامه متوجه می‌شویم او دارای روح و شخصیتی دلسوز است که تلاش دارد برای رهایی هستر از غم ماندگارش به او کمک کرده و برای این کار از هیچ اقدامی دریغ نمی‌کند.
حال بگذارید کمی از نکات مثبت فیلم Mortal Engines سخن بگوییم که این اثر را برای قرار دادن در لیست ضعیف‌ترین فیلم‌های سال 2018 تبرئه می‌کند؛ بزرگ‌ترین نقطه قوت موتورهای فانی فیلم‌برداری آن است پیتر جکسون برای فیلم‌برداری این اثر بار دیگر از سایمون ریبی فیلم‌بردار اثری چون ارباب حلقه‌ها کمک گرفته است این فیلم‌بردار بار دیگر توانسته هنر خود را به زیبایی هرچه تمام‌تر به همگان نشان دهد و تمامی جزئیات با در نظر گرفتن زوایای دید مختلف برای مخاطب به ارمغان بیاورد.
موتورهای فانی در بخش جلوه‌های ویژه نیز عالی عمل کرده است با حضور پیتر جکسون و تجربه بالای او با فیلم‌هایی چون ارباب حلقه‌ها و هابیت بدون شک این انتظار می‌رفت که موتورهای فانی عملکرد بی‌نظیری را از خود در بخش جلوه‌های ویژه کامپیوتری نشان دهد؛ موسیقی این فیلم نیز قابل قبول بود و در نقاط اوج و درگیری‌ها به خوبی می‌توانست بینندگان را به هیجان لازم برساند.
در آخر باید بگوییم فیلم Mortal Engines (موتورهای فانی) چوب بازاریابی افراطی خود با نام پیتر جکسون را خورد و ایجاد همین انتظارات بالا نیز باعث شد فیلم به آن موفقیت لازم نرسد؛ البته نباید از بی‌تجربگی کارگردان اثر یعنی کریستین ریورز نیز چشم‌پوشی کنیم انتخاب چنین کارگردانی که فاقد هرگونه تجربه در زمینه ساخت فیلم بلند است آن هم برای چنین پروژه مهم و عظیمی که دارای بودجه بالا بود به نوعی یک خودکشی از پیش تعیین‌شده محسوب می‌شود. اما باید اقرار کنیم این فیلم تا بدین حد لایق سرزنش نبود و نباید آن را جزو لیست ضعیف‌ترین فیلم‌های سال قرار دهیم، بدون شک پیتر جکسون با خلق آثار ماندگاری چون ارباب حلقه‌ها و هابیت دین خود را به سینما ادا کرده و به هیچ‌عنوان اعتبار او به واسطه یک فیلم مانند Mortal Engines دچار خدشه نخواهد شد.
نظرات